სიყვარულს სიტყვებით ვერ ახსნი,

მას მოქმედება სჭირდება,

უსიყვარულოდ სუყველას

ძალიან გაგვიჭირდება.

თუ გული გიგრძნობს…. უთხარი !

ჩვენ ამისთვის ვართ შობილნი,

რა ადვილია რომ ვიყოთ,

უბრალოდ …. კეთილშობილნი.

ეს გრძნობა ცოცხლობს გაცემით,

თვით ღმერთი გვითითებს ამაზე,

უსიყვარულოთ თურმე მზეც

“არ სუფევს ცის კამარაზე”

სიყვარულს სიტყვები არ ჰყოფნის,

მას მოქმედებაც სჭირდება,

უსიყვარულოდ ცხოვრება,

ნეტა…….. ვის რაში გვჭირდება?!

“ღამე იყო მთვარიანი….

თოვლიანი…. ქარიანი….”

გაზაფხულის წვიმა იყო,

ვარდი იყო ადრიანი,

ირგვლივ ეკალ-ბარდიანი,

სიყვარულის ამბიანი,

შუაღამით კლდის ძირ სახლთან,

ღვინოს ვსვავდი…. დარდიანი

და იმ ღამით ვარსკვლავთცვენის

ოცნებები ამხდარიყო,

სიზმრად ვნახე ის ყვავილი,

თურმე ჩემი გამხდარიყო,

ვარდობისთვე დამდგარიყო

და ვარდებიჩ ყველგან იყო,

ბუხრის ძირას თბილი ფერფლი

სიყვარულით გამთბარიყო.

ცეცხლი ცეცხლში დამწვარიყო,

ალი კვამლში გამქრალიყო,

ერთი გოგო შემიყვარდა,

სად იყო და სად არ იყო.

აქ იყო თუ აქ არ იყო,

ჩემი ფიქრი მასთან იყო,

მთაში მისი სილამაზით

ყინულიც კი გამდნარიყო,

მზის სხივები ჩამქრალიყო,

მთვარის შუქიც გამქრალიყო,

ჩემთვის მსგავსი სილამაზე,

ქვეყანაზე არსად იყო.

ზღაპარ იყო…. ზღაპარ იყო….

მისი გულიც ზღაპარ იყო,

ერთი გოგო შემიყვარდა…..

სად იყო და….. სად არ იყო!

ქართვეკმა თუ დაიჟინა

ფარი და ხმალი მომეცით,

გავაპო კლდის კალთებია,

ყველა მბჟუტავი ჩავაქრო,

სამშობლოს ვინც არ რგებია,

სუყველა ერთად შევიკრათ,

ერთად გადავწნათ ბაწარი,

დღეს ყველა ბრძოლის ველზე ვართ,

შორს ჩვენგან ყველა ლაჩარი.

შორს იყოს ჩვენგან ღალატი,

არვინ იკადროს შიშია,

ყველა ჩვენს თავსა ვკითხავდეთ:

ჩვენი სამშობლო სხვისია?!

ვისია კახის ყურძენი,

ვისია კლდეში ვარძია,

აქ უთვალავი ოქრო და

აქ უთვალავი განძია!

განძია ყველა კუთხე და

განძია ყველა კუნჭული,

არვის ეგონოს სამშობლო,

მივიწყებული კუნძული.

მტერო!… რაიყო, რას ითხოვ,

სამშობლოს ნუ მედავები,

ფრთხილად იყავით თორემა,

უმალ გავხდებით ავები.

ნურავის დაავიწყდება

დიდგორის ბრძოლის ლანდები,

მოჩვენებების საღმო

და ვაჟკაცური ფანდები.

გვირგინ ნათელი თმარი,

აღმაშენებლის ხანაო,

ვახტანგ გორგასლის ხმალი და

აკვანთან ტკბილი ნანაო,

დაჭრილ მებრძოლის კვნესა და

გამარჯვებულის ყიჟინა,

ეშმაკიც ვერას გახდება,

ქართველმა თუ დაიჟინა!!!!!

:)))))))))მაგარია!

არ ენატრებიო არაო, არა…

მთვარე მიმტკიცებს…. მე კი არ ვნებდები,

მე შენ მზეს გადარებ, დილით ამომავალს,

მე შენ გელოდები….. როდის გათენდები.

როცა ღამენათევს სხივებით გამაღვიძებ,,

თვალებს გამიხელ და მეტყვი რომ აქ ხარ,

ალბათ დავიჯერებ, რომ ეს ის დილაა

მთვარეს რომ ვუმტკიცებდი….. რომელსაც გავხარ.

ყვირილს მომანდომებ…… სიხარულისაგან,

გამოფხიზლებამდე დროთაც გაჩერდები,

სიზმარში დილას ველაპარაკები,

ალბათ გათენდები…. ალბათ გათენდები……

სადაც ეხლა ვარ….. აქ უკვე ღამეა,

გარეთ ქარია და ბატონობს სიცივე,

უსასრულობაში ტალღები ხმაურობენ,

მე კი სიზმრები მიცდიან იგივე.

მთვარის შუქს ვუყურებ…. ზღვა გაუნათებია,

ცაზე ვარსკვლავები….. თითქოს სანთლებია,

გულში ჩაუკრია ზღვას თეთრი მთვარე….

თეთრად ანათებს.. აქ არე-მარე.

ტალღები სიწყნარეში რითმებს აჰყოლიან,

თითქოს სიცხადე სიზმარში ჩამყოლია,

სადღაც გავპარულვარ…… უსასრულობაში,

თითქოს რეალობის გრძნობა არ მქონია.

ფრენაც შემძლებია…… მთვარის შუქის ფონზე,

ოღონდ ეს დრო თვალდახუჭულს….. გამიტარებიხარ,

არსად არ წავსულვარ, არსად არ გავფრენილვარ,

ნაპირზე ვყოფილვარ და…. ძალიან მყვარებიხარ