მარიანას ღრმული მდებარეობს წყნარი ოკიანის დასავლეთ ნაწილში, მარიანას კუნძულებთან, საიდანაც წარმოიშვა დასახელება.

მისი სიგრძე 1500 კმ-ია, ხოლო სიღრმე 11 კმ -ს შეადგენს. დიდი ხნის განმავლობაში ითვლებოდა, რომ მარიანას ღრმულში მეფობს სიცარიელე.

მაგრამ 1958 წელს საბჭოთა ხომალდმა დაამტკიცა საპირისპირო. ღრმულში 7 000 მეტრ სიღრმეზე სიცოცხლე აღმოაჩინეს. წყალქვეშა ბინადრები არამხოლოდ ცხოვრობენ დიდი რაოდენობით, არამედ თავს შესანიშნავად გრძნობენ ოკიანის სიღრმეში. უხერხემლოებისა და მოლუსკების გარდა ღრმულში ბინადრობენ ამოუცნობი არსებები. 1960 წელს შვედმა მკვლევარმა ჟაკ პიკარმა, რომელიც პირველი გახდა ვინც სცადა ღრმულის ფსკერზე დაშვება . მათ მოახერხეს 10 911 მეტრ სიღრმემდე ჩასვლა და გაატარეს იქ 20 წუთი, ეს კი საკმარისი აღმოჩნდა იმის დასამტკიცებლად, რომ მარიანას ღრმულის ფსკერზე არსებობს სიცოცხლე. ეს აღმოჩენა გახდა ნამდვილი სენსაცია, არავის არ ჰქონდა წარმოდგენა, რომ ამ სიღრმეზე ეს შესაძლებელი იყო. წნევა ღრმულში 1100 -ჯერ მეტია ვიდრე ატმოსფეროში, 3 ტონა 1კვ/სმ-ზე. ასეთ წნევაზე რკინაც კი იღუნება. მრავალი წლის წინ იყო გამოქვეყნებული იქნა საბორტო ჩანაწერები, უფსკრულის ნახევარ გზაზე მკვლევარები საინტერესო ჩანაწერს აკეთებენ, ისინი ამბობდნენ, რომ ილუმინატორში ჩანდა დიდი დისკოსებური ობიექტი, რომელიც მიაცილებდა მათ სიღრმეში, სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ ის მხედველობის არედან, რამდენიმე წუთში გაქრა 1985 წელს 9 მეტრიანი სფეროსებული აპარატი იქნა ჩაშვებული "გლომარ ჩელენჯერის" მიერ ღრმულის გამოკვლევის მიზნით. ბაგირები გაჭირვებით იჭერდნენ აპარატს, რომელიც განიცდიდა ძლიერ რყევებს, მკვლევარებმა მისი წყლიდან ამოტანა გადაწყვიტეს, რასაც 3 საათი დასჭირდა, მკვლევრები გაუგნდნენ ხილულით.

აპარატი გამოიყურებოდა, თითქოს ის წყალქვეშა ურჩხულის პირში იყო.

გარეკანს კბენის კვლალი ემჩნეოდა, ხოლო ბაგირები იყო გაწყვეტილი. მომხდარმა გამოიწვია ხმაური, აპარატის დეფორმირებული ფორმა ხალხს შიშს ჰგვრიდა, ხოლო ოფიციალური ვერსია იყო შემდეგი: პლათფორმა გამოედო წყალქვშა კლდეს, რამაც გამოიწვია ეს შედეგი.
მაგრამ ეკიპაჟის წევრებმა იცოდნენ, რომ იქ სიღრმეში იყო, რაღაც დიდი და ძლიერი.

ოფიციალური ვერსიით ყველაფერი ემთხვევა, მაგრამ ადგილი სადაც მიმდინარეობდა გამოკვლევა იყო სუფთა, სადაც არანაირი კლდე არ იყო, რაზეც აპარატი გამოედებოდა.ასეც, რომ ყოფილიყო აპარატი დააფიქსირებდა შეჯახებას, მაგრამ ეს ასე არ მოხდა.
მოგვიანებით ბიოლოგებმა შემოგვთავაზეს სენსაციური ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ ეს დაზიანებები შეიძლებოდა მიეყენებინა გიგანტურ ურჩხულ მეგალოდონს
ეს არის ისტორიული ზვიგენი, რომელი იწონის 50 ტონას და სიგრძეში 22 მეტრს შეადგენს. რომელიც ზვიგენის წინაპრად ითვლება.


ითვლებოდა, რომ ისინი გადაშენდნენ 1.5 მილიონი წლის წინ, მაგრამ თუკი ასეა მეგალოდონი არ გადაშენებულა და იპოვა თავშესაფარი მარიანას ღრმულის სიღრმეებში.

ეს იდეა უმიზეზოდ არ წარმოიშვა. მოგვიანებით ამ რაიონში მეცნიერებმა აღმოაჩინეს გიგანტური კბილი, რომელიც წარსულში მეგალოდონს ეკუთვნოდა ასევე იქნა განსხავებული სახეობის მედუზის აღმოჩენაც.