ერთფერად მტვირთველი არი

საქმის თეთრის და შავისა,

ზოგჯერ სიკეთეს იხვეჭავს,

ზოგჯერ მქნელია ავისა.

ათასჯერა წვიმს, სეტყვაა,

მთებზე ნისლები ჰკიდია,

ბევრი რამ ხდება ქვეყანადა,

შიგ ცოდვა-ბრალი დიდია;

ბუნება წარბსაც არ იხრის,

მაინც მშვიდი და მშვიდია”.

ძალიან ახლოს დგანან ერთმანეთთან ვაჟა და ალბერტ შვაიცერი.(როგორ სჭირდება დღეს კაცობრიობას შვაიცერისთანა ადამიანები!) ჰოდა, შვაიცერს სჯეროდა, რომ თუკი გლეხი საქონლის გამოსაკვებად დიდ ველზე ლამაზ ყვავილებს მოსჭრიდა ბალახთან ერთად ცელვის დროს, ეს ჩვეულებრივი ამბავი იყო. ხოლო თუ იმავე ყვავილს განმარტოებით ხის ძირში ამოსულს მოგლეჯდა, მას უდიდესი ბოროტება ჩაუდენია. ჰო, აინშტაინის მიხედვით, ალბათ ფარდობითია არა მარტო სამყარო, ასევე ყვავილიც. სულერთია ვან გოგის იქნება, თუ სადმე ხისქვეშ ობლად ამოსული.