ეს არის ადოლფ ჰიტლერის უკანასკნელი საჯარო სიტყვა გერმანელი ხალხის წინაშე, რომელიც მან 1945 წლის 30 იანვარს წარმოთქვა:

"1933 წლის 30 იანვრის შემდეგ, მხოლოდ 6 წლით დაგვცალდა მშვიდობა. ამ 6 წელიწადში ჩვენ გვქონდა აურაცხელი დიდი მიღწევა და დავისახეთ კიდევ უფრო დიდებული მიზნები. გვქონდა იმდენი და ისეთი დიდებული მიღწევები, რომ ჩვენ ამით დემოკრატიულ, უხეირო მეზობლებში შური აღვძარით, თუმცა გადამწყვეტი აღმოჩნდა ის, რომ ზეადამიანური ძალისხმევით 6 წელიწადში წარმატებით მოვახდინეთ გერმანელი ერის ერთიანი სხეულის თავდაცვის რეორგანიზება, რაც იმდენად არა მატერიალურ და სამხედრო ძალის მინიჭებას, არამედ წინააღმდეგობის სულიერ ძალას გულისხმობს. აუცილებელს თვითდამკვიდრებისთვის.

მტრული გარემოს მიუხედავად, წარსულის ერთ მომენტში, საკუთარი არსების სიღრმეში, მე ავირჩიე გზა და მას მივყევი როგორც უცნობი, უსახელო ადამიანი საბოლოო გამარჯვებამდე. ხშირად მაცხადებდნენ გარდაცვლილად და ყოველთვის ამას ნატრობდნენ, თუმცა მე მაინც ვიმარჯვებდი. ამგვარად, ჩემი ამჟამინდელი ცხოვრებაც ექსკლუზიურად განპირობებულია ჩემზე დაკისრებული ვალდებულებებით. საერთო ჯამში ეს ყველაფერი წარმოადგენს ერთ მოვალეობას, კერძოდ, ვიღწვოდე და ვიბრძოდე ჩემი ერისთვის და მხოლოდ მას შეუძლია გამათავისუფლოს ამ ვალდებულებისგან, ვინც მისი აღება მომთხოვა. იმისდა მიუხედავად, თუ რამდენად მძიმეა ახლანდელი კრიზისი, ჩვენ მას ყველაფრისდამიუხედავად მაინც გადავლახავთ ჩვენი უცვლელი ნების, უნარების და მსხვერპლის გაღებისთვის მზაობის წყალობით. ჩვენ გადავიტანთ ამ უბედურებას და ამ ბრძოლაში არა ცენტრალური აზია, არამედ ევროპა გაიმარჯვებს და მის სათავეში იქნება ერი, რომელიც ერთნახევარი ათასწლეულის განმავლობაში წარმოადგენდა ევროპას მისი ჰეგემონური ძალის სახით აღმოსავლეთის წინააღმდეგ და იგივეს გააგრძელებს მომავალში. ჩვენი დიდი გერმანული რაიხი, გერმანელი ერი.

ბოლოს და ბოლოს ერს ამაზე მეტის გაკეთება არ ძალუძს. ვისაც ბრძოლა შეუძლია - იბრძვის. ვისაც შრომა - შრომობს და ყველა ერთნაირად გაიღებს მსხვერპლს მხოლოდ ამ იდეით. უზრუნველყონ თავისუფლება, ეროვნული ღირსება, მომავალი არსებობისთვის.

აზრი არ აქვს განხილვების მოწყობას შტერებთან, რომლებიც არასდროს შეწყვეტენ არსებობას. ვისაც მიაჩნია, რომ თავდაცვის უუანრო გერმანია არ გახდებოდა (ებრაულ-ინტერნაციონალური) მსოფლიო შეთქმულების მსხვერპლი (მხოლოდ) მისი უძლურებისდაგამო... ეს ხომ ბუნების კანონების თვდაყირა დაყენებაა... განა, როდის აქეთ არ კლავს მელა დაუცველ ბატს, მხოლოდ იმიტომ რომ ბატი ბუნებით არააგრესიულია? ანდაც, როდის აქეთ აქცევს მგელს პაციფისტად ის ფაქტი, რომ ცხვარს ჯავშანი არ მოსავს? ის ფაქტი, რომ არსებობენ ბურჟუა ცხვრები, რომლებსაც გულწრფელი მიამიტობით სჯერათ ამ უაზრობის, დასტურია იმისა, რომ აუცილებელი იყო იმ ეპოქის განათლების სისტემის მოშთობა. რომელსაც მსგავსი პიროვნებების გამოზრდა, შენარჩუნება და მათთვის პოლიტიკური ძალაუფლების მინიჭება ახასიათებდა.

ჩვენი ერის წინააღმდეგობის ძალა იმდენად გაიზარდა 1933 წლის 30 იანვრის შემდეგ, რომ ის ვეღარ შეედრება წარსულ ეპოქას. ამ წინააღმდეგობის ძალის შენარჩუნება ყველაზე უტყუარი გარანტორია საბოლოო გამარჯვებისა. (ებრაელობა) მყისიერადვე შეუდგა ჩვენი ერის მიზანმიმართულ გადაგვარებას.

მივმართავ მთლიან გერმანელ ერს, განსაკუთრებით კი ჩემს ძველ თანამებრძოლებსა და ჯარისკაცებს, კიდევ უფრო მტკიცედ განეწყონ წინააღმდეგობისთვის მანამ, სანამ არ მოვათავსებთ ამ დიდებულ ბრძოლაში დაღუპულთა საფლავებზე თაიგულს წარწერით: "ბოლოს მაინც გაიმარჯვე!".

ასევე დაგაინტერესებთ:

1. "ეს ევროპაა" - ადოლფ ჰიტლერის მოსაზრებები

2. ჰიტლერის ნამდვილი დანაშაული

ავტორი: თორნიკე ფხალაძე