ამ ორი კუთვნილებითი ნაცვალსახელის აღრევა იშვიათი არ არის. მაგალითად, შევხვდებით ამგვარ წინადადებას:

''დედამ მისი შვილი სკოლაში წაიყვანა ’’

მაგრამ გაუგებარი რჩება, ვის შვილზეა აქ საუბარი - საკუთარ თუ სხვის შვილზე.

ორივე დასახელებული ნაცვალსახელი მესამე პირის კუთვნილებას გამოხატავს, მაგრამ სხვადასხვაგვარ ვითარებაში:

• 
  
  

  თუ ობიექტი(კუთვნილების საგანი) ზმნით გამოხატული მოქმედების სუბიექტს ეკუთვნის, ანუ სუბიექტის ს ა კ უ თ ა რ ს გულისხმობს, მაშინ უნდა გამოვიყენოთ ნაცვალსახელი <<თავისი>>

მაგალითად: ''დედამ თავისი შვილი სკოლაში წაიყვანა’’

• 
  
  

  ხოლო თუ ობიექტი სხვისი კუთვნილებაა და არა სუბიექტის, მაშინ ნაცვალსახელი <<მისი>> იქნება შესაფერისი. ანუ - ''დედამ მისი შვილი სკოლაში წაიყვანა’’ - იმას ნიშნავს, რომ მას ს ხ ვ ი ს ი შვილი წაუყვანია.

და მაინც როგორ შევამოწმოთ?

ეფექტურად მივიჩნევ შემდეგ ხერხს: საორჭოფო ნაცვალსახელს(მისი თუ თავისი) ჩავუნაცვლოთ ‘’სხვისი’’ და თუ ის შეუფერებელი აღმოჩნდა, გამოვიყენოთ ‘’თავისი’’, ხოლო თუ არა - ‘’მისი’’. ამ მიზნით საკუთარი ზედსართავი სახელის გამოყენებაც შეიძლება