“ქუჩის მდაბიო პოეტი''
არც პოეტობას ვიბრალებ და არც ვედრები ნიკოს,
წაიღეთ თქვენი დიდება!წაიღეთ თქვენი იყოს!
უბრალო გლეხის შვილი ვარ, გაზრდილი კავკასიონის
ტრფობის პერანგებს მიქსოვდა ლექსები გალაქტიონის
მე წერა შოთამ მასწავლა, ვაჟამ-ბუნების ვედრება
მათ კამკამხმიან ტაეპებს ჩემი, ხომ ვერც შეედრება
იქ, სადაც პატრიოტიზმის ტრფობა იწირავს ტიციანს
სიკვდილის მერე ვაფასებთ, როგორც აქ ხალხში იციან,
სიცოცხლესაც კი მივცემდი, რომ არ მოეკლათ ილია
მისი ნატიფი ლექსებით სულიც კი გაჟღენთილია,
ბარათაშვილმა მასწავლა დარდის გაქარვა მთვარეში
ტერენტიმ-როგორ დავხატო მკვლელი ფიქრების თარეში,
მე პოეტობას მწამებენ, დამჩემდა მელანქოლია
სულის ნაწვიმარს გული წერს, სურვილი მე არ მქონია
ასეთი ქართველებისთვის უფალს დიდება! დიდება!
ნიჭი თავისით დაჰყვება, ის ფულით არ იყიდება
აკაკიმ, ტატომ მასწავლეს, რაც პოეტების სენია
ჩემზე უნიჭო მოწაფე მე ჯერ არავინ მსმენია
არც პოეტობას ვიბრალებ და არც დიდება მინდა
უბრალო გლეხის შვილი ვარ, ცოდვილი, გულით წმინდა.
გიორგი ქადაგიძე(ქუჩის მდაბიო პოეტი)
