მიყვარხარ სამშობლოვ ვაჟასებრ არწივთა,
მეც მართვეს, მემკვიდრეს ქართული არწივის,
დამეტყო, ირგვლივ და ბუდეშიც აცივდა,
მაგრამ მე დღეს ბუდეს საკუთარს არ ვჩივი.
მიტომ რომ ვერა სჯობს ქათამი ასი ფრთაც,
სამშობლოს არ სტოვებს, ითმენს და არ წივის,
არ ხიბლავს უცხოთა იქ ბარი, აქეთ მთა,
აქ უჯობს ირაოც, ასე სთვლი...
მცივა, სექტემბერს აღარ შერჩა საჩემო სითბო,
თუმცა მიმალავს განწყობაზე მუდმივად ვამჩნევ...
ვიღაც უცნობი სხვისი გრძნობის ნასუფრალს ითხოვს,
დააგვიანდა...არც კი მიკვირს, ხომ ხდება ასეც...
ცხოვრება მაინც იმ გზით ივლის, რომელიც მას სურს,
ჩვენ კი გვგონია მოვაბრუნებთ, შევუცვლით გეგმებს,
ისე, უბრალოდ, მოვთხოვთ ყველა კითხვაზე პასუხს,
როგორც ნასვამ ქმარს მთელი ღამე ლოდინის შემდეგ.
... |
|
