თაკო ტა­ბა­ტა­ძე ოთხი გო­გო­ნას დე­დაა, მაგ­რამ იდე­ა­ლუ­რად გა­მო­ი­ყუ­რე­ბა. ას­წრებს ყვე­ლა­ფერს, თა­ვის მოვ­ლას, სწავ­ლას, გა­და­ღე­ბებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას. წარ­სულ­ში მო­ცეკ­ვა­ვე სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვის ცნო­ბი­ლი გია ბა­ღაშ­ვილ­ზე და­ო­ჯა­ხე­ბით გახ­და, თუმ­ცა ახლა მის ცხოვ­რე­ბა­ში ბევ­რი სი­ახ­ლეა. გახ­დეს ცნო­ბი­ლი მსა­ხი­ო­ბი - ამ ოც­ნე­ბის ას­რუ­ლე­ბას­თან უკვე ძა­ლი­ან ახ­ლოს დგას. იღე­ბენ სე­რი­ა­ლებ­ში, ჩა­ა­ბა­რა თე­ატ­რა­ლურ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში და რაც მთა­ვა­რია, წინ დიდი გეგ­მე­ბი აქვს და დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლია რომ მი­ზანს აუ­ცი­ლებ­ლად მი­აღ­წევს...

- თაკო, გუ­შინ უმ­ცროსკლა­სე­ლე­ბის­თვის სწავ­ლა გუ­შინ და­ი­წყო, თქვე­ნი გო­გო­ნე­ბის ემო­ცი­ებ­ზე მოგ­ვი­ყე­ვით...

- ჩვე­ნი დილა დიდი მხი­ა­რუ­ლე­ბით და­ი­წყო. ჩემი ორი უფ­რო­სი გო­გო­ნა სკო­ლა­ში წა­ვიყ­ვა­ნე, თუმ­ცა ოთხი­ვე ჩარ­თუ­ლი იყო მზა­დე­ბა­ში. ვი­ნა­ი­დან გია თბი­ლის­ში არ არის, მე ვი­კის­რე ეს მი­სია ჩემს უმ­ცროს შვი­ლებ­თან ერ­თად. ძა­ლი­ან მო­ე­ნატ­რათ მე­გობ­რე­ბი, მას­წავ­ლებ­ლე­ბი. პა­ტა­რე­ბი გულ­და­წყვე­ტი­ლე­ბი წა­მო­ვიყ­ვა­ნე ჩვენ რა­ტომ არ გვაქვს ბა­ღიო. აი, ასე შე­აყ­ვა­რა პან­დე­მი­ამ ჩემს შვი­ლებს სკო­ლა და ბაღი. (იცი­ნის)

- თქვე­ნი საქ­მი­ა­ნო­ბის შე­სა­ხებ მოგ­ვი­ყე­ვით, რო­ოგრც ვიცი, ბევ­რი სი­ახ­ლე გაქვთ...

- მი­უ­ხე­და­ვად სირ­თუ­ლე­ე­ბი­სა და გლო­ბა­ლუ­რი პრობ­ლე­მე­ბი­სა ეს წელი მა­ინც და­დე­ბი­თად და­მა­მახ­სოვ­რდე­ბა, რად­გან ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში ბევ­რი სა­სი­კე­თო ცვლი­ლე­ბა მოხ­და. გავ­ხდი კავ­კა­სი­ის უნი­ვერ­სი­ტე­ტის მა­გის­ტრი და პან­დე­მი­ის გამო დღემ­დე ვე­ლო­დე­ბი ჩემს ნა­ნატრ წი­თელ დიპ­ლომს (იცი­ნის). გარ­და ამი­სა, ჩა­ვა­ბა­რე სა­ქარ­თვე­ლოს შოთა რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რი­სა და კი­ნოს სა­ხელ­მწი­ფო უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში, დრა­მის ფა­კულ­ტეტ­ზე, სა­შემ­სრუ­ლებ­ლო მი­მარ­თუ­ლე­ბით. ამის შე­სა­ხებ ჩემ­მა მშობ­ლებ­მაც კი არ იცოდ­ნენ, მხო­ლოდ შვი­ლებს გა­ვან­დე სა­ი­დუმ­ლო. ჩემი გო­გო­ნე­ბი დიდი სი­ხა­რუ­ლით შეხ­ვდნენ ჩემს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას და სა­ოც­რად მეხ­მა­რე­ბოდ­ნენ გა­მოც­დის­თვის მზა­დე­ბის პრო­ცეს­ში. პა­ტა­რე­ბის მოვ­ლა­ში აქ­ტი­უ­რად იღებ­დნენ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას მე რომ მშვი­დად მე­მე­ცა­დი­ნა.