ევროპაში XIV—XVII საუკუნეებში ქალების ყველაზე გავრცელებული ფეხსაცმელები ძირითადად მაღალ პლატფორმაზე იყო. ამბობენ, რომ მსგავსი დიზაინის ფეხსაცმელები ვენეციაში შეიქმნა, თუმცა, სტილით ისინი ძალიან ჰგავს ჩრდილოეთ აზიაში პოპულარულ ფეხსაცმელებს. ზოგიერთი წყარო გვამცნობს, რომ პლატფორმა 50 სანტიმეტრიდან 1 მეტრამდე აღწევდა და ხისგან იყო დამზადებული.

მაღალპლატფორმიანი ფეხსაცმელები არისტოკრატებისთვის სტატუსის წარმოჩენას ნიშნავდა და პრესტიჟული იყო მათი ტარება, მიუხედავად სირთულეებისა.

ვენეციაში ასეთ ფეხსაცმელებს “ცოკოლის" ეძახდნენ.

ესპანეთშ “ცოკოლი" შედარებით უფრო მოსახერხებელი იყო, და რაც მთავარია, გუბეებისგან და წყლისგან იცავდა.

გერმანიაში მსგავს ფეხსაცმელებს Dreckschuhe-ს ეძახდნენ, “ფეხსაცმელები ჭუჭყისთვის".

“ჩოპინების" მოდა ინგლისსაც შეეხო. თუკი ქორწილამდე პატარძალი სიმაღლეს ამ პლატფორმებით იმატებდა და საქმრომ ამის შესახებ არ იცოდა, ამ მიზეზიტ შეეძლო ქორწინებაზე უარი ეთქვა.

თურქეთსა და მაროკოში მსგავსი ტიპის ფეხსაცმელები საუნებში და აბანოებში გამოიყენებოდა.