პოეზია მე, შენ, "ის" და არაბული თეთრი ჩადრები.... 2013, 13 მარტი, 1:57 მე, შენზე ფიქრი, უკვე, ჩვევად მექცა! ეს საფიქრალი კი წამითაც არ მტოვებს. შენი თვალები თუ გამახსენდა, დამიჯერე – __ლოცვას უყოყმანოდ მივატოვებ... რჯულზე უმტკიცეს ჩვეულებას, როგორც ყოველთვის ხომ – ___რჯული მარტოს ტოვებს!... არჩევანის დროს, შენზე და რწმენაზე აზრს თუ მკითხავდნენ შედეგს აზრისას, ვიცი მაშინ რომ გაკიცხავდნენ. სამკუთხა სიყვარულს ჩვენში მკაცრად განიხილავენ. მხსნილშიც და მარხვაშიც დაუნდობლად განიკითხავენ არამც და არამც თავად ჩვენ კი აზრს არ გვკითხავენ. არც ამ გულს: მპყრობელს, ბატონს, მონას და თან ___პილატეს ან და მე რატომ? ___გრძნობას ჩემსას რად არ ჰკითხავენ? მეც ვამბობ რაა?___ ვითომ უტყუარს, ეგზომ სიმართლეს! შენ რა გგონია ჩემო თავო, სიყვარულისთვის, მთელს დუნიას ხვალ___დაკითხავენ? ჰმ... ..... რჯულის კანონს თუ შემაცვლევინებთ მიმიშვებთ მასთან ამ ჩემი კალმით, განა ქვეყანას დავხურავ ჩალით??? – __ ყველას სიყვარულს დავიცავ თავით... რჯულის ბორბალის დატრიალებით მხოლოდ, სამ მიჯნურს შევმოსავდი, თეთრი ჩადრებით, რომ ჩვენი ბედის ჰარამხანა ამევსო ვარდებით... თურმე სხვა რჯულით __ კარგო, წაღმა შემიყვარდები იცი? ამისთვის მე, შენ და "იმან"___ ისიც ცოტა ხნით, ჩვენს სიყვარულს დასაცავად ბოროტ თვალიდან, შემოვაფაროთ არაბული, უნდა___ ჩალმები... და მხოლოდ მაშინ, ცხელ ქვიშაზე ___ ვნებით დაღლილებს დაგვშრიალებდნენ___ მწვანე პალმები! მოგიბრუნდები უკვე მეათედ და რა ვქნა, თუ დაღლილი ხარ ____ არ მენაღვლები!... 63 14-ს მოსწონს 1-ს არა
|