ალბათ ბევრ თქვენგანს სმენია ახალგაზრდა პოეტი ქალის დიკა სალაყაიას შესახებ. მისი ლექსები სიყვარულით, სითბოთი, სიკეთით და გლიცინიების სურნელითაა გაჟღენთილი და საოცრად მარტივად გადმოსცემს ადამიანურ, უფრო ხშირად კი უბრალო ქალურ ფიქრებსა და ოცნებებს, თუმცა ბევრმა თქვენგანმა არ იცის, რომ ამ სიფრიფანა, მშვენიერ ქალბატონს, რომელიც ადამიანებში დაკარგულ სითბოს, ღიმილს, რწმენასა და იმედს ეძებს, სიკეთის კეთების არაჩვეულებრივი ნიჭი გააჩნია და ქველმოქმედებითაა დაკავებული. პოეტი ქალი სოციალური ქსელის დახმარებით აგროვებს სურსათს, საოჯახო ნივთებს, ტანსაცმელს და სისტემატურად სტუმრობს მოხუცებულთა და შშმ პირთა პანსიონატებს, სოციალურად დაუცველ ოჯახებს, მძიმე სენით დაავადებულთა ოჯახებს კი ეხმარება სამკურნალოდ საჭირო თანხის შეგროვებაში. ქალბატონი დიკა დღეს ჩვენი სტუმარია და თავად გვაიმბობს, თუ როგორ გაუჩნდა სხვების დახმარების სურვილი და რა წინააღმდეგობა შეიძლება შეხვდეს საქართველოში ქველმოქმედებით დაკავებულ ადამიანს.

-დიკა, ორიოდე სიტყვით მოგვიყევით თქვენს შესახებ. როგორც ვიცი, ბავშვობისდროინდელი საკმაოდ მძიმე მოგონებები გაქვთ. უფრო მეტიც, ტყვიების წვიმაშიც კი მოგიწიათ გამოვლამ. გაიხსენეთ ის მძიმე წლები

-სამეგრელოში დავიბადე და გავიზარდე. ბავშვობის წლები ჩემთვის ყველაზე მგრძნობიარე თემაა, ფაქტიურად ბავშვობა არც მქონია, როგორც ყველა ჩემი თაობის ქართველს... ეს პერიოდი ქვეყანაში სამოქალაქო ომს უკავშირდება, მოგეხსენებათ, სამეგრელომ ყველაზე მტკივნეულად გადაიტანა ეს უსაშინლესი წლები... ყველაზე თბილი კი ჩემი ცხოვრების ამ ეპიზოდიდან გლიცინიებით აყვავებული ბებიას სახლის ეზო და ბებია იყო, რომელზეც ხშირად ვწერ...

-როდის გაიღვიძა თქვენში პოეტმა? გაიხსენეთ პირველი ლექსი, რომელიც დაწერეთ

-არ მივეკუთვნები იმ პოეტებს, რომლებმაც პირველი ლექსები ღრმა ბავშვობაში დაწერეს. ჩემი პოეტური ბეგრაუნდი სხვაგვარად დაიწყო... პროფესიით ჟურნალისტი ვარ და ინტერესებიც ამ მიმართულებით მქონდა, ვერასოდეს ვიფიქრებდი, თუ ლექსებს დავწერდი მაგრამ.... ერთ დღესაც მესიჯის მიწერა მომინდა დედისთვის, მინდოდა რაღაც განსაკუთრებული მეთქვა მისთვის... ასე წამომიარა სათქმელმა და დავიწყე:

- ყველაზე საყვარელი ლექსი-არსებობს ასეთი რამე თქვენთვის, თუ როგორც დედას უყვარს ყველა შვილი თანაბრად, თქვენთვისაც ერთნაირად ძვირფასია ყველა ლექსი?

- მაქვს ჩემთვის ამოჩემებული ლექსები, განწყობის შესაბამისად რომ ამეკვიატებიან. ისინი ძალიან მგვანან, ალბათ მათ გარეშე ვერასოდეს ვიტყოდი დაგროვილ სათქმელს. ლექსებით საუბარი ვისწავლე და ეს საუკეთესო პრევენციაა მოერიო და საპნის ბუშტივით გააქრო თანამედროვე სამყაროში დაგროვილი ნეგატივი, სიცივე, ბოღმა და ცუდები...

-რას ინატრებდით ყველაზე მეტად?

- ყველაზე ძალიან ვნატრობ, რომ დედამიწიდან ერთ დღესაც გაქრეს ყველა ვერაგი დაავადება... არ გვეშინოდეს ჟანგბადის, რომელსაც ვსუნთქავთ; მზის, რომელიც გვათბობს; არ გვეშინოდეს ცხოვრების...

- დიკა, ცნობილია, რომ თქვენ დაკავებული ხართ ქველმოქმედებით. როდის გაგიჩნდათ სხვების დახმარების სურვილი და პირველი ოჯახი, რომელსაც დაეხმარეთ

სხვების ტკივილს ზოგჯერ მართლა შეუძლია საკუთარი გვერდზე გადაგადებინოს. როცა ვხედავ, რომ ჩემს ირგვლივ ვიღაცას სხვაზე მეტად უჭირს, ყველაფერი მავიწყდება და მხოლოდ მასზე ვფიქრობ...როგორ შეიძლება უდარდელად განაგრძო გზა, როცა იცი, რომ სადღაც დედას შვილები ჰყავს მშიერი, ან სადღაც ვიღაცა სიცოცხლის მოსაგებად იბრძვის და შენ მისთვის რაღაც შეგიძლია... მეც ამ რაღაცას ვაკეთებ... თითქმის ხუთი წელია თავშესაფრებში, პანსიონატებში, მარტოხელა დედებთან დავდივარ... ჯერ მეუღლესთან ერთად მარტომ დავიწყე. სახლში ჩვენი ნივთები გადმოვალაგე, მცირე დანაზოგით პროდუქტები შევიძინეთ და წავედით... წავედით და მივხვდი, რომ ვეღარ გავჩერდებოდი... ამაზე დიდი განცდა, ამაზე დიდი საქმე, ამაზე დიდი პოზიტიური ახირება ჩემთვის არ არსებობს... მერე უფლის წყალობით ჩემს ირგვლივ ისეთი ადამიანები გაჩნდენ, რომ გავბევრდით...

ფოტოზე: ასე რუდუნებით აგროვებს დიკა უმწეოთა დასახმარებლად ტანსაცმელსა და სხვა ნივთებს

-თქვენ საკმაოდ ბევრი გამომწერი გყავთ სოციალურ ქსელ ფეისბუქზე, ალბათ ესეც გეხმარებათ იმაში, რომ რაც შეიძლება მეტ ადამიანს მიაწვდინოთ ხმა და გაუჩინოთ უმწეო ადამიანების დახმარების სურვილი

ყველა აქცია, რომელსაც ვიღაცის დასახმარებლად ან გასახარებლად ვაკეთებთ, სასწაული სიხარულით გვავსებს თითოეულ ჩვენგანს... თქვენი მეშვეობით მადლობა მინდა ვუთხრა იმ უცნობ ადამიანებს რომლებიც ყოველ ჯერზე გვერდში გვიდგანან... რომლებიც თავიანთ წილ სიკეთეს გასცემენ სხვებისთვის. სამყაროს ხომ მზე კი არა, სწორედ ასეთი ადამიანები ათბობენ...

ფოტოზე: სოციალურად დაუცველი ოჯახისთვის შეგროვებული ტანსაცმელი, საოჯახო ნივთები და პროდუქტები

- სიკეთე გადამდებია-ეს თქვენი ცხოვრებისეული დევიზია. როგორ ფიქრობთ, რამდენად ახერხებთ ამ დევიზის განხორციელებას?

ცხოვრების წესად მექცა. არ არსებობს სხვა უფრო დიდი სიხარული ჩემთვის. მე ასეთი ვარ, საკუთარი თავი ვიპოვე ამ სამყაროში... როცა ვიღაცის დასახმარებლად უამრავი ადამიანი ვერთიანდებით, როცა უამრავ ადამიანს იმ მომენტში ერთი საფიქრალი და საზრუნავი გვაქვს, როცა ყველანი ერთად ვდგებით - როგორ შეიძლება კეთილი ზღაპარი არ ახდეს... ყველა სახლის დაბზარული კედელი, ყველა დედის ტკივილი, ყველა შშმ პანსიონატის ბინადარი, ყველა უწამლოდ დარჩენილი ადამიანი, ყველა მიტოვებული მოხუცი - განსხვავებული ისტორიაა ერთი დიდი საერთო ტკივილით... როცა ასეთ ადამიანებთან მივდივარ და მიმაქვს სხვებისგან გატანებული, წვეთ-წვეთათ შეგროვილი სიკეთე, იმ დღეს ყველაზე ბედნიერი ვარ... იმ დღეს მე ბედნიერებას ვსუნთქავ... მადლობა ყველას ამისთვის და მჯერა, რომ არასოდეს არ ვიქნები მარტო ჩემი ცხოვრების ამ ეპიზოდში...

ფოტოზე: დიკა სალაყაია ბაკურციხელი ზაალიშვილების ოჯახში

-ბოლო დღეებში საქართველო ერთმა პატარა ანგელოზმა -ანიტამ გააერთიანა. თქვენი ლექსი კი ყველაზე კარგად გამოხატავს იმ ტკივილს, რომელიც მან განგვაცდევინა ...

ცოტა ხნით განზე გავწევ სამყაროს,
დავხურავ ფანჯრებს და დარაბებს,
არ მინდა მესმოდეს ამდენი -
- სიკვდილი სიცოცხლეს ამარცხებს.

-და ბოლოს, რას ეტყვით თქვენს ერთგულ მკითხველს?

მინდა მთელი გულით მადლობა ვუთხრა ყველას, ვისთვისაც უნახავად გავხდი მისიანი... მადლობა ყველას ნდობისთვის, გვერდში დგომისთვის. მადლობა იმ უთბილესი წერილებისთვის, რასაც ვღებულობ. ყველა ჩემთვის ნათქვამი თბილი სიტყვისთვის უდიდესი მადლობა, ჩემო უმაგრესო ადამიანებო.

სიკეთის კეთების უნარი- ადამიანის გამორჩეული თვისებაა. ვისაც გსურთ გვერდში დაუდგეთ ქალბატონ დიკა სალაყაიას და მასთან ერთად აკეთოთ კეთილი საქმეები, შეგიძლიათ სოციალურ ქსელ ფეისბუკის საშუალებით მიაწვდინოთ ხმა მას. დღევანდელ ინტერვიუს კი ამ უკეთილშობილესი ქალბატონის ულამაზესი ლექსით დავასრულებ: