კოშკი ახლაც მთავარი სამკაულია სვანური სოფლების, რომლებიც 1987 წლის ზამთარში ძლიერ დააზარალა ზვავმა. მაგრამ იმ დროს, როდესაც ბევრი ძველი და ახალი შენობა დაინგრა, კოშკებმა გაუძლეს განსაცდელს: მათი ქვედა სართულები მთლიანად კირხსნარით გამაგრებული ქვის წყობითაა ამოვსებული, რაც ძველ დროს შემოსევისას მტრებისათვის მიუდგომელს ხდიდა. კოშკში მოხვედრა მისადგმელი კიბის დახმარებით შეიძლება, "ჩემი სახლი - ჩემი ციხე-სიმაგრეა".

კოშკზე მჭიდროდ მიშენებულია სქელკედლიანი ქვის სახლი (''ქორ''). მისი ზედა - სხვენის - სართული ''დარბაზ'' - ოჯახის საზაფხულო საცხოვრებელია, აქვე ინახავენ სანოვაგესა და თივას; იატაკში გაჭრილი ხვრელით თივას აწვდიან საქონელს საცხოვრებელ ოთახში - ''მაჩუბში'', ე.ი. პირველ-ქვედა სართულში.

სვანური სოფლები, ისევე როგორც თვითონ სვანეთი წარუსლელ შთაბეჭდილებას ტოვებს. ღრმა და ფართო ხეობები, უღრანი ტყეები, დათოვლილი მთები და მათ ზემოთ მოლივლივე უშბა, თეთნულდი, შხარა, შხელდა - მთასვლელთა ოცნება.