ყოველ წამს გესმის რომ გიცემს გული,

ის ცოცხალია – მშვენიერია,

თუმცა ვერ ხვდები რა გიხარია,

ან რა გაღელვებს – საოცარია.

დაუფიქრებლად, აუჩქარებლად

გზას მიუყვები, გულიც ისევ ძგერს;

ცდილობს ტაქტიდან არ ამოვარდეს,

როცა იხილავს ძვირფას საუნჯეს.

ყოველთვის რაღაც განცდა გაწუხებს –

რომ ერთ დღეს გული სულ მიგატოვებს.

არ გინდა ფიქრი, შიშის ზარი გცემს –

ყველაზე ძვირფასს ის თან წაიღებს.

დადგება ჟამი მარადისობის,

მსოფლმხედველობის გადაფასების.

რაც ასე გაფრთხობს, ასე გაშინებს,

რომ შეეხები – დროს დაგავიწყებს.

სარკმელთან დღეს და ღამეს ასწორებ,

ვერ ამჩნევ – ბინდი ერევა ნათელს,

ნუთუ შეძლებ და თვალს გაუსწორებ

გულში დანთებულ ელვარე სანთლებს.

შენი ყოფის აზრს ვერსად პოულობ,

მოხვედი როგორც დამკვირვებელი;

და გულისცემა ისევ გახსენებს –

რომ ხარ სიცოცხლის მატარებელი!