კაცობრიობის არსებობის მანძილზე რელიგიურმა ან პოლიტიკურმა სისიტემებმა ხელნაწერები საიდუმლოდ გადამალეს. ამ საგანძურიდან ერთ – ერთია კავეს ბიბლიოთეკა. 1900 წელს ტაოისტმა ბერმა ვანგ იუანლუმ აღმოაჩინა საიდუმლო კარი, რომელსაც მიდიოდა ძველი საძვალესკენ. საძვალე ათასობით ხელნაწერით იყო სავსე. ეს ნამდვილი განძი თითქმის ათასი წლის განმავლობაში იყო მიტოვებული. როდესაც ბერმა ხელისუფლებას ამის შესახებ აცნობა, მას დიდი ინტერესი არ გამოუჩენია აღმოჩენის მიმართ. მაგრამ ეს ამბავი სწრაფად გავრცელდა ისტორიკოსებს შორის და მალე უნგრელმა აურელ შტაინმა ვანგი დაარწმუნა, გაეყოდა ეს ხელნაწერები. დელეგაციები საფრანგეთიდან, იაპონიიდან, რუსეთიდან ჩამოვიდნენ და ტექსტების უმეტესობამ სამუდამოდ დატოვა სამშობლო. 1910 წლისთვის, როდესაც ჩინეთის მთავრობამ გააცნობიერა, რომ ეროვნული საგანძური საზღვარგარეთ მიცურავდა, დოკუმენტების მხოლოდ მეხუთედიღა იყო ადგილზე.

ამის მიუხედავად, მრავალი ორიგინალური ხელნაწერის ნახვაა დღესაც შესაძლებელი: კოლექციის დიგიტალიზაცია 1994 წელს დაიწყო ეს ნიშნავს, რომ, ახლა შესაძლებელია მსოფლიოს ყველაზე ადრეული ვარსკვლავიანი რუკის შესწავლა; ძველი ლოცვების წაკითხვა, რომელიც ვაჭარმა ბაბილონიდან ჩინეთში მიმავალ გზაზე დაწერა; ქრისტიანი წმინდანის ბოდჰისატვა სურათის ნახვას; მონა გოგონას გაყიდვის შესახებ ხელშეკრულების შესწავლა, რომელიც აბრეშუმის სესხის დასაფარად გაიყიდა; თურქულ რუნებში დაწერილი მკითხაობების წაკითხვა.

არავინ იცის, რატომ გასაიდუმლოვდა საძვალე გამოქვაბული: შტაინი ამტკიცებდა, რომ ხელნაწერების შენახვის ეს გზა არის ერთგვარი "წმინდა ნარჩენების" დაცვის ერთადერთი გზა, ხოლო ფრანგი სინოლოგი პელიო თვლიდა, რომ ეს მოხდა 1035 წელს, როდესაც იმპერატორი სი სი შეიჭრა დუნჰუანგში. ჩინელმა სწავლულმა რონგ სინჯიანგმა თქვა, რომ მღვიმე დაიხურა ისლამური ყარახანიდების შემოჭრის საფრთხის გამო, რაც სინამდვილეში არასდროს მომხდარა.

როგორიც არ უნდა იყოს ხელნაწერების დამალვის მიზეზი, ფაქტია, რომ მღვიმის დოკუმენტებმა შეცვალა ისტორია. დუნჰუანის ერთ-ერთი დოკუმენტი, "ბრილიანტის სუტრა", არის ერთ-ერთი მთავარი ბუდისტური ტრაქტატი: ბრიტანული ბიბლიოთეკის თანახმად, ასლი 868 წლით თარიღდება და იგი ყველაზე ადრეული სრულად შემონახული დათარიღებული წიგნია მსოფლიოში. ეს არის დასტური იმისა, რომ ქაღალდი და ბეჭდვა ევროპაში არ გამოგონებულა და დაწყებულა.

სირიის საიდუმლო ბიბლიოთეკა

სირიაში, დამასკოს ერთ – ერთ გარეუბანში, ნანგრევების ქვეშ, მიწისქვეშეთში არის წიგნების საცავები. ბოლო 4 წლის განმავლობაში მოხალისეებმა ნანგრევებიდან ამოიღეს დაახლოებით 14 ათასი წიგნი.

შენახვის ადგილი საიდუმლოებად რჩება რადგან არსებობს შიში, რომ იგი დაბომბვის სამიზნე გახდება. გარდა ამისა, წიგნებზე ზელმისაწვდომობისთვის მსურველებმა ტყვიის სეტყვის ქვეშ უნდა გაიარონ გზა მიწისქვეშა სამკითხველოსკენ. მას "სირიის საიდუმლო ბიბლიოთეკას" უწოდებენ.

ქაიროს საიდუმლო არქივი

ძველ ქაიროში (ეგვიპტე) ხელნაწერების კოლექცია მშვიდად ინახებოდა მანამ, სანამ რუმინელმა ებრაელმა არ ნახა და გაიაზრა მისი მნიშვნელობა. იაკობ ზაფირმა ეს ადგილი 1874 წელს აღწერა. მაგრამ 1896 წლამდე, სანამ შოტლანდიელმა ტყუპმა დებმა აგნეს ლუისმა და მარგარეტ გიბსონმა კემბრიჯის უნივერსიტეტის თანამშრომელს, აკადემიკოს სოლომონ შეხტერს არ აჩვენეს ეს ხელნაწერები, მანამდე ზაფირის აღმოჩენას ყურადღება არავინ მიაქცია.ხელნაწერების თითქმის 280 000 ფრაგმენტი იმალებოდა ბენ ეზრას სინაგოგის კედელში: მოგვიანებით მათ კაიროს გენიზა ეწოდა. ებრაული კანონის თანახმად, ღვთის სახელის შემცველი ხელნაწერების გადაგდება შეუძლებელია: ის, რაც აღარ გამოიყენება, დაცულია სინაგოგის ან სასაფლაოები მიდამოებში. სიტყვა "გენიზა" მომდინარეობს ებრაული ენიდან და ნიშნავს "დამალვას", მოგვიანებით კი "არქივის" სახელით გახდა ცნობილი.

1000 წლის წინ, ფუსტატის ებრაულმა საზოგადოებამ შექმნა ეს ტექსტები. ეს ღმერთის მიმართ დაწერილი პირადი წერილები და სავაჭრო სიებია. ანუ ეს არის "გაყინული საფოსტო ყუთი", რომელშიც ორას ორმოცდაათი ათასი ფრაგმენტია, რაც სიცოცხლის უპრეცედენტო არჭერას წარმოადგენს ეგვიპტეში მეცხრე საუკუნემდე ... იმ დროის სხვა ცნობები, ასე დაწვრილებითი, არ არსებობს.

კემბრიჯის გენიზის ერთ-ერთმა მკვლევარმა ყურადღება გაამახვილა, თუ რამდენად მნიშვნელოვანია კაირო გენიზას კოლექცია მეცნიერებისთვის. ”ახლა ჩვენ ბევრად მეტი ვიცით შუა საუკუნეების, ხმელთაშუაზღვისპირეთის ებრაელების ცხოვრების შესახებ”.

ფრაგმენტები აჩვენებს, რომ ებრაელი ვაჭრები თანამშრომლობდნენ ქრისტიანებთან და მუსლიმებთან, მათ მიმართ უფრო ტოლერანტული იყვნენ, ვიდრე ადრე ეგონათ და ანტისემიტიზმი უფრო იშვიათი მოვლენა იყო, ვიდრე ახლაა.

სტრიქონებს შორის

2013 წელს ჰოლანდიის შუასაუკუნეების წიგნის მკვლევარმა, ისტორიკოსმა ერიკ კვაკელმა აღწერა მისი სტუდენტების მიერ გაკეთებული აღმოჩენა. "სანამ სტუდენტები სისტემატურად ათვალიერებდნენ ბიბლიოთეკის ნაშთებს", - ამბობს ის თავის ბლოგში, "მათ აღმოაჩინეს 132 ჩანაწერი, წერილი და ქვითრები რაინლენდის დაუდგენელი სასამართლოდან, რომლებიც პატარა ქაღალდებზე იყო გამოსახული. ისინი იმალებოდა 1577 წელს დაბეჭდილ წიგნში. ". შუა საუკუნეებში ქაღალდი ძალიან ძვირი ღირდა და არაფერი გადაყარეს.

მითების გაფანტვის მიზნით, ვატიკანმა ჯერ ჟურნა

ლისტებისა და მეცნიერთათვის, შემდეგ კი მაღალი პოლიტიკური თანამდებობრივი რანგის მქონე პირებისთვის ხელმისაწვდომი გახადა დოკუმენტების გარჯკვეული ნაწილი. არქივიდან დოკუმენტები გამოფინეს რომში, კაპიტოლინის მუზეუმში. ჯერ კიდევ 1881 წელს პაპმა ლეო XIII- მ მკვლევარებს ნება დართო, შეესწავლათ მრავალი საიდუმლო დოკუმენტი. თუმცა არც მაშინ და არც შემდეგ არქივის სრულიად ყველა დოკუმენტზე ხელმისაწვდომობა არ დაშვებულა. ეს ნაწილი დატოვეს ისევ დიდ საიდუმლოდ. ეს კიდევ უფრო მეტი ეჭვის საბაბს იძლევა, რომ ვატიკანის მიწისქვეშეთში მართლაც არსებობს რაღაც განსაკუთრებული მასალები, რომელთა გამჟღავნებაც არათუ კაცობრიობის ისტორიას შეცვლის, არამედ სრულიად ამოაყირავებს ადამიანების წარმოდგენას სამყაროზე, რაც რა თქმა უნდა ერთგვარად დავარცხნილ მსოფლიოს, ფაფარს აუშლის და საგონებელში ჩააგდებს.

მკვლევარებსაც კი დღემდე არ შეუძლიათ წაიკითხონ პაპის ნაშრომები (რომელიც დაიწერა 1939 წელს, როდესაც პიუს XII პაპი გახდა) და კარდინალების პირადი საქმეების არქივების ნაწილი 1922 წლიდან მოყოლებული დღემდე.
წმინდა პეტრეს ტაძრის უკანა ფრთაში, ბეტონის ბუნკერში მოთავსებული არქივებს საგულდაგულოდ იცავენ შვეიცარიის გვარდიისა და ვატიკანის პოლიციის ოფიცრები. ისეთ მნიშვნელოვან ფიგურებს, როგორიცაა მოცარტი, როტერდამის ერაზმუსი, შარლომანი, ვოლტერი და ადოლფ ჰიტლერი, მიმოწერა და ურთიერთობა ჰქონდათ ვატიკანთან. მეფე ჰენრი VIII– მ ვატიკანს თხოვნით მიმართა ეკატერინე არაგონელთან ქორწინების გაუქმების შესახებ. როდესაც პაპი კლემენტ VII– მ უარი უთხრა, ჰენრი მაინც განქორწინდა, რამაც გამოიწვია ინგლისის ეკლესიის გამოყოფა და ანგლიკანურ ეკლესიად ჩამოყალიბება. არქივში ასევე მოცემულია პაპის ლეო X-ის 1521 წლის განკარგულება მარტინ ლუთერის განკვეთის შესახებ, გალილეოს წინააღმდეგ ერესის გამო სასამართლო პროცესის ჩანაწერი და მიქელანჯელოს წერილი, რომელშიც იგი ჩივის, რომ მას არ გადაუხადეს სიქსტის კაპელას მოხატვისთვის ანაზღაურება.

ბიბლიოთეკის შექმნა

რომის ტერიტორიაზე მდებარე ვატიკანის სახელმწიფო თავისთავად უნიკალური თავისებურებებით გამოირჩევა. მაგალითად, მისი მცირე ტერიტორიის გამო, მრავალი ქვეყნის საელჩო მდებარეობს ვატიკანის გარეთ, რომში - მათ შორის იტალიის საელჩო, რომელიც მდებარეობს საკუთარი დედაქალაქის ტერიტორიაზე. ვატიკანის შემოსავლების უმეტესი ნაწილი შემოწირულობებია და სახელმწიფოს მართავს მხოლოდ პაპი, რომელიც პირველი რომაელი ეპისკოპოსის, პეტრე მოციქულის მემკვიდრეა. მისი საფლავი, ლეგენდის თანახმად, ვატიკანში მდებარეობს.

ვატიკანის პირველი არქივის გრაგნილების, ხელნაწერი საღვთისმსახურო წიგნების შეგროვება დაიწყო მე -4 საუკუნიდან, თანდათანობით გაიზარდა ბიბლიოთეკა, ხოლო XIV საუკუნისთვის მას უკვე 643 ღირებული ხელნაწერი ჰქონდა. ვატიკანის თანამედროვე ბიბლიოთეკის დაარსების თარიღია 1475 წელი, ი 1587 წელს პაპის სიქსტუს V- ის ხელმძღვანელობით დაიწყო ბიბლიოთეკის ცალკეული შენობის მშენებლობა.

მე -17 საუკუნის დასაწყისში აშენდა ცალკე შენობა საიდუმლო არქივების დასაწყობებლად.

დოკუმენტების მქონე თაროების საერთო სიგრძე 85 კილომეტრია. არქივი შეიცავს პაპებისა და მათი წარმომადგენლების, ცალკეული ოჯახების დოკუმენტებს, აგრეთვე მონასტრების მემკვიდრეობას, ორდენებს, სააბატოებსა და ფასდაუდებელ ისტორიულ ფასეულობებს.

ეს არის არტეფაქტების ყველაზე კონცენტრირებული ადგილი. სავარაუდოდ, ბიბლიოთეკის კედლებში იმალება პირველი ბიბლიაც. აქ არია არა მხოლოდ მასონების საიდუმლო ნაწერები, უცხოპლანეტურ ცივილიზაციებთან კონტაქტის მტკიცებულებები, არამედ საეკლესიო დოგმების უარმყოფელი დოკუმენტებიც.

ყოველდღე, ბიბლიოთეკის შენობას 150-მდე მეცნიერი და სპეციალისტი სტუმრობს და არქივებთან მუშაობის ნებართვის მიღებამდე მათ ყველაზე საფუძვლიანად ამოწმებენ. ვატიკანის ბიბლიოთეკა ითვლება ერთ-ერთ ყველაზე დაცულ ადგილად მსოფლიოში.

საქართველოს პოლიტიკოსებიდან ვატიკანის მიწისქვეშა ბიბლიოთეკა პარლამენტის მაშინდელ თავმჯდომარეს, ნინო ბურჯანაძეს დაათვალიერებინეს. ბურჯანაძისადმი პაპი განსაკუთრებულად კეთილგანწყობილი იყო, რადგან მისი უახლოესი მეგობარი პადრე გაბრიელ ბრაგანტი ქუთაისში იყო ვატიკანიდან წარგზავნილი კათოლიკური ეკლესიის წინამძღვრად და გაბრიელ ბრაგნატი ძალიან დიდ პატივს სცემდა ქუთაისელებს, ქუთაისის მაშინდელ მაჟორიტარ დეპუტატსა და ერთდროულად, საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარეს, ნინო ბურჯანაძეს. პადრე გაბრიელ ბრაგნატს როცა მისია დაუმთავრდა, პაპს სთხოვა მისი გაგრძელება, იმდენად დიდი სითბო და კეთილგანწყობა იგრძნობოდა მის მიმართ ქუთაისელებში.

არქივების დეკლასიფიკაცია

2012 წელს საიდუმლო არქივების რამდენიმე უნიკალური დოკუმენტი წარუდგინეს საზოგადოებას Lux in Arkana- ს გამოფენაზე. ექსპონატებს შორის იყო გალილეო გალილეის დაკითხვის ოქმი, ჯორდანო ბრუნოს მიერ გამოტანილი განაჩენი, დედოფალ მარია ანტუანეტას წერილი ...

თუმცა რას მალავენ დახურული არქივები, დღემდე დიდ საზოგადოებრივ ინტერესს იწვევს. ვატიკანის ბიბლიოთეკამ კაცობრიობის სიბრძნე საუკუნეების განმავლობაში ჩვენთვის ჩარაზა და, ცხადია, მას მომავალშიც არ გვაჩვენებს.

კაცობრიობა მთელი თავისი ისტორიის განმავლობაში აგროვებდა მიღებულ ცოდნას - წარწერების სახით ქვებზე, გრაგნილებში, მოგვიანებით წიგნებსა და ხელნაწერებში. შეიქმნა მთელი ბიბლიოთეკა. ჩვენ ვიცით ანტიკური კოლოსალური წიგნების საცავების არსებობა - საიდუმლო საზოგადოების ბიბლიოთეკა, მაგრამ მხოლოდ ვიცით და ისე წავალთ ამ ქვეყნიდან, ვერც კი გავიგებთ, რეალურად სად და რატომ ვცხოვრობდით!

ამ ბიბლიოთეკის შესახებ ათობით ისტორიული დეტექტიური რომანის დაწერაა შესაძლებელი. ფაქტია, რომ მსოფლიოში არ არსებობს ისეთი ადგილი, სადაც ადამიანების ჭეშმარიტი ისტორიის შესახებ უამრავი წიგნი, რუქა და სხვა დოკუმენტი იქნებოდა კონცენტრირებული და ამავე დროს დამალული.

თუმცა არაფერია დამალული, რაცც არა გამჟღავნდესო და მიუხედევად იმისა, რომ არქივში მხოლოდ განდობილები და ფიცდადებული რამდენიმე პადრე შედის, მაინც ჟონავს პერიოდულად ინფორმაცია, რა თქმა უნდა, ჭორებს არ ვგულისხმობ. ერთ-ერთი ასეთი გამოჟონილი ინფორმაციით, მეცნიერები გაოგნდნენ, რადგან კაცობრიობა არის არა ათი ათასი წლის, არამედ მინიმუმ ათი მილიონი წლის. თუმცა გასაოგნებელიც არაფერი იყო, რადგან ამას არქეოლოგიური გათხრებიც ადასტურებენ.

მართლმადიდებლური ეკლესია დღემდე ჩუმად არის აღმოჩენილი უნიკალური ნივთების შესახებ - აგრეთვე ვატიკანის ბიბლიოთეკის ნამდვილი სახარების შესახებ.

მაგრამ ამ უმდიდრეს ქონებას, ამ კოლოსალურ ცოდნას ვერავითარი ანუნაკი და ილუმინატი ვერ წაართმევს ხალხს, რანაირი ზღაპრებიც არ უნდა გვასწავლონ, რომლებსაც საერთო არაფერი აქვთ დედამიწის ჭეშმარიტ ისტორიასთან.

არაოფიციალური მონაცემებით ვატიკანის მიწისქვეშა საცავებში, რომელსაც უზარმაზარი ტერიტორია უჭირავს, ბევრი საიდუმლო ოთახია, რომელთა შესახებ მხოლოდ ინიციაციაგავლილებმა იციან. ბევრმა პაპმაც კი არაფერი იცოდა მათ შესახებ.

სწორედ ამ ოთახებშია ფასდაუდებელი ხელნაწერები, რომლებიც სამყაროს სხვადასხვა საიდუმლოებებს აშუქებენ. მათში შეგიძლიათ იპოვოთ პასუხები ნებისმიერ კითხვაზე, თუნდაც დედამიწაზე წარმოშობის შესახებ.

როგორც ვიცით, ალექსანდრიის ბიბლიოთეკა ფარაონმა პტოლემეოს სოტერმა შეიტანეს ქვეყანაში შემოტანილი ყველა ბერძნული პერგამენტი: ალექსანდრიაში ჩასულ ყველა გემს, თუ მას ლიტერატურული ნაწარმოები ჩაჰქონდა, ან უნდა მიეყიდა ისინი ბიბლიოთეკაში, ან გადაეცა კოპირებისთვის.

ბიბლიოთეკის მეპატრონეებმა ნაჩქარევად გადაწერეს ხელთ არსებული ყველა წიგნი, ასობით მონა მუშაობდა ყოველდღიურად. ამდენად, ჩვენი ეპოქის დასაწყისში, ალექსანდრიის ბიბლიოთეკა მრავალი ათასი ხელნაწერისგან შედგებოდა და ანტიკური სამყაროს წიგნების უდიდეს კოლექციად ითვლებოდა.

აქ ინახებოდა გამოჩენილი მეცნიერების და მწერლების ნამუშევრები, ათობით სხვადასხვა ენაზედაწერილი და ნათარგმნი წიგნები. რომ მსოფლიოში არ არსებობდა ერთი ღირებული ლიტერატურული ნაწარმოები, რომლის ასლის პოვნაც ალექსანდრიის ბიბლიოთეკაში შეძლებელი იქნებოდა.

მკვლევარების აზრით, სავარაუდო ხანძართან დაკავშირებული ამბავი მხოლოდ შეთხზულია კაცობრიობისგან იმის დასაფარად, რისი მონელებაც მას არ შეუძლია.

ერთ-ერთი ვერსიით, ვატიკანი შექმნეს ამონის ტაძრის მსახურებმა, ამიტომ მისი ნამდვილი რეზიდენცია არა იტალიაში, არამედ ეგვიპტის თობანის ტაძარში, აოსეტშია, რომელიც განასახიერებს სეტ ან ამუნის ბნელ ჰიპოსტასს. იტალიის ვატიკანი დღეს კაცობრიობის საიდუმლო ცოდნის მცველია.

საჯაროდ ხელმისაწვდომი წყაროებისა და ენციკლოპედიების თანახმად, ვატიკანის ბიბლიოთეკა დაარსდა 1475 წლის 15 ივნისს, პაპის სიქსტუს IV- ის მიერ . ეს ზუსტად არ ასახავს რეალობას. ამ დროისთვის პაპის ბიბლიოთეკას უკვე გრძელი და მდიდარი ისტორია ჰქონდა.

ვატიკანში განთავსებული იყო უძველესი ხელნაწერების კრებული, რომელიც შეგროვდა სიქსტუს IV- ის წინამორბედების მიერ. ისინი მისდევდნენ ტრადიციას, რომელიც მე –4 საუკუნით თარიღდება. რომის პამაპ ბონიფაციუს VIII- ის მიერ შექმნა იმ დროს პირველი სრული კატალოგი, ისევე როგორც ბიბლიოთეკის ნამდვილი დამფუძნებელი პაპი ნიკოლოზ V-ა, რომელმაც ეს საჯაროდ გამოაცხადა და დატოვა 1500-ზე მეტი სხვადასხვა ხელნაწერი.

ვატიკანის ბიბლიოთეკა "დაარსებიდან" მოკლე დროში უკვე შეიცავდა3000-ზე მეტ ორიგინალ ხელნაწერს, რომლებიც შეიძინეს ევროპაში.

იგი მოიცავდა არა მხოლოდ საღვთისმეტყველო ნაშრომებსა და სასულიერო წიგნებს, არამედ ლათინური, ბერძნული, ებრაული, კოპტური, ძველი სირიული და არაბული ლიტერატურის კლასიკურ ნაწარმოებებს, ფილოსოფიურ ტრაქტატებს, ისტორიის, იურისპრუდენციის, არქიტექტურის, მუსიკისა და ხელოვნების ნაშრომებს.

ვატიკანის ბიბლიოთეკა მაგნიტივით გვიზიდავს, მაგრამ მისი საიდუმლოებების გამოსავლენად და საბუთების უმეტესობასთან სამუშაოდ, თქვენ უნდა გააკეთოთ სპეციალური მოთხოვნა, რომელშიც განმარტავთ თქვენი ინტერესის მიზეზს. ამავე დროს, ისტორიკოსს და მკვლევარს უნდა გქონდეთ უმწიკვლო რეპუტაცია. ასეთ უმწიკვლო რეპუტაციის მქონედ ჩათვალა ნინო ბურჯანაძე ვატილანმა.

რაც შეეხება ვატიკანის საიდუმლო არქივთან ანუ ბიბლიოთეკის დახურული ფონდთან მისვლას, ეს თითქმის შეუძლებელია: იქ მხოლოდ ვატიკანის ხელისუფლებას აქვს დაშვება.

მიუხედავად იმისა, რომ ბიბლიოთეკა ოფიციალურად ღიაა სამეცნიერო და სამეცნიერო-კვლევითი სამუშაოებისთვის, ყოველდღიურად მხოლოდ 150-მდე სპეციალისტს და მეცნიერს შეუძლია შესვლა. ამ ტემპით, ბიბლიოთეკაში საგანძურის შესწავლას 1250 წელი დასჭირდება, რადგან ბიბლიოთეკის თაროების საერთო სიგრძე, რომელიც 650 განყოფილებისგან შედგება, 85 კმ-ია.

შუძლებელია ბიბლიოთეკიდან ასლის წამოღება. ეს პრივილეგია მხოლოდ პაპს აქვს.

ვატიკანის ბიბლიოთეკა მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე დაცული ობიექტია, რადგან მისი დაცვა უფრო სერიოზულია, ვიდრე ნებისმიერი ბირთვული ელექტროსადგურის. მრავალი შვეიცარიელი მცველის გარდა, ბიბლიოთეკას იცავს თანამედროვე ავტომატური სისტემები, რომლებიც დაცვის რამდენიმე ფენას ქმნის.

იყო შემთხვევები, როდესაც ცდილობდნენ ძველი ხელნაწერების მოპარვას, რომლებიც წესით მთელი კაცობრიობის საკუთრებაა. 1996 წელს ამერიკელი პროფესორი, ხელოვნების ისტორიკოსი გაასამართლეს მე -14 საუკუნის ხელნაწერიდან ფრანჩესკო პეტრარკას ნაშრომის რამდენიმე გვერდის მოპარვაში.

აქ საიდუმლოდ ინახება ლეონარდო და ვინჩის რამდენიმე ხელნაწერი, რომლებიც დღემდე არ არის ნაჩვენები ფართო საზოგადოებისთვის. რატომ? არსებობს მოსაზრება, რომ ისინი შეიცავს ისეთ რაიმეს, რამაც შეიძლება შელახოს ეკლესიის პრესტიჟი.

ბიბლიოთეკის განსაკუთრებული საიდუმლოებაა ძველი ტოლტეკი ინდიელების იდუმალი წიგნები. ამ წიგნების შესახებ მხოლოდ ის არის ცნობილი, რომ ისინი ნამდვილად არსებობენ. ისინი შეიცავს ინფორმაციას დაკარგული ინკების ოქროს შესახებ. ასევე ირწმუნებიან, რომ სწორედ ისინი შეიცავს საიმედო ინფორმაციას უცხოპლანეტელების ჩვენს პლანეტაზე ვიზიტების შესახებ, უძველესი დროიდან დღემდე.

არსებობს ლეგენდა, რომ ვატიკანის ბიბლიოთეკა შეიცავს კალიოსტროს ერთი ნამუშევრის ასლს. ამ ტექსტის ფრაგმენტი აღწერს სხეულის გაახალგაზრდავების ან რეგენერაციის პროცესს: ”ამას რომ დალევს, ადამიანი კარგავს ცნობიერებას და მეტყველებას მთელი სამი დღის განმავლობაში. ხშირია კრუნჩხვები, სხეულზე უხვი ოფლი ჩნდება. გონს მოდის ამ მდგომარეობის შემდეგ, რომლის დროსაც ადამიანი ტკივილს არ გრძნობს, ოცდამეექვსე დღეს იღებს "წითელი ლომის" მესამე, ბოლო ელექტრულ მარცვალს, რის შემდეგაც ღრმად ისვენებს ძილში, რომლის დროსაც ადამიანის კანი იწმინდება, კბილები, თმა და ფრჩხილები ცვივა, ... ეს ყველაფერი კვლავ იზრდება რამდენიმე დღეში. მეორმოცე დღეს, დილით, იგი გადის ოთახიდან, როგორც ახალი ადამიანი, გრძნობს სრულ გაახალგაზრდავებას ... ”.

მიუხედავად იმისა, რომ ეს

აღწერა ფანტასტიკურად ჟღერს, საოცრად ზუსტია ერთი ნაკლებად ცნობილი მეთოდის "კაია კაპა", რომელიც ჩვენამდე მოვიდა ძველი ინდოეთიდან.ახალგაზრდობის დაბრუნების ეს საიდუმლო კურსი ორჯერ გაიარა ინდოელმა ტაპასვიჯმა, რომელმაც 185 წელი იცოცხლა. პირველად იგი გაახალგაზრდავდა კაია კაპას მეთოდით და მიაღწია 90 წლის ასაკს.

საინტერესო ფაქტია, რომ მის სასწაულებრივ გარდაქმნას ორმოცი დღეც დასჭირდა და მათი უმეტესობს ეძინა. ორმოცი დღის შემდეგ, თმა და კბილები გაეზარდა და სხეულში ახალგაზრდობა და ენერგია დაუბრუნდა. გრაფი კალიოსტროს შრომის პარალელი საკმაოდ აშკარაა, ამიტომ შესაძლებელია ჭორები გამაახალგაზრდავებელი ელექსირის შესახებ რეალური იყოს.

2012 წელს ვატიკანის სამოციქულო ბიბლიოთეკამ პირველად დაუშვა მისი ზოგიერთი დოკ

უმენტის წმიდა სახელმწიფოს გარეთ გატანა და რომის კაპიტოლინის მუზეუმში გამოტანა.

საჩუქარი, რომელიც ვატიკანმა გაუკეთა რომს და მთელ მსოფლიოს, ძალიან მარტივ მიზნებს ისახავდა. ”უპირველეს ყოვლისა, მნიშვნელოვანია მითების განადგურება და ლეგენდების განადგურება, რომლებიც ადამიანის ცოდნის ამ დიდ კოლექციას აკრავს, ” - განმარტა შემდეგ ჯანი ვენდიტიმ, არქივისტმა და გამოფენის კურატორმა სიმბოლური სათაურით ”სინათლე ბნელში”.

წარმოდგენილი ყველა დოკუმენტი ორიგინალი იყო და თითქმის 1200 წლის პერიოდს მოიცავდა, რაც ფართო საზოგადოებისთვის არასდროს იყო ხელმისაწვდომი. ამ გამოფენაზე ყველა ცნობისმოყვარე ადამიანს შეეძლო დაენახა ხელნაწერები, ერეტიკოსთა საცდელი დასკვნები, დაშიფრული წერილები, იმპერატორების პირადი მიმოწერა და ა.შ

თუ ვატიკანი XV საუკუნის შუა პერიოდში დაარსდა, მაშინ დაუყოვნებლივ ჩნდება კითხვა ცნობილი ბიბლიოთეკის შესახებ, რომელიც ქრონოლოგიისთვის ძალზე მნიშვნელოვანია. ზოგადად ითვლება, რომ ის უძველესია. მართლაც, თუ ქრონოლოგიის თვალსაზრისს გავითვალისწინებთ, ბუნებრივია ვიფიქროთ, რომ პაპებს, რომლებსაც უწყვეტი მემკვიდრეობა ჰქონდათ სავარაუდოდ მე -4 საუკუნიდან, იმ დროიდან უნდა ჰქონოდათ ბიბლიოთეკაც, რადგან დაგროვებული და გადაცემული ჰქონდათ სხვადასხვა ხელნაწერები და ტრაქტატები მათ მემკვიდრეებზე. შუა საუკუნეებში წიგნები ძალიან ძვირი ღირდა და ფრთხილად ინახებოდა. ასე რომ, ან ის მრთლაც არ არსებობდა, ან მე -15 საუკუნემდე საიდუმლოებას წარმოადგენდა, რომელიც დალუქული იყო შვიდი ბეჭდით და მხოლოდ ნიკოლოზ V- მ გადაწყვიტა ეს საიდუმლოს გაეცხადებინა მსოფლიოსთვის.

მოდით ახლა ვნახოთ როგორ მოხდა სინამდვილეში ყველაფერი. გამოვიყენოთ თავად პაპის ისტორიკოსების გზავნილი.

" ვატიკანში სამოციქულო ბიბლიოთეკა დაარსდა 1475 წლის 15 ივნისს და კოლექციას საფუძვლად დაედო ნიკოლოზ V- ის კოლექცია, რომელიც 834 ლათინური კოდისგან შედგებოდა. იგი ღია იყო მკვლევარებისთვის და მდებარეობდა პაპის სასახლის ჩრდილოეთ ფრთის ქვედა სართულზე, მანამდე მას სარდაფად ან ბეღლად იყენებდნენ. იმ დროს პაპის არქივი უკვე ითვლიდა 2547 ბერძნულ და ლათინურ ხელნაწერებს ”.

უკვე გასაგებია, ვინ არის მართალი. იგი დაფუძნებული იყო წიგნების ნკრებზე, რომელიც ეკუთვნოდა პაპ ნიკოლოზ V- ს (1447-1455), 1453 წელს კონსტანტინოპოლის დაკავების თანამედ

როვეს. სად ჰქონდა პაპ ნიკოლოზ V- ს 834 ხელნაწერი, რომელიც ვატიკანის ისტორიკოსებს არ გააჩნდათ? სავარაუდოდ, მან თავად შეაგროვა ისინი სადმე პირადი სარგებლობისთვის, მაშინ, როდესაც ის ჯერ არ იყო პაპი. ათას წელზე მეტი ხნის განმავლობაში, პაპებს საკუთარი ბიბლიოთეკის შექმნის იდეა არ გაუჩნდათ? ანუ ნიკოლოზ V- მ პირველმა მოიფიქრა ეს იდეა. აქვე აუცილებელია ყურადღება მივაქციოთ ერთ ფაქტს, რომ ხელნაწერები არა მხოლოდ ლათინური იყო, რაც საკმაოდ ბუნებრივია, თუ რომის ათასწლოვან ისტორიას ვაღიარებთ, არამედ ბერძნულიც. და მიუხედავად იმისა, რომ მათ რაოდენობაზე არაფერია ნათქვამი, შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ ისინი ბევრი იყო და ეს, თუმც არაპირდაპირი გზით, მიუთითებს იმაზე, რომ წიგნები კონსტანტინოპოლიდან გახლდათ ჩაომზიდული.

აქ აუცილებელია აღინიშნოს ნიკოლოზ V ლორენცო ვალას შეუცვლელი მდივანი, რადგან სწორედ ეს ადამიანი დგას უძველესი ლათინური ენის, ისევე როგორც ჰუმანისტური მოძრაობის შექმნის უკან. მისი კომპოზიციებით, როგორიცაა "ელეგანტური ლათინური", მან თავისი წვლილი შეიტანა თავდაპირველად მკვდარი და გამოგონილი ენის პოპულარიზაციაში. თუმცა ესეც არ არის მნიშვნელოვანი ჩვენთვის, მაგრამ ფაქტაი, რომ მან პირველმა თარგმნა ლათინურად ჰეროდოტეს, თუკიდიდესა და ჰომეროსის „ილიადის“ თხზულებები და ეზოპეს იგავები. ასე გაჩნდა არა მხოლოდ ბერძნული, არამედ ლათინური ტექსტები ვატიკანის ბიბლიოთეკაში. შეიძლება ითქვას, რომ ლორენცო ვალა მონაწილეობდა ახალი დასავლეთ ევროპული იდეოლოგიის კონცეფციის შემუშავებაში, რომლის მიზანი იყო ძველი, იმპერიული იდეის განადგურება. ალბათ, ის იყო რენესანსის ეპოქის ერთგვარი მარქსი.

გავყვეთ...

ბიბლიოთეკა ვატიკანში გამოჩნდა, როდესაც იგი ნიკოლოზ V- მ "დააარსა" 1453 წელს, მაგრამ იგი საიდუმლოდ ინახებოდა 1475 წლამდე, წიგნები უნდა თარგმნილიყო, მომზადებულიყო. ასე ვთქვათ. უფრო მეტიც, სავარაუდოდ, ნიკოლოზ V არ აგროვებდა წიგნებს სათითაოდ, მაგრამ ფარულად აცილებდა განსაცდელს კოლექციას ოსმალების მიერ 1453 წელს დაპყრობამდე. მან წაიღო 800-მდე ხელნაწერი. მომდევნო ოცი წლის განმავლობაში პაპებმა მოახერხეს ფარულად კიდევ რამდენიმე წიგნის გამოტანა, მაგრამ ამავე დროს მათ უკვე შეადგინეს თარგმანები საჭირო შესწორებებით. ეს იყო ზუსტად ლორენცო ვალას ნამუშევარი. ასე რომ, 1475 წლისთვის მათმა წიგნებმა მიაღწია 2500 ტომს!.

ღია ბიბლიოთეკის პირველი შენობა გამოჩნდა კონსტანტინოპოლის აღებიდან ოცი წლის შემდეგ, 1475 წელს. ეს ოთახი გარდაიქმნა სარდაფიდან ან ბეღლიდან. რაც ირიბად ამტკიცებს აზრს, რომ იმ დროისთვის ვატიკანში ესესაადაიწყო მშენებლობა. არ იყო საკმარისი შენობა. წიგნების საცავი ყოფილ ბეღელში უნდა განთავსებულიყო. პირველ ოცი წლის განმავლობაში, 1453 წლიდან 1475 წლამდე, წიგნების რაოდენობა 834-დან 2527 ერთეულამდე გაიზარდა, ანუ დაახლოებით სამჯერ. ეს არის ძალიან სწრაფი ზრდა, ბუნებრივია ახალგაზრდა, ცოტა ხნის წინ დაარსებული ბიბლიოთეკისთვის. ეს შეიძლება იმის გამოც იყს, რომ პირველად, კონსტანტინოპოლის დაცემის შემდეგ, წიგნები ფარულად გამოიტანეს ბიზანტიიდან.

სავარაუდოდ, ეს იყო წიგნები ს სლავურ, ბერძნულ - ბიზანტიურ და არაბულ ენებზე. წიგნები ლათინურ და ძველ ენებზე, მაგ, . ბერძნულ ენაზე იტალიაში ცოტა მოგვიანებით გამოჩნდა. ლორენცო ვალამ დაიწყო ეს პროცესი, მაგრამ უნდა გასულიყო დრო და რამდენიმე თაობის შეცვლა, რათა ხალხს დაეჯერებინა ამ ენების სიძველე. მითი რეალობად იქცევა მაშინ, როდესაც მითის ბოლო მოწმეები იღუპებიან. თავად ლორენცო ვალას შრომები გამოიცა მისი გარდაცვალებიდან მხოლოდ ერთი საუკუნის შემდეგ, მიუხედავად მისი პრივილეგირებული მდგომარეობისა. ლათინურ ენაზე კი გავრცელდა XVI საუკუნის შუა ხანებში.

1587 წლის მაისიდან 1588 წლის სექტემბრამდე, ერთ წელიწადზე ცოტა ხნის შემდეგ, დომენიკო ფონტანომ ვატიკანში მოამზადა ახალი შენობა წიგნების საცავისთვის. ეს უკვე აღარ იყო ყოფილი ბეღელი ან მარანი. აღარ იყო საიდუმლოებები, არაფერი იყო დასამალი, იმპერია ინგრეოდა და ვატიკანი ძლიერდებოდა. ასი წლის განმავლობაში ვატიკანში ბევრი რამ შეიცვალა. ახალი შენობის კედლები მოხატეს უძველესი ბიბლიოთეკების გახსენების ნახატებით; მწერლობის გამომგონებლებისა და სიქსტუს V- ის პონტიფიკაციის ეპიზოდებით.

მაგრამ ვატიკანი საიდუმლოების გარეშე წარმოუდგენელია და დიდი იმპერიის დამხობის შემდეგ, 1611 წელს, მშენებლობის დასრულებასთან ერთად, შეიქმნა საიდუმლო ბიბლიოთეკა. ქრონოლოგიური წინააღმდეგობა ვატიკანის დაარსებას შორის სავარაუდოდ IV საუკუნეა. ვატიკანის წიგნების სასახლის დაარსება XV საუკუნეში - ათასზე მეტი წლის შემდეგ! ეს იმდენად თვალსაჩინოა, რომ ვატიკანის ერთგული ისტორიკოსებიც კი წუხდნენ ამით. "დიახ, - ამბობდნენ ისინი, -ვატიკანის წიგნის საცავი მხოლოდ მე -15 საუკუნეში დაარსდა, მაგრამ არ უნდა იფიქროთ, რომ ადრე ვატიკანში ბიბლიოთეკა არ არსებობდა".

გამოდის, რომ პაპის ბიბლიოთეკის წიგნების და დოკუმენტების ნაწილი დაუყოვნებლივ ამოიღეს საზოგადოებრივი გამოყენებიდან. ამ დროისთვის ყველაფერი გადაეცა საიდუმლო არქივს. ამ საიდუმლო არქივისთვის სასწრაფოდ აშენდა სპეციალური ოთახი. შემდეგ დაიწყო ხანგრძლივი მუშაობა ისტორიის გადაწერაზე, რომელიც საბოლოოდ დასრულდა მხოლოდ მე -19 საუკუნეში. ამის შემდეგ საიდუმლო არქივი "გაიწმინდა", საბოლოო ვერსიასთან შესაბამისობაში მოვიდა და მეცნიერებისთვის გაიხსნა.

რატომ იყო საჭირო არქივის გასაიდუმლოება? რა იმალებოდა და ვისგან?

იმისათვის, რომ მსოფლიოს ყველაზე იდუმალ, წმინდა ბიბლიოთეკაში მოხვდეთ, თქვენ უნდა გქონდეთ სამეცნიერო კვლევები, უმწიკვლო რეპუტაცია, კეთილი განზრახვები და ღირსეული სახე.

დაიწყეთ კვლევა, შეიქმენით უმწიკვლო რეპუტაცია, დაისახეთ კეთილი ზრახვები, მიირეთ ღირსეული სახე და რა იცით რომელიმე არაგასაიდუმლოებული წიგნის სტრიქონებს შორის კიდევ რამდენ დეტალს იპოვით, რაც ფარდას ახსნის თუი ვატიკანის საიდუმლო არქივს არა, იმას მაინც, თუ რატომ დაადეს ასეთი მსუქანი ტაბუ კაცობრიობის ისტორიას!