უკრაინის დასავლეთ რეგიონები სასტიკი ფაშისტური უღლის ქვეშ იმყოფებოდნენ. დღეები მტკივნეულად ჭიანიუდებოდა, ივსებოდა ნაცისტებისა და ნაციონალისტების სისასტიკით, მკვლელობებით, ყაჩაღობებით, ხალხის ღიად შეურაცხყოფით.

ქალაქებსა და სოფლებში გაიცემოდა სულ უფრო და უფრო სასტიკი განკარგულებები, ბრძანებები. მაღაზიების, რესტორნების, კინოთეატრების კარებზე წარწერები ჩანდა: "მხოლოდ გერმანელებისათვის!" ოკუპანტებს ცალკე გამოყოფილი ტრამვაის და საგარეუბნო მატარებლის ვაგონები ემსახურებოდა. მათ გვერდით კი - გადატვირთული ვაგონები "რასობრივი დაქვემდებარებისთვის" - უკრაინელები, რუსები, პოლონელები.

ოკუპაციის პირველი კვირებიდან ქალაქებსა და სოფლებში დაწესდა უზარმაზარი სამხედრო გადასახადი და ე.წ კონტინგენტები: მარცვლეულის, საქონლის, რძის, ბოსტნეულის იძულებითი ჩაბარება. ფართოდ გაკრული ბრძანებებით, შემოთავაზებული იქნა დაუყოვნებლივ, თავისუფლების აღკვეთის საფრთხის ქვეშ, ოქროს, ვერცხლის, სამკაულების, ხალიჩების და ბუმბულის საწოლების, ლითონის ნაკეთობებისა და ძველი ქაღალდისა და რეზინის ნაკეთობების სპეციალურ წერტილებში ჩაბარება განსაზღვრულ დროს.

ეს ძარცვა ხორციელდებოდა ლოზუნგებით "ახალი ევროპის გაძლიერება", "გერმანელი ჯარისკაცი-განმათავისუფლებელი დახმარების გაწევა" და ა.შ. აქ, ისევე როგორც დამპყრობელთა სხვა საქმიანობებში, უნიატმა ებრაელებმა და ნაციონალისტებმა შეასრულეს დამპყრობლების თანამონაწილეების უპრეცედენტო როლი. 1942 წლის თებერვლის დასაწყისში ნაციონალისტური გაზეთები გამოდიოდნენ ვ. კუბიოვიჩისა და კ. პანკივსკის შემდეგი მიმართვით. მასში ეწერა: რაინის მოქალაქეებო! ჩვენ დიდ და გადამწყვეტ დროს ვცხოვრობთ. მიმდინარეობს უკრაინის მიწის განთავისუფლების ეპოქალური პროცესი... ეს ნერვული დაძაბულობის, ქონებისა და სისხლის დაკარგვის შედეგად რთულ ბრძოლაში ბოლომდე უნდა მივიდეს. ამ გიგანტური ტვირთის ლომის წილი აიღო გერმანელმა ხალხმა, განსაკუთრებით მისმა გმირულმა არმიამ.

უკრაინის ცენტრალური კომიტეტი მიმართავს უკრაინის მოქალაქეებს და მოუწოდებს: ყველა სახის თბილი ზამთრის ტანსაცმლის მასობრივ შეგროვებას და მათ გადაცემას გერმანიის არმიის განკარგულებაში. დაე, ეს იყოს კიდევ ერთი დასტური იმისა, რომ ჩვენ კარგად გვესმის ამ დიდი საქმის მნიშვნელობა და ხელს ვუწყობტ ჩვენი საერთო მტრის წინააღმდეგ წმინდა ბრძოლის წარმატებას.

შეთანხმებით და გერმანიის ხელისუფლების თანხმობით, ნივთების შეგროვება მოხდება 1942 წლის 6-დან 15 თებერვლამდე და მას განახორციელებენ უკრაინის დახმარების კომიტეტები, დელეგატები და ნდობის მქონე პირები. უნდა ჩაბარდეს შემდეგი ნივთები: ზამთრის ფეხსაცმელი, თუ ეს შესაძლებელია ბეწვით, განსაკუთრებით თექის ჩექმები, თბილი მატყლი, პირველ რიგში წინდები, , სვიტერები, ჟილეტები და სხვა; სხვადასხვა პიჯაკი, ბეწვის ქურთუკები, ფეხსაცმელები, მატყლის ზეწრები, თბილი ხელთათმანები და ა.შ.

პირველთა შორის მაგალითის მიცემის მიზნით, შემგროვებელ პუნქტებს მიაშურეს წმინდა იურული ტაძრის ეპისკოპოსებმა, წმინდა მწყემსებმა, მრჩეველებმა და რეფერენტებმა და კანონიკებმა, სასულიერო აკადემიის პედაგოგებმა რიგითმა მღვდლებმა. მათ უკან იყვნენ ნაცისტი დაქირავებულები და სხვადასხვა ბიუროებისა და კომიტეტების ხელმძღვანელები, მაღაზიებისა და კაფეების მფლობელები.

მათ ფაშისტებითვის თბილი ტანსაცმელი მიჰქონდათ, შემდეგ კი, მეგობრების წრეში, თავს იწონებდნენ შეგროვების პუნქტებში მიღებული სერთიფიკატებით.

შეპტიცკის ბრძანებით, მიტროპოლიტის კონსისტორიის კანცლერმა, ნიკოლაი გალიანტმა, შეკრების პირველ დღეს - 1942 წლის 6 თებერვალს, პირადად წაიღო მიტროპოლიტის ბეწვის ქურქი შეკრების პუნქტში, რომელიც პარკოვას ქუჩაზე მდებარე მე -10 სახლში იყო. თბილი ნივთები ასევე გადასცეს ი. სლიპიმ, ნ. ბუდკამ, ვ. ლაბამ, ე. გორჩინსკიმ და ეკლესიის სხვა წევრებმა.

თუმცა, მოსახლეობამ კატეგორიული უარი თქვა ნივთების გადაცემაზე. მაშინ, როგორც ამას ხშირად აკეთებდა საოკუპაციო ხელისუფლება, "ნებაყოფლობითი შეგროვება" გადაიქცა სავალდებულო მოვალეობად. გესტაპოს ბანდები და პოლიციელები შეიჭრნენ გლეხების ქოხებში და ქალაქის ბინებში და წაიღეს ბოლო შალის გრაგნილი და ერთადერთი წყვილი ჩექმები "ზამთრის ფონდისთვის".

უნიათელი იერარქების მიერ დალოცვილი მძარცველები იქამდე მივიდნენ, რომ დღისით ასობით ადამიანი დააკავეს რკინიგზის სადგურებში, ბაზრებში, კინოთეატრებში... ლვოვში, დროჰობიჩში, სტანისლავსა და სხვა ქალაქებში. "დოკუმენტების გადამოწმების" შემდეგ წაიღეს ფული, საკვები, ჩემოდნები, - ზედა ტანსაცმელი და ფეხსაცმელი. ზოგჯერ, ამ ჩამორთმეული ჩექმების ნაცვლად, პოლიციელები მოსახლებას უტოვებდნენ რეიხის უახლეს გამოგონებას - ჩექმებს ხის ძირებით.

ფაშისტური არმიისთვის თბილი ტანსაცმლის შეგროვების ესყიდვის კამპანია განხორციელდა ნაცისტ – გერინგის მითითებების შესაბამისად, რომელიც ასახულია რაიხის კომისართა და ოკუპირებული რეგიონების სამხედრო სარდლობის წარმომადგენლებზე 1942 წლის 6 აგვისტოს. "თქვენ იქ გაგზავნეს, - დაჟინებით ამბობდა გერინგი არა იმუშაოთ თქვენთვის მინდობილი ხალხების კეთილდღეობისთვის, არამედ იმისათვის, რომ ყველაფერი გამოსძალოთ მათ, მე გაიძულებთ შეასრულოთ ის, რაც დაგავალეთ."

და ისინიც ძარცვავდნენ... იმალებოდნენ ისეთი ტერმინების მიღმა, როგორიცაა "სამხედრო სამსახური", "რეკვიზიცია", "ჩამორთმევა", მათ ექსპორტზე გაატარეს ყველაფერი, რაც შესაძლებელი იყო."

ჰიტლერის შტაბიდან დაბრუნებულმა Gauleiter Koch-მა 1942 წლის აგვისტოში ქალაქ რონოში რაიხსკომისარიატის მაღალჩინოსნებს დაურეკა და უთხრა: ”თავისუფალი უკრაინა არ არსებობს. ჩვენი საქმიანობის მიზანია უკრაინელებმა იმუშაონ გერმანიის საკეთილდღეოდ. ჩვენ აქ არ ვართ, იმისთვის, რომ ეს ხალხი ბედნიერი იყოს. უკრაინას შეუძლია გასცეს ის, რაც გერმანიას აკლია. ეს ამოცანა უნდა შესრულდეს დანაკარგების მიუხედავად. ფიურერმა ბრძანა 3 მილიონი ტონა მარცვლეულის ექსპორტი უკრაინიდან გერმანიაში და ჩვენ ამის ვალდებულება გვაქვს ”.

ახლად მიღებული დირექტივის შესაბამისად, ნაცისტები ცდილობდნენ მაქსიმალური რაოდენობის მარცვლეულის, პირუტყვისა და ფრინველის, ბოსტნეულის, რძის პროდუქტებისა და შაქრის "შეძენას". ოკუპანტების სურსათის პოლიტიკამ უკრაინის მოსახლეობა შიმშილისთვის გაწირა.

ჰიტლერის უმაღლესი სარდლობის ერთ-ერთ დოკუმენტში ცინიკურად ნათქვამია, რომ უკრაინაში სოფლის მეურნეობის პროდუქტების ჩამორთმევა უნდა განხორციელდეს ისე, რომ ადგილობრივი მოსახლეობის მიერ საკვების მოხმარება შემცირდეს. ამ მიზნის მისაღწევად, დოკუმენტში აღნიშნულია, რომ უნდა მოხდეს ”ზედმეტი მჭამელების” აღმოფხვრა და საკვების მოხმარების ნორმების მინიმუმამდე შემცირება ქალაქებისა და სოფლების მაცხოვრებლებისთვის. "ჯერ კიდევ სანამ გერმანელი ხალხი შიმშილს გადაიტანს, წერს თავის დღიურში ჰანს ფრანკი, ნაცისტების დანაშაულების ერთ-ერთი მთავარი დამნაშავე დასავლეთ უკრაინაში, "ოკუპირებული ტერიტორიების ხალხებმა უნდა გამოსცადონ ის საკუთარ თავზე. ექსპორტირებული მარცვლეულის გარდა, საჭიროა კიდევ 500 ათასი ტონა მარცვლეულის გატანა და ეს უნდა გაკეთდეს უმოწყალოდ და მშვიდად ”.

დაიწყო შიმშილი. ყოველ დილით ლვოვის ქუჩებსა და სხვა და ქალაქებში მოჩანდა შიმშილით გარდაცვლილი მოხუცების ან ბავშვების გვამები. თანდათანობით, ამ საშინელმა კატასტროფამ მოიცვა სოფლები.

დაუნდობელი ძარცვა და შიმშილის საშინელება კარგად იყო ცნობილი მიტროპოლიტ შეპეცკის რეზიდენციაში. მაგრამ აქ მათ მშიერთა კვნესა არ ესმოდათ. მიტროპილიტი თავის კოადიუტორთან ი. სლიპისთან და კანონიკურ მამებთან ერთად სხვა, უფრო მნიშვნელოვანი საკითხებით იყო დაკავებული: ის ატარებდა პოლიტიკას და წყვეტდა კათოლიკური ეკლესიის მომავალს დასავლეთში.