მესამე რაიხის პოლიტიკა გულისხმობდა აქტიურ ჩარევას მოქალაქეთა პირად ცხოვრებაში, რადგან ეს მხოლოდ ”ნამდვილი არიელების” აღზრდის ერთადერთი გზა იყო: გერმანელების ცხოვრება მკაცრად რეგულირდებოდა ადრეულ, ჯერ კიდევ სასკოლო ასაკამდე.

ფიურერისადმი სიყვარული და ნაციონალ-სოციალისტური გერმანიის მუშათა პარტიის იდეების ერთგულება ბავშვობიდან უნდოდათ ჩაენერგათ. ამიტომ დასაწყისისთვის ღირდა თავად ქალები - მომავალი დედები აღეზარდათ. ამისთვის გაიხსნა "იდეალური ცოლების ნაცისტური ინკუბატორი" - პატარძლების სკოლა.

სამი K პრინციპი: Kinder, Küche, Kirche
მესამე რაიხის მმართველი ელიტა დარწმუნებული იყო, რომ ქალებს არ ჰქონდათ უფლება მონაწილეობა მიეღოთ ქვეყნის პოლიტიკურ ცხოვრებაში, ჰქონოდათ ხელმძღვანელი თანამდებობები და რაიმე მნიშვნელოვანი პროფესია - მაგალითად, მედიცინა და იურისპრუდენცია. ძალიან ნათლად იყო განსაზღვრული ქალის ნიშა ნაცისტურ იდეოლოგიაში: ემსახურებოდა მამაკაცებს, ოჯახს და დედობას. გაიხსენეთ ჰიტლერის სიტყვები წიგნიდან "ჩემი ბრძოლა", სადა იგი უცნეურ ძშედარებას აკეთებს ზოგადად ხალხსა და ქალს ძშორის: "ხალხსაც ქალივით მბრძანებლის ძლიერი ხელი ურჩევნიან და მას ეს სიამოვნებს".

1934 წლის სექტემბერში, ქალთა ნაციონალ-სოციალისტური ორგანიზაციის წინაშე სიტყვით გამოსვლისას, ჰიტლერმა განაცხადა, რომ "გერმანელი ქალის სამყარო არის მისი ქმარი, ოჯახი, შვილები და სახლი". ამავე დროს, პროპაგანდისტებმა გადაწყვიტეს, რომ ყველაფერი ახალი კარგად დავიწყებული ძველია და გამოიყენეს კაიზერ ვილჰელმ II- ის მიერ გამოგონილი დავიწყებული გამოთქმა: "Kinder, Küche, Kirche" ("ბავშვები, სამზარეულო, ეკლესია").

პირველ მსოფლიო ომში დამარცხების შემდეგ, გერმანიას ახალი მოქალაქეები სჭირდებოდა, მესამე რაიხს კი ჯარისკაცები და იდეოლოგიურად კორექტული მოქალაქეები. ამისათვის საჭირო იყო დაერწმუნებინათ ან იძულებული გაეხადათ ქალები დაორსულებულიყვნენ, შემდეგ კი - ასწავლიდნენ მათ "ჭეშმარიტი არიელების" აღზრდას. პირველ რიგში, მესამე რაიხის მთავრობამ დაიწყო ტრადიციული გენდერული როლების დაბრუნება. მიღებულ იქნა კანონი ქორწინების ხელშეწყობის შესახებ, რომელიც ახალდაქორწინებულებს საშუალებას აძლევდა აეღოთ სახელმწიფო სესხი 1000 რაიხსმარკით (დაახლოებით 3500 ევრო). ყოველი ბავშვის დაბადების შემდეგ, ვალი ავტომატურად შემცირდებოდა 250 რაიხსმარკით, ანუ ოთხი ბავშვის დაბადება სრულად ფარავდა სესხს. ამავე დროს, მთავრობა ფხიზლად ადევნებდა თვალყურს ახალგაზრდა გერმანელი ქალების ზნეობრივ სახეს: მათ ეკრძალებოდათ სმა, მოწევა და გამომწვევად ჩაცმა და თვალების მოხატვა, ხოლო უცხოელთან ურთიერთობისთვის ციხეში უშვებდნენ. აბორტი, რა თქმა უნდა, აკრძალული იყო და კანონის დამრღვევებისას ისჯებოდნენ. მაგრამ ყველა ამ ღონისძიებამ არ იმუშავა ისე, როგორც მოსალოდნელი იყო და შემდეგ გადაწყდა, რომ პატარძლებისთვის სკოლები გაეხსნათ, სადაც გოგონებისგან უფრო ადვილი იქნებოდა ნამდვილი პატრიოტების აღზრდა.

პატარძლის სერთიფიკატი, როგორც უკეთესი ცხოვრების ბილეთი

1936 წელს რაიხფიურერმა ჰაინრიხ ჰიმლერმა გამოსცა ბრძანებულება, რომლის თანახმადაც ესეს ქალბატონებს ევალებოდათ ტრენინგი მეუღლის ნაცისტურ იდეალზე. გერტრუდა შოლც-კლინკს, ნაციონალ-სოციალისტ ქალთა ორგანიზაციის ხელმძღვანელს, დაევალა პატარძლების სკოლის შექმნა და ხელმძღვანელობა. პირველი სკოლა გაიხსნა კუნძულ შვანენვერდერზე - ბერლინის მახლობლად ვანსეის ტბაზე, გოებელსის აგარაკიდან არც ისე შორს. პირველი სტუდენტები იყვნენ გოგონები, რომლებსაც ესეს-ის წევრების დაქორწინება ჰქონდათ განზრახული. ცოტა მოგვიანებით, სკოლებში დაიწყო მათი მიღება, ვისაც ოფიცერზე დაქორწინება სურდა. 1944 წლისთვის უკვე 32 სკოლა იყო.

იმის გასაგებად, თუ როგორი უნდა ყოფილიყო ნაცისტი ცოლი, ის უნდა ყოფილიყო ნამდვილი არიელი (გამონაკლისები ზოგჯერ დაუშვეს და გოგონები წაიყვანეს სკოლებში ებრაული სისხლის ნარევით, მაგრამ არა უმეტეს 1/8), არ უნდა ჰქონდეს ფიზიკური დაზიანებები, ფსიქიკური დაავადებები. აფასებდნენ გარეგნობასაც: შესარჩევი კომიტეტი ამჯობინებდა მაღალ, ღია ფერის კანის მქონეს, ქერას, ცისფერ ან მწვანეთვალებას.

სასწავლო კურსი ექვსი კვირის განმავლობაში გრძელდებოდა და მოიცავდა ტრენინგებს სამზარეულოს, სახლის მოვლაში, მებაღეობაში, ბავშვებსა და ცხოველებზე ზრუნვაზე. გოგონებმა ისწავლეს ხალხური სიმღერები და ლეგენდები. ყოველდღე - ფიზიკური აღზრდის გაკვეთილები, რადგან სახელმწიფოს სჭირდება ჯანმრთელი არიელები. პატარძლებმა აიღეს ვალდებულება, აღზარდონ თავიანთი შვილები ნაცისტური რწმენის შესაბამისად და იყვნენ ერთგულები ჰიტლერისა მისი დღის ბოლომდე, და ასევე არავითარ შემთხვევაში არ იქორწინებდნენ ეკლესიაში, არამედ მხოლოდ პარტიის მიერ მოწყობილ ცერემონიალზე. მართალია, ყველამ წარმატებას ვერ მიაღწია: სასწავლო კურსის ბოლოს გაიცა სერთიფიკატები და მათ, ვინც ვერ მიიღო იგი, აეკრძალათ დაქორწინება.

ყველას მშვენივრად ესმოდა, რომ პატარძლების სკოლის დამთავრების სერტიფიკატი უკეთესი ცხოვრების ბილეთია: ამ დროისთვის აკრძალული იყო უმაღლესი განათლება გოგონებისთვის, ქალები მასიურად გაათავისუფლეს ჯანმრთელობის დაცვის, განათლებისა და იურისპრუდენციის სფეროებიდან. წარმატებული ქორწინება "სამაგალითო გერმანელთან" ერთადერთად დარჩა ცხოვრების ღირსეული დონის უზრუნველსაყოფად. ამავე დროს, სერთიფიკატების მქონე საპატარძლოები ძალიან მოთხოვნადი იყვნენ - ასეთი სკოლის კურსდამთავრებულთან ქორწინება პრესტიჟულად ითვლებოდა.

ამავე დროს, ნაცისტური პროპაგანდა სრულყოფილად მუშაობდა: ქალისა და დედის საშინაო შრომა აამაღლა, როგორც საპატიო, პატივსაცემი და უაღრესად ღირებული. ქალთა რეპროდუქციული მიღწევები აღინიშნებოდა "გერმანელი საპატიო დედა" სამი ხარისხის ჯილდოთი (ბავშვების რაოდენობის მიხედვით). თუ ქალი მუშაობდა და ქორწინების შემდეგ დიასახლისი გახდებოდა, მას უპროცენტო სესხიზ მიღება შეეძლო 600 მარკის ოდენობით. თითოეულ ბავშვზე ეძლეოდათ შემწეობა - თვეში დაახლოებით 30 მარკა. მრავალშვილიანმა ოჯახებმა, რომლებსაც 8-ზე მეტი შვილი ჰყავდათ, თვეში 500 მარკა დამატებითი დახმარება მიიღეს. ამ ღონისძიებების წყალობით შობადობა შთამბეჭდავი ტემპით გაიზარდა: 1934 წელს დაახლოებით მილიონი ბავშვი დაიბადა, ხოლო 1939 წელს ამ მაჩვენებელმა 1.5 მილიონს გადააჭარბა.

დაქორწინებული არ ხარ? წადი სამსახურში!

მაგრამ რა მოუვიდათ ქალებს, რომლებმაც ვერ დაამთავრეს პატარძლის სკოლა ან ვერ შეძლეს დაქორწინება? 1939 წლიდან ყველა 25 წლამდე გაუთხოვარი გერმანელი ქალი ვალდებული იყო ემუშავა ქვეყნისა და პარტიის საკეთილდღეოდ. მათ არ აურჩევიათ სამუშაო: ეს იყო ძირითადად დაბალი კვალიფიკაციის ხელით შრომა - სოფლის მეურნეობა ან მრავალშვილიან ოჯახებში მოსამსახურეობა. მაგრამ ეს ასევე იყო ნამდვილი იღბალი, რადგან სამსახური ყველასთვის არ იყო: მაღალი კლასის გოგონები იგზავნებოდნენ ასეთ სამუშაოებზე, ხოლო დაბალი კლასის გოგონები სამუშაო ბანაკებში. მათ გადაეცემოდათ ფორმები და დადგენილი ჰქონდათ წარმოების მაჩვენებლები. სამუსაო შეიძლება ყოფილიყო ნებისმიერი - მათ შორის ყველაზე რთული და ბინძური. ყველაფერი ქვეყნისა და პარტიის სასიკეთოდ!

არავინ იცის, როგორ დასრულდებოდა მესამე რაიხის ექსპერიმენტი იდეალური ინკუბატორების შექმნის შესახებ. ეს აშკარა მიზეზების გამო დასრულდა: 1944 წელს, როდესაც საომარი მოქმედებები გერმანიის საზღვრებს მიუახლოვდა, გოგონები ვალდებულნი იყვნენ ემუშავათ სამხედრო ქარხნებში და საავადმყოფოებში. რაიხსფუერერმა შოლც-კლინკმა გამოაცხადა, რომ ნამდვილ არიელებს ახლა უფრო მაღალი მიზანი აქვთ, ვიდრე ქოთნების გატანა და საწოლების გაშლა: მესამე რაიხი და ფიურერი პირადად უნდა გადაერჩინათ. "უმაღლესი რასის" ხალხის შესაქმნელი ხაზი დროებით შეჩერდა და, საბედნიეროდ, აღარასდროს განახლებულა.