ქართულ ენას მრავალსაუკუნოვანი ისტორია აქვს. დროთა განმავლობაში ენა განიცდის ცვლილებას, იხვეწება, მდიდრდება მისი ლექსიკა. ხშირად ერთი და იმავე საგნის, მოვლენის, მოქმედების აღსანიშნავად რამდენიმე ლექსიკური ერთეული გამოიყენება. რაც უფრო მეტია სინონიმი, მით უფრო მოხდენილია ენა.

ქართულში, როგორც სალიტერატურო ენაში, ასევე დიალექტურ მეტყველებაში, სემანტიკური მრავალფეროვნებით გამოირჩევა საუბრის, ლაპარაკის აღმნიშვნელი ლექსიკა.

ჩვენს ენაში ''საუბრის'' აღმნიშვნელი 150-ზე მეტი ლექსიკური სიტყვაა დაფიქსირებული

წარმოგიდგენთ ზოგიერთ მათგანს:

➡️ #როტვა - შეუგვანი საუბარი, ბოდვა
➡️ #ოჩმაგური - გადაკრულად საუბარი
➡️ #პარტყალი - უთავბოლო საუბარი
➡️ #პრუტუნი - უთავბოლო საუბარი
➡️ #ჟლაჟუნი - ენის ბორძიკი, არეულად საუბარი
➡️ #ჯიჯგინი - უშვერი ლაპარაკი, ძიძგინი
➡️ #ლაშლაში - ტარტარი, ლასლასი, მრავალი და აუგიანი საუბარი
➡️ #როტვა - ძილში ლუღლუღი
➡️ #უბნობა - საუბარი
➡️ #ჩიფჩიფი - ლუღლუღი, უკაფიო ლაპარაკი(უკბილოსგან)
➡️ #ჯიკინი - უგვაროდ ლაპარაკი ცხვირში(ვჯიკინებ)
➡️ #ასარსალება - ენის გაუჩერბლად საუბარი
➡️ #ახვახი - ხმამაღალი ჩივილი, ოხვრა
➡️ #ბახბახი - წარამარა საუბარი/უშნოდ ლაპარაკი
➡️ #ლაბლაბი - უთავბოლოდ, მიდებ-მოდებით საუბარი
➡️ #ლაშუნი - ხმამაღლა უაზრო საუბარი
➡️ #ლიყინი - ბლიყინი, ენაბრგვილის ლაპარაკი
➡️ #ლუკლუკი - ტკბილი საუბარი, პირფერული ალერსი
➡️ #ნახშობა - ლაპარაკი, ბაასი
➡️ #ორაპია - ყაყანი

➡️ #დუდუნი - ჯუჯღუნი(ვდუდუნებ)

➡️ #რუთრუთი - ენაბორძიკით საუბარი