იღვიძებ და ხვდები , ისევ თავიდან იძირები დეპრესიის მორევში , ისევ გეხვევა ფეხზე , რაღაც უცნაური ბორკილი და არსად გიშვებს , ისევ იკეტები და ისევ შენთავთან მარტო რჩები, არავინ გინდა, არავის საუბარი არ გამშვიდებს , პირიქით , უფრო ღიზიანდები , ზიხარ და უყურებ რაღაც წერტილს და ამასობაში უსასრულობაში იკარგები, იკარგები და შენი უხილავი ძაფებით ვეღარსად ეჯაჭვები, ხვდები , უფრო მეტად გინდ...
|
|