ტერმნი სამურაი ნიშნავს- მსახურებას, სამსახურს, ბატონის დაცვას. სამურაები შეძლებულ გლეხთა ფენას მიეკუთვნებოდნენ, რომლევიც თავიდან მიწასთან იყვნენ დაკავშირებულნი. სამურაები ერთული სამსახურისთვის ხშირად ირებდნენ ფეოდალებისგან საკვებს, საცხოვრებელ ადგილს, მიწას და ა.შ. მათი მთავარი მოვალეობა იყო ბატონისადმი ერთგულება ომსა და მშვიდობის დროსაც, აედან გამომდინარე ომები სამურაების განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენდნენ.

არსებობდა სპეციალური კოდექსი - ბუშიდო, რომელიც შეიცავდა გარკვეულ კანონებს, რომელიც უნდა განეხორციელებინა სამურაის, მისით უნდა ეხელმძღვანელა მას.

სამურაის წოდება გადადიოდა მემკვიდრეობით. სამურტაის ვაჟი საუცილებლად სამურაი ხდებოდა. მომავალ სამურაის ასწავლიდნენ უფროსების პატივისცემას, განსაკუთრებით კი მშობლის პატივისცემას. პატარებს უვიტარებდნენ ისეთ თვისებებს როგორიც არის: სიმამაცე, ამტანობა, სიმშვიდე და ვაჟკაცობა. 15 წლის ბიჟი უკვე სრულწლოვნად ითვლებოდა და მას გადაეცემოდა ნამდვილი იარაღი. მას ახალი ვარცხნილობა უკეთდებოდა: თავის ზემოთა ნაწილს პარსავდნენ, დანარჩენ თმას კი ცხიმით უპრიალებდნენ, შემდეგ კი უკრავდნენ ან ნაწნავს უკეთებდნენ. მათ ჰქონდათ თავიანთი სამოსი ისინი ყოველდღიურად რუხ კინომოს იცვამდნენ და ამასთანავე ქამარსა და მოსასხამსაც ატარებდნენ.

იაპონიაში ხმალს დიდი როლი უჭირავს და ის იქ წმინდა იარარად ითვლება. ხმლის დამზადების ოსტატობა კი უძველესი დროიდან მოდის და ერთ-ერთ რთულ პროფესიად სახელდება. ოსტატი ხმლის დამზადების წინ რიტუალურ განწმენდით პროცეს იტარებდა, რადგან დამკვიდრებული რწმენის თანახმდა ხმალი დამზადებისას ოსტატის სულს და გულს ღებულობდა, ამიტომ სამურაის წარმატება თუ წარუმატებლოლბა ხმალსა და მის შემქმნელზე იყო დამოკიდებული.
ჭეშმარით სამურაიდ ითვლებოდა ის ვინც საკუთარ სიცოცხლეს ბრძოლის ველზე დაასრულებდა, თითოეული მათგანი მზად უნდა ყოფილიყო სიკვდილისთვის, სირცხვილი იყო ტყვეობაში ჩავარდნა ან სიმხდალის გამოჩენა. ტყვედ ცავარდნას ისინი სიკვდილს ამჯობინებდნენ.
ბუშიდოს ნორმების დარღვევის შემთხვევაში სამურაი სიცოცხზლეს თვითმკივლელობით ასრულებდა. ამ პროცეს ეწოდება ჰარაკირი. ის სპეციალური ხანჯლით, რომელიც 25 სანტიმეტრის უნდა ყოფილიყო, მუცელს იჭრიდა ჯერ ჰორიზონტალურად და შემდეგ ვერტიკალურად. სამურაის მუცელი ისე უნდა გაეწრა რომ გარსემო მყოფთ მისი შინაგანი ოპრგანოები ენახათ. ადრეულ ხანაში სამურაის ცოლი მასტან ერთად იკლავდა ტავს, მაგრამ საბედნიეროდ ეს წესი სეისცვალა, მაგრამ ქალს არარ ჰქონდა მეორ

ედ გათხოვების უფლება.
საუკუნის შუა ხანებიდან ეს სახეობა ოფიციალურად აიკრძალა, მაგრამ ჰარტაკირის და ზოგადად ბუშიდოს წესები იმდენად ღრმად იყო დამკვიდრებული, რომ ხალხს ტავიდანვე გაუჭირდა ამ ყველაფრის დავიწყება და მიტოვება.
სამურაების იტორიებს ეძღვნება მრტავალი მოტრობა, ზრაპარი და პიესა. მათზე ძალიან ბებრი იწერებოდა, რადგან სამურაები დიდი პოპულარობით
სარგებლობდნენ.