სხვა მეეზოვე თუ გმირი? 2016, 12 იანვარი, 10:48  ალბათ მარტო მე არ ვარ ის გამონაკლისი რომელიც ყოველ დილით მაღვიძარას მინიმუმ სამჯერ მაინც წევს ხუთი წუთით...
არც ის დილა ყოფილა გამონაკლისი..როგორც იქნა ზლაზვნით ავდექი საწოლიდან და უხასიათოდ მოვემზადე, სადარბაზოში გასული დილის სუსხმა მომაფხიზლა... სასწრაფოდ მანქანაში ჩავჯექი და ჩვენც წავედით..ჩემს უბანს ჯერ კიდევ ეძინა, სწორედ ამიტომ მიიპყრო ჩემი მზერა ერთ-ერთმა მეეზოვემ... უფრო სწორედ მისმა ზედმეტად სუფთა სამოსმა, ლამაზმა გრძელმა თმამ რომელიც საოცრად ბზინავდა, ლამაზმა სახემ რომელიც სიცივისგან აწითლებოდა...სანამ მანქანა მოსახვევში შევიდოდ მე დაჟინებით ვუმზერდი უცნობ მეეზოვეს ....
უმზერდი მას და ვფიქრობდი ათას რამეს...ნეტავ ასეთი ლამაზი ქალი რატომ მუშაობს მეეზოვედ?ნეტავ მარტო ცხოვრობს? ნუთუ არავინ ყავს ვინც მასზე იზრუნებს?
უცნობ ქალბატონზე ფიქრს არც სამსახურში დავუტოვებივარ საოცრად მომინდა გამეგო ვინ იყო..
შემრცხვა კიდეც რომ დილით სამსახურში წამოსვლა დამეზარაა.. რა უფლება მქონდა მეწუწუნა მითუმეტეს როცა საწუწუნო ნამდვლად არაფერი მქონდა..ვზივარ თბილად და ხანდახან უსაქმურადაც კი... მეორე დღეს სამარშუტო ტაქსით გადავწყვიტე წასვლა იმ იმედით რომ სადმე ისევ ვნახავდი მეეზოვეს გუშინდელი დღიდან.. ფეხით ჩაუყევი ქუჩას და აი, ისიც დავინახე... მინდოდა მასთან მივსულიყავი მეკითხა ყველაფერი მაგრამ არც ისე მინდოდაა უხეშად და არაკორექტულად გამომსვლოდა, უხერხულობაში ჩამეგდო უცნობი... მე ხომ არ ვიცოდი რა რეაქცია ექნებოდა მას ჩემს კითხვებზე... მივუახლოვდი და ზრდილობიანად მივესალმე... მან თბილად შემომხედა და სალამზე სალამით მიპასუხა და თავის საქმიანობა გააგრძელა... მეტი ვერაფრის თქმა მოვახერხე გავჩუმდი მაგრამ არც ადგილიდან ვინძრევოდი ვიდექი წყნარად და ვუყურებდი და ვბრაზობდი საკუთარ თავზე არადა რამდენი რამის კითხვა მინდოდა..თითქოს უცნობი მიხვდა ჩემს სატკივარსო მომიბრუნდა და წყნარი მშვიდი ხმით მკითხა: –დახმარება ხომ არ გჭირდებათ გოგონა? –არა, თუმცა კი მე ერთ ნაცნობს ვეძებდი ისიც აქ მუშაობს...თქვენ აქ არასდროს მინახიხართ..ალბათ ახალი თანამშრომელი ბრძანდებით...კითხვები მივაყარე უცნობს და როგორც იქნა ამოვისუნთქე... –დღეს ძალიან ციოდა და დედას ხომ არ გამოუშვებდი..როცა აქ ვარ მაშინ მაინც დავეხმარო..დედა რომ ყოფილიყო ის დაგეხმარებოდათ მე არ ვიცი სამწუხაროდ ვინ მუშაობს აქ... –დედა? –დიახ... –თქვენ დედის მაგივრად მუშაობთ? –ვერ დავითანხმეთ სამსახურს თავი დაანებოს...მის ხმაში სინანული და ცოტა წყენაც იგრძნობოდა.. –უკაცრავად...მადლობთ არ ვიცი თქვენ რა დასკვნას გამოიტანც ჩემს მიერ ნაამბობი ამბიდან მე კი ვფიქრობ რომ ეს ქალი "მეზოოვე" კი არა "გმირია ქალია" ასეთი შვილს გაზრდისთვის.... 170 7-ს მოსწონს
|
  |
Intermedia.ge © 2011-2024 წელი
საავტორო უფლებები დაცულია
 |
