არც ისე შორსაა ის დღე, როცა კაცობრიობა შეძლებს კოსმოსის ათვისებას და მის კოლონიზაციას. პირველი ნაბიჯები ამ მიმართულებით უკვე გადადგმულია. უფრო მეტიც, ბევრი მეცნიერი ამას გარდაუვლად თვლის, თუ რა თქმა უნდა, დედამიწაზე რაიმე გაუთვალისწინებელი კატასტროფა არ მოხდა და ადამიანების ადგილი ვირთხებმა და ჭიანჭველებმა არ დაიკავეს. იმისათვის, რომ მყარად მოვიკიდოთ ფეხი კოსმოსში, პირველ რიგში უნდა გავხდეთ კიბორგები, შევქმანთ რობოტების არმია, განვიცადოთ გენეტიკური მოდიფიკაცია და შეგვეძლოს ინფორმაციის ჩაწერა არა მეხსიერების ბარათებზე (ჩიპებზე), არამეს ვირუსებზე. მოკლედ, ჯერ კიდევ უამრავი საფუხური გვაქვს ამ მიმართულებით გასავლელი.

მაშ ასე, მოდით ვნახოთ, რა არის საჭირო იმისათვის, რომ კაცობრიობამ შეძლოს კოსმოსის სრულყოფილად ათვისება და მისი კოლონიზაცია?

კოსმოსური ხომალდი

კოსმოსის კოლონიზაცია რომ მოვახდინოთ, პირველ რიგში რითიმე უნდა მივაღწიოთ იქამდე. სამწუხაროდ, ეს არც ისე იოლი საქმეა. დავუშვათ, რომ დასასახლებლად ვარგისი პლანეტა დედამიწიდან 14 სინათლის წელიწადით, ანუ 131 ტრილიონი კილომეტრითაა დაშორებული. საკმაოდ შორია, არა? თუ ასეთ შორ მანძილებს ავითვისებთ, მაშინ პირველი კოლონიების გაგზავნაც არ იქნება ძნელი და რამდენ ადამიანს დაიტევს ერთი ხომალდი? რამდენი მოხალისე იქნება მზად ესოდენ შორი გალაქტიკათაშორისი მოგზაურობისათვის?

მაგალითისათვის: პროექტი 2026 წლისათვის გეგმავს 100 ადამიანის გაშვებას მარსზე, რათა დაიწყოს ამ პლანეტის კოლონიზაცია, მაგრამ მარსი ჩვენი „ მეზობელია“. ხოლო სხვა გალაქტიკებამდე მისვლას ასობით წელი სჭირდება და მოხალისეთა გაცილებით მეტი რაოდენობა. ასტრონავტები ამტკიცებენ, რომ რომელიმე პლანეტის ასათვისებლად მასზე მინიმუმ 30-40 ათასი ადამიანი მაინც უნდა გაიგზავნოს. რასაკვირველია, ამ 40 ათასიდან ნახევარი მაინც რეპროდუქტიული ასაკის უნდა იყოს. მაინც რატომ ამდენი? გენეტიკური მრავალფეროვნებისა და მოსალოდნელი კატასტროფის გათვალისწინებით იმ შემთხვევისათვის, თუ პოპულაციის გარკვეული ნაწილი განადგურდება.

კიბორგები

ტერმინი კიბორგი პირველად 1960 წელს გაჩნდა. ის შემოიტანეს მეცნიერებმა მანფრედ კლაინსმა და ნათან კლინმა, რომლებიც შეისწავლიდნენ იმას, თუ რამდენად გაძლებს ადამიანი სხვა პლანეტაზე. იდეა მდგომარეობს იმაში, რომ ბიოლოგიურ ორგანიზმს (ესე იგი ჩვენ ) დაემატოს მექანიკური და ელექტრონული კომპონენტები. სწავლულები ვარაუდობდნენ, რომ ეს აამაღლებდა ადამიანის შესაძლებლობას გაძლოს არამიწიერ სამყაროში. ეს იდეა შემდეგში განავრცო კიბერნეტიკოსმა კევინ უორვიკმა. მან წინადადება შემოიტანა ადამიანისგან დავტოვოთ მხოლოდ თავის ტვინი და გადავუნერგოთ ის ანდროიდს. მეცნიერის აზრით, ეს ხელს შეუწყობს კოსმოსის კოლონიზაციას.

ხელოვნური ინტელექტი

რა ზრი აქვს სხვა გალაქტიკების კოლონიზაციაზე ლაპარაკს, როცა მეზობელი პლანეტებიც კი ვერ აგვითვისებია? -ამ კითხვას ხშირად სვამენ მეცნიერები. დიახ, ისინი ეჭვქვეშ აყენებენ ადამიანის ინტელექტუალურ შესაძლებლობებს, მაგრამ თუ ამოცანა ჩვენთვის ძნელად შესასრულებელია, მას ხელოვნური ინტელექტი იოლად გადაჭრის.

არსებობს ორი ძირითადი პირობა, რომლის შემთხვევაშიც ხელოვნური ინტელექტი ადამიანს დაეხმარება კოსმოსის კოლონიზაციაში. პირველი: ის უნდა იყოს ჩვენზე -ადამიანზე ჭკვიანი. იმდენად ჭკვიანი, რომ უნდა შეძლოს გალაქტიკათშორისი სივრცეების საიდუმლოებების ამოხსნა. ამასთანავე მან არ უნდა მოკლას-გაანადგუროს ადამიანი.

მეორე-ჩვენ უნდა შევქმნათ არამარტო კომპიუტერი, არამედ ჭკვიანი არსებებიც, რომლებიც დაგვეხმარებიან გაგვითავისუფლონ გზა კოსმოსში მოგზაურობის დროს. ხელოვნური ინტელექტის იმგვარად დაპროგრამება, რომ ის მიმართული იყოს ადამიანების არსებობისათვის ხელსაყრელი პლანეტების მოძებნაში, დიდად შეუწყობდა ხელს კოსმოსის კოლონიზაციას.

გენეტიკურად კონსტრუირებული ემბრიონები

კოსმოსურ მოგზაურობებს თან ახლავს ადამიანის სიცოცხლისათვის სახიფათო გვერდითი მოვლენები. გზა უახლოესი პლანეტა მარსისაკენ, რომლითაც დაინტერესებულია კაცობრიობა, შეიძლება გაგრძელდეს 18-დან 30 თვემდე. ეს მოგზაურობა დიდ რისკს წარმოადგენს ასტრონავტებისათვის- შეიძლება განვითარდეს კიბო, დეგრადირება განიცადოს ქსოვილებმა, სიმკვრივე დაკარგოს ძვლოვანმა ქსოვილმა, დაზიანდეს თავის ტვინი. მეცნიერთა ნაწილმა გამოთქვა აზრი, რომ კოლონიზაცია შესაძლებელი იქნება მხოლოდ გენეტიკურად მოდიფიცირებული, შედარებით გამძლე ადამიანებისათვის.

თუ მოვახდენთ ემბრიონების მოდიფიცირებას და მათ გავაგზავნით სხვა პლანეტაზე, იქ შესაძლებელი იქნება მათი გაზრდა ან უბრალოდ დაბეჭდვა ბიოლოგიური 3D პრინტერით.

ამაში დაგვეხმარება შექმნილი ხელოვნური ინტელექტი, რომელსაც უკვე წინასწარ ექნება ათვისებული ის პლანეტა, რომელზეც ემბრიონები გაიგზავნება. ემბრიონების ტრანსპორტირება გაცილებით იოლია, ვიდრე ადამიანების მოგზაურობა ჩვენგან ასობით სინათლის წლით დაშორებულ პლანეტებზე.

გენეტიკურად მოდიფიცირებული ადამიანები

როგორც ზემოთ ავღნიშნეთ, გალაქტიკათშორისი მოგზაურობის ყველაზე დიდი პრობლემა არის ადამიანების ტრანსპორტირება კოლონიზაციისათვის განკუთვნილ პლანეტაზე. ნასაში დიდი ხანია მიმდინარეობს მუშაობა ადამიანის გადაყვანის შესაძლებლობაზე ჰიპნოზური-ღრმა ძილის მდგომარეობაში, როცა ეს ძილი წლების განმავლობაში გაგრძელდება, მაგრამ საქმე იმაშია, რომ ამდაგვარი ძილიც კი ადამიანს ვერ იხსნის დაბერებისაგან, ამ პროცესის შეჩერება შეუძლებელია. მართლაც, ადამიანებმა შესაძლოა კოსმოსში მოგზაურობის დრო მთლიანად ღრმა ტრანსში გაატარონ, მაგრამ ეს ვერ დაეხმარება კოლონიზაციის პროცესს. ამიტომ ამოცანის გადაწყვეტაში გენეტიკა უნდა დაგვეხმაროს. თუ ადამიანის სიცოცხლის ხანგრძლივობა გაიზრდება გენეტიკური მუტაციის ხარჯზე, მაშინ კოსმოანავტებს აღარ მოუწევთ წლების განმავლობაში ძილი კოსმოსური მოგზაურობის დროს. როდის იქცევა ეს თეორია რეალობად, ეს უკვე სხვა საკითხია. ისე, კაცმა რომ თქვას, სასურველი იქნებოდა გენეტიკა ადამიანს მოაშორებდეს მარტოობის და მოწყენილობის გრძნობებს. კოსმოსური ხომალდის პილოტს ეს ძალიან გამოადგებოდა. მას ხომ ასეულობით წელი მოუწევს მარტოდმარტო მართოს ხომალდი და სრულიად შესაძლებელია, სიმარტოვისაგან ჭკუიდან შეიშალოს.

ევოლუცია

არსებობს თეორია, რომ ადამიანმა შესაძლებელია ისეთი ევოლუცია განიცადოს, რომ სრულებითაც არ გაუჭირდეს კოსმოსში მრავალწლიანი მოგზაურობა. მაგალითად, მარსზე დასახლებულ პირველ ადამიანებს ორგანიზმში შესამჩნევი ცვლილებები დაეწყებათ, ხოლო მარსზე დაბადებული მათი შვილები უკვე ამ ცვლილებებით დაიბადებიან. რამდენიმე თაობის შემდეგ წითელ პლანეტაზე დაბადებული ადამიანები კი სრულიად განსხვავებულები იქნებიან ჩვენგან.

ასევე განიცდიდა ადამიანი ევოლუციას დედამიწაზე მილიონობით წლის განმავლობაში, მაგრამ უცხო პლენეტაზე, განსხვავებული გარემო პირობების გავლენით ეს ევოლუცია დაჩქარებული ტემპით მოხდება და ადამიანიც უფრო გამძლე იქნება გალაქტიკათშორისი მოგზაურობების მიმართ.

თვითწარმოებადი ზონდი

1940-იან წლებში უნგრელმა მათემატიკოსმა ჯონ ფონ ნეიმანმა შეიმუშავა თვითწარმოებადი რობოტების თეორია. ჩანაფიქრი ასეთი იყო: პატარა რობოტები იწარმოება გეომეტრიული პროგრესიის სისწრაფით. ორი რობოტი ქმნის ოთხს, ოთხი-16-ს და ასე შემდეგ. საბოლოო ჯამში მილიონობით ასეთი რობოტი ქმნის ერთგვარ ზონდს, რომელიც მიაღწევს „ირმის ნახტომის“ ოთხივე კიდეს. თავიდან რობოტები იპოვნიან უსიცოცხლო თანამგზავრებს და "დასახლდებიან" მათზე, შემდეგ შექმნიან ქარხნებს ასეთივე რობოტების საწარმოებლად და ამის შემდეგ უკვე დაიწყებენ სიცოცხლისათვის ხელსაყრელი პლანეტების ძებნას.

ტერაფორმირება

ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი პრობლემა კაცობრიობის დასახლებისა სხვა პლანეტებზე არის ის, რომ ეს პლანეტები ადამიანის სიცოცხლისათვის უვარგისია. მაგალითად, იგივე მარსი ადამიანისათვის ზედმეტად ცივია და მშრალი. მეცნიერები თვლიან, რომ ამის გამოსწორება და პლანეტის კლიმატის შეცვლა სავსებით შესაძლებელია.

ასე, მაგალითად, აუცილებელია ისეთი მიკროორგანიზმების შექმნა, რომლებიც გამოიყენებდნენ ლოკალურ ბუნებრივ რესურსებს. ეს შეცვლის ნიადაგს (შესაძლებელი იქნება მასზე მცენარეების გაზრდა), გაჩნდება უფრო მეტი ჟანგბადი, მიკროორგანიზმები შეიწოვენ ჰაერიდან მავნე აირებს, ასე რომ ატმოსფეროს ფენის სისქე მარსზე გაიზრდება. ის გათბება და გაჩნდება წყალი. მიკრობიოლოგები დარწმუნებული არიან, რომ მარსის ტერაფორმირება უახლოესი ორი ასწლელულის განმავლობაში მოხდება.

ბაქტერიები

დნმ-მონაცემთა შენახვის ყველაზე ცნობილი სისტემაა. მასზე ურთულესი ინფორმაციაა ჩაწერილი. ადამიანის გენომი (მთელი ჩვენი მემკვიდრეობითი მასალა) დაახლოებით 750 მეგაბაიტს იკავებს. რამდენიმე წლის წინ ჰარვარდის უნივერსტიტეტის მეცნიერებმა შეძლეს დნმ-ის ერთ გრამზე 700 ტერაბაიტი მონაცემების ჩატვირთვა და კიდევ: დნმ გასაოცრად მტკიცეა და გამძლე. მას შეუძლია გაუძლოს 1000 გრადუს ტემპერატურას ან გაიყინოს კრიოგენულად. მოკლედ რომ ვთქვათ, დნმ არის უნივერსალური.

მეცნიერები ვარაუდობენ, რომ მომდევნო 20 წლის განმავლობაში შეგვეძლება ადამიანის დნმ-ის მონაცემების გადატანა ბაქტერიებზე. მაშინ შესაძლებელი გახდება ამ ბაქტერიების გაგზავნა უცხო პლანეტებზე ტერაფორმირებისათვის საჭირო მიკრობებთან ერთად. მთავარი სირთულე აქ ბაქტერიების დაპროგრამებაა მათი კონკრეტული მოქმედებისათვის ახალ პლანეტაზე: მან უნდა იცოდეს, რა გააკეთოს ახალ გარემოში. როგორც კი ეს პრობლემა გადაიჭრება, მაშინათვე დაიწყება ახალ პლანეტებზე ადამიანების გამრავლება ბაქტერიების საშუალებით.

ასე რომ, სულაც არაა შორს ის დღე, როცა კოსმოსში გაბნეულ უამრავ გალაქტიკაზე იარსებებს დედამიწელთა კოლონიები და ვინ იცის, იქნებ ის დღეც დადგეს, როცა უცხო პლანეტებზე უფრო მეტი ჩვენი თანამოძმე იცხოვრებს, ვიდრე დედამიწაზე.

და ბოლოს, არ შემიძლია ჩემი აზრი არ გამოვთქვა კოსმოსის ათვისებასა და მის კოლონიზაციასთან დაკავშირებით: რა თქმა უნდა მეცნიერულ-ტექნიკური პროგრესი კარგია და აუცილებელი, მაგრამ ხომ არ ჯობს კოსმოსის კოლონიზაციაში მილიარდების უაზროდ ხარჯვას ეს თანხები დედამიწის მოვლა-პატრონობას და მისი აუთვისებელი ტერიტორიების დასახლებასა და ათვისებას მოვახმაროთ? სხვა პლანეტებისაკენ იმიტომ ხომ არ მივილტვით, რომ ამდენი ატომური იარაღის მარაგის შემყურე შიში გვაქვს ერთ არც ისე მშვენიერ დღეს ჩვენი ლამაზი პლანეტა საშინელი კატასტროფის წინაშე არ აღმოჩნდეს?