რუსული სისასტიკე გენეტიკურია. ამის მტკიცების უფლებას გვაძლევს არა ქსენოფობია, არამედ მეცნიერული კვლევები, რომ თვითონ რუსები არიან ქსენოფობები, ოკუპანტები, იმპერიალისტური მანიით შეპყრობილები, უზარმაზარი ტერიტორიის მიუხედავად, მათ სისხლში აქვთ დაუოკებელი სურვილი გაფართოების, საზღვრების გადაწევისა და ადგილობრივი ხალხების განადგურების!

მიჩიგანის უნივერსიტეტის ანთროპოლოგმა დოქტორ კეტრინ ბერდმა, რომელმაც 2012 წელს შეისწავლა რუსი ოკუპანტების მსხვერპლთა ნეშტები, რომლებიც დაკრძალეს ლიტვაში ტუსკულენსკოეს მამულში, აღმოაჩინა, რომ სახელმწიფო უსაფრთხოების სამინისტროს რუსი ოფიცრები განსაკუთრებული, არნახული სისასტიკით აწამებდნენ პატიმრებს. მკვლევარი სწავლობდა მსხვერპლთა თავის არეში დაზიანებებს, რომლებმაც სიკვდილი გამოიწვია.

მეცნიერმა დაადგინა, რომ ციხის უფროსი, კაპიტანი ბორის პრიკაზჩიკოვი, პასუხისმგებელია თითქმის 100 პატიმრის სიკვდილზე, მან არ შეასრულა დახვრეტის ბრძანება და მსჯავრდებულებს ხოცავდა ჩაქუჩის მსგავსი იარაღით.

ლიტველი ანთროპოლოგი იუსტინა კოზაკაიტე, რომელიც მონაწილეობდა ტუსკულანაიში მსხვერპლთა გამოძიებაში, ადასტურებს, რომ მასობრივ საფლავებში დაკრძალული თითქმის ყველა მსხვერპლი თავის არეში უცნაური ჭრილობითაა გარდაცვლილი.

”სიკვდილით დასჯის შესახებ გავრცელებული ინფორმაციის თანახმად, კეტრინ ბერდის კოლეგამ შეძლო იმის მოძებნა, თუ რომელი რუსი ჯალათი კლავდა განსაკუთრებით სასტიკი მეთოდებით. წერილობით წყაროებში აშკარად არის მითითებული სიკვდილით დასჯის დღეები, აგრეთვე რუსი ოფიცერი, რომელიც სიკვდილით დასჯას ასრულებდა. ამ მონაცემების საფუძველზე შესაძლებელი გახდა იმის დადგენა, რომ მან წამებით მოკლა აგენტები თავის არეში დარტყმებით ”, - თქვა კოზაკაიტემ.

ექსპერტებმა, რომლებმაც დანაშაული გამოიძიეს, ასევე დაადგინეს, რომ პრიკაზჩიკოვის სიკვდილით დასჯის მეთოდები ძალიან განსხვავდებოდა სხვა ჯალათის - ვასილი დოლგირევის მეთოდებისაგან. ეს უკანასკნელი მკაცრად ასრულებდა მითითებებს და კლავდა მსხვერპლს თავში ნასროლი იარაღით.

ვარლამ შალამოვის კოლიმას მონათხრობში აღნიშნულია ის ფაქტი, რომ როდესაც სხეულები "ზონიდან" გამოიყვანეს, საკონტროლო გასროლის ნაცვლად, თავები ჰქონდათ მოტეხილი.

ისტორიული წყაროებიდან ჩანს, რომ რუსეთის სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახური მოქმედებდა მკაცრად დადგენილი ინსტრუქციების შესაბამისად. სიკვდილით დასჯის შესრულებისას თავში ესროდნენ, მაგრამ დაზარალებულთა ნეშტის შესწავლის შემდეგ გაირკვა, რომ მეთოდები განსხვავებული იყო

ისტორიულ წყაროებში აღნიშნულია, რომ სიკვდილით დასჯა სხვისი სამშობლოს ღალატისთვის განხორციელდა ციხეში და წინასწარი დაკავების იზოლატორში. მსხვერპლი გადაჰყავდათ პატარა, ცარიელ ოთახში, რომელსაც აგენტებმა დაცინვით "სამზარეულო-საყასბო" უწოდეს.

ოთახის კედლები ხის ფიცრებით იყო მოპირკეთებული. როგორც კი დაზარალებული შემოვიდოდა და კარი დაიხურებოდა, ბრძანებას აღასრულებდნენ. შემდეგ ცხედარს ათავსებდნენ ყუთში, რომელიც აქვე იდგა, რათა სხვა მსჯავრდებულების პანიკა არ მოჰყოლოდა. მოგვიანებით, ნეშტები გადაჰქონდათ სატვირთო მანქანაში და მიჰქონდათ მასობრივი საფლავის ადგილზე, ტუსკულენკის მამულის ტერიტორიაზე.

ტუსკულენის პარკი არის ადგილი, სადაც 1944-1947წწ. პატიმრების ცხედრები ფარულად დაკრძალეს, რომელთაც სიკვდილით დასჯამდე სასტიკად აწამებდნენ "კაგებეს" შიდა ციხის სარდაფებში.

2003 წელს ნაპოვნია რუსული გენოციდის მხსვერპლი 724 ადამიანის ნეშტი.
რუსული ჩექმის სიმძიმისა და სისასტიკის არაერთი ისტორიული ფაქტია ცნობილი. მისი მსხვერპლი სწორედ ის ადამიანები ხდებოდნენ, რომლებიც არ ემორჩილებოდნენ მის მიზნებს და წინააღმდეგობას უწევდნენ საკუთარი ღირსებისა და ქვეყნაბის დასაცავად.