ქართველი რევოლუციამდელი რადიო მოყვარულების შესახებ მე არსად არაფერი გამიგონია - პირადად 1969 წელს ჯერ კიდევ სკოლის მოსწავლე ვიყავი რომ ეთრში გავდიოდი ჩემი გაკეთებული ლამპებიანი გადამცემით იგივეს აკეთებდნენ ჩემი რადიო მეგობრები რომლებსაც ინდიელების საპატივცემულოდ მიორტვი ბრატებს ვეძახდით. სამხედრო სამსახურში გაირკვა რომ ჩვენი კატეგორიის კომუნიკატორებმა თითქმის ოფიცრების დონეზე ვიცოდით საგანი - ამის გამო მე კინაღამ სამუდამოდ მიპირებდნენ რუსეთში დატოვებას. საქართველოში წელინახევრის შემდეგ დიდი წვალებით დავბრუნდი - ამდენი ხანი ფაქტიურად ომის მდგომარეობის გამო ღამღამობით ძილიშიც მორზეს ანბანი ჩამესმოდა.. ზოგჯერ სიჩუმე რომ დაისადგურებდა ისევ ეს მუსიკა მინდოდა ხოლმე მომესმინა.... პირველი კლასის რადიოტელეგრაფისტს დოსააფში აბა ვინ მეტყოდა უარს ნებართვაზე? ვიკტორმა რადიო სადგურის უფროსმა მომახარა - შენ იქაც გიცნობენო მხედველობაში სამ ასოიანი ორგანიზაცია ჰქონდა ორ კვირაში მე საბჩოთა მოკლეტალღოსანი გავხდი.. გადავიკითხე რაც მე მევალებოდა მცოდნოდა და გამიკვირდა რომ პირველი რადიომოყვარული თურმე ფიოდორ ლბოვი ყოფილა რომელსაც შემთხვევით ერაყთან დაუმყარებია კავშირი ... მაგრამ საერთოდ კი ეს ინსტიტუტი რადიოხულიგნების გადმობირებისა და საკონტროლო მიზნებს ემსახურებოდა, აბა ჩეკისტები რას წარმოიდგენდნენ რომ უბრალო პატიოსანი მოქალაქეც შეიძლებოდა დაინტერესებულიყო კავშირის ამა თუ იმ სახეობით... ამიტომ ქართველ რადიომოყვარულს რომ რადიოხულიგნად მოიხსენიებენ ეს უცოდინარობის ბრალია... ახლა ინტერნეტის საუკუნეში როცა ჰიტლერისაც და სტალინსაც სცოდნიან UFO არსებობის შესახებ არაფერია გასაკვირი.....