საქართველო, ერთი შეხედვით დემოკრატიული სახელმწიფოა, სადაც ყველას აქვს ის რაც უნდა, და არა ის რაც ჭირდებათ. რა ჭირდება ქართველ ხალხს? ამაზე პასუხს მხოლოდ დღევანდელი ქართული ეპოქა, დემორალიზებული საზოგადოება და განათლებით დეგრადირებული ახალგაზრდობა იძლევა. რამდენადაც სამწუხარო არ უნდა იყოს, ქართველებმა მაინც გადაააბიჯეს ბარიერს, რომელიც ილიამ დააწესა "ენა, მამული, სარწმუნოება". დღეს კი არცერთი ამათთაგანი არ შეგვრჩენია. იტყვით, ალბათ რომ ჩარჩოებში მოქცეული აზროვნება მაქვს და ვერ ვცდები წინაპართა მიერ დაწესებულ დოგმებს, მაგრამ ვინც გაცდა წარსულს, დაივიწყა ის და ცხოვრობს მხოლოდ აწმყოთი ის ან გეი-წია წინ მის ცხოვრებაში ან საერთოდ ეპოქამ შთანთქა. რამ გამოიწვია საზოგადოებაში ქართული სულის დემორალიზება? თუ დავაკვირდებით, დღეს, სასულიერო პირებს გავლენა საერო ხელისუფლებაზე მეტი გავლენა აქვთ საზოგადოებაში. მომრავლდნენ ცრუ ბერები, რომლთა შემხედვარე ხალხიც იმავეს აკეთებს რასაც ისინი, ავტორიტეტის არასრულყოფამ გამოიწვია არასრულყოფილი საზოგადოების განადგურება და თავმდაბლობა მიწაზე ფორთხვაში გადაეზარდათ. დღევანდელ საქართველოში მართლმადიდებლობა გადახიზნულია რელიგიურ ფუნდამენტალიზმში. მოგეხსენებათ ჭურის პრინციპი რასაც ჩასძახებ იმას ამოგზახებს სწორედ ასეა ხალხი, რაც ჩასძახა ავოტრიტეტებმა ხალხს, ხალხიც იმავეს იმეორებს დღენიადაგ... მაგრამ სად არის ძაღლის თავი? ევროპაში, რუსეთში, თუ თავად საქართველოში ეს არავინ იცის.