ათონზე ლათინთაგან მოწყვეტილი წმინდა მამების ხსენების აღნიშვნა ათონის მთიდან დაიწყო და შემდგომ თანდათან დამკვიდრდა სხვა ეკლესიებშიც.

როგორც ცნობილია ქართველმა ბერებმა ათონის მთაზე მეათე საუკუნის 50 იანი წლებიდან დაიწყეს დასახლება და სულ მალე იქ ჩამოყალიბდა ივერონად წოდებული ერთ_ერთი უდიდესი მონასტერი .

ათონის წმინდა მთას ხშირად თავს ესხმოდნენ და არბევდნენ გარეშე მტრები. მეცამეტე საუკუნეში კი იგი ჯვაროსანთა სათარეშო ასპარეზად იქცა. პაპისტმა მხედრებმა 1253 - 1306 წლებში რამდენჯერმე ააოხრეს.

მართლმადიდებლური მრწამსის ერთგულებისთვის მხეცურად ამოწყვიტეს . ამ დროს ათონის ივერთა მონასტერში ერთად მოღვაწეობდნენ ქართველი და ბერძენი მამები. და საქართველოდან ივერონში მრავლად მიდიოდა ქართველ ბერ მონაზონთა ახალი თაობა.

მხედრებმა ივერონელ ბერებს კათოლიკური სარწმუნოების მიღება და პაპის უზენაესის აღიარება მოსთხოვეს. მამებმა ისინი ამხილეს და ანათემას გადასცეს მომხდურები ერესის ქადაგებისათვის .

როგორც ათონური პატერიკი გვაუწყებს პაპისტებმა ივერონელი მამები ძალით გამოყარეს სავანიდან მათგან უხუცესნი 200 მდე, მონასტრის გემზე დასხეს და ზღვაში ჩაძირეს . უფრო ახალგაზრდა და ჯანღონით სავსე ბერები, რომელთა უმეტესობა ქართველი იყო, სამონასტრო ქონებასთან ერთად იტალიაში გაგზავნეს და იუდეველებს მიჰყიდეს მონებად .

ეს ამბავი ივერთა ლავრაში ერთ_ერთი ცნობით 1259 წელს მომხდარა.