მინდა ყოველთვის ღიმილს ვხედავდე შენს სახეზე.მინდა ნათელი იყოს ის თვალები რომელიც მაბნევს და მაწითლებს...
გრძნობებს მალვა უნდაო, და შემიძლია კი ეს მე?!მინდა ვიცინოდე როცა მეცინება, მინდა ვტიროდე როცა მეტირება, მინდა მენატრებოდე როცა „მენატრინება“, მინდა ვოცნებობდე, როცა მეოცნებება და ამაში არის კი რამე დასამალი?!....არც არაფერი და რომც ვეცადო არ გამომივა....
ღრუბლიან ცაზე გამოსულ მზეს გამგვანებ და ჩემთვის მუდამ ბედნიერება მოგაქვს...მჩუქნი წუთებს ლამაზს და დაუვიწყარს, ნეტა ეს ოდესმე სრულდება?ალბათ კი რადგან არაფერი არ არის მარადიული!მე მომწონს და მიყვარს ის რაც არის დღეს და არის კი საჭირო იმის ცოდნა რა იქნება ხვალ......???მარტო როდესაც ვრჩები გულს მზეს ვუშლი და ისიც თბილ რჩევებს მაძლევს, ამ დროს ეჭვიანი წვიმა მისველებს სახეს და ამით მაგრძნობინებს რომ მისი იმედიც უნდა მქონდეს!!!
გადის დრო და დავრწმუნდი რო მარადიული მართლაც არაფერია.....დამთავრდა ის რაც ასეთი ლამაზი იყო.....დავიბრუნებ იმ დღეებს დილით და ეს წყენა გაქრება ღამით, ისე როგორც გაქრი შენ.....ვერ გაიგე ეს????გაიგებ ხვალ როცა მნახავ გაღიმებულს და ლაღს, გაგიკვირდება, გაოცდები არაფერს მკითხავ და იმედგაცრუებული გაუყვები გზას, ცხოვრების გზას.....იქნება ზარი ტელეფონზე და პირველად არ ვუპასუხებ ამ ზარს და გაქრები ალბათ!!!!!!
ვხვდები რომ აღარ მაინტერესებს იქნება თუ არა შენს სახეზე ღიმილი, არც შენი ნათელი თვალების ბედი მაიტერესებს და აღარც შენი გამოხედვა გამაწითლებს ქუჩაში ჩუმად რომ გამოაპარებ თვალს ჩემსკენ!!!ჩემთვის აღარც მზე ხარ და აღარც ღრუბელი, დღეს არც მზეს ველაპარაკები რამეს და არც ეჭვიანი წვიმა მისველებს თვალებს, მაგრამ რა იქნება ხვალ????არვიცი რა იქნება ხვალ.....ალბათ ისევ უიმედობა და იმედ გაცრუება, ისევ ღრუბელი და ისევ წვიმა დაასველებს გზას რომელზეც მე ვივლი და ეს ჩემთვის ისევე უმნიშვნელო იქნება როგორიც შენ....გავივლი სველ გზას ჩუმად და მშვიდად იმ იმედით რომ გზის ბოლოს სინათლე მომჭრის თვალს და მიმიზიდავს, ისე როგორც ერთ დროს შენ!!!!და მაინც ვერ გიშორებ შენ.........!!!!!!!!???????
ჰო. მართლა კარგი იყო.და საერთოდ კარგია ასეთი მოგონებები რომ რჩება,ზოგი სევდიანი, ზოგი მხიარული.მთავარიაეს ყველაფერი იყო.ასე მგონია ზოგჯერ,ჩვენი ცხოვრება მარტო წარსულისგან შედგება,არ ვიცით რა გველოდება,... წარსული კი ჩვენია
