ერთხელ დავჯექი და დავიწყე ფიქრი.

რა ვარ, ვინ ვარ და საით მივდივარ.

ფიქრი იმდენად რთული აღმოჩნდა,

რომ გაჩერება აღარც კი ღირდა.

მერე გადამხდა ყველა ოცნება

და ზღაპრის ყველა გმირიც კი ვნახე.

ფიქრი ნელ-ნელა ცრიდა და ცრიდა

და საკუთარი ვიხილე სახე

გათენებამდე დიდი გზა იყო

და ყველა ცაზე ვარსკვლავებს გავდნენ.

ვგრძნობდი, რომ დაღლა მიმათრევს დაბლა

და ხელით მშვიდად ხურავდი დარაბს.

მოდუნდა ხელი, მოვიდა ძილი

და დილას ძლივღა დავხურე პირი.