უილიამ შერიდანი დიდხანს იწვა ნიუ-იორკის ერთ საავამტყოფოში: დრო მიდიოდა დონორი კი, ვისი გულიც მისთვის უნდა გადაენერგათ, არ ჩანდა . მოლოდინით დაღლილს ურჩიეს ხატვით შეექცია თავი . მანაც ქაღალდი და ფანქრები მოიმარჯვა, თუმცა მის ნახატებს ბავშვის ნაჯღაბნიც კი სჯობდა .

ოპერაციის შემდეგ კი ყველაფერი შეიცვალა . პაციენტი ჯერ კიდე არ იყო გამოჯამთელებული, რო ხატვა ისე მოუნდა, ხელები ექავებოდა . როგორც კი შეძლო, ხატვას შეუდგა. ყველას აოცებდა მისი შესანიშნავი პეიზაჟები, პორტრეტები, ცხოველთა სამყარო... თავად უილიამ შერიდანიც განცვიფრებას საზღვარი არ ჰქონდა, როცა გაიგო, საიდან მოდიოდა მისი ხატვისადმი მიდრეკილება . თურმე დონორი, რომლის გულიც მას გადაუნერგეს, ხატვის ნიჭით ყოფილა დაჯილდოებული !

დონორის თვისებების მიღება ის ფენომენია, რომლის დამტკიცებაც რთულია, მაგრამ ასევე შეუძლებელია მისი უარყოფაც. მრავალი ფაქტო-ბრივი მასალა ადასტურებს იმ ცვლილებებს, რეციპიენტი რომგანიცდის ორგანოს ტრანპლატაციის შემდეგ. ეს შესაძლოა იყოს თირკმელი, ღვიძლი, ფილტვი, თვით კუნთოვანი ქსოვილიც კი . მაგრამ ყველაზე მეტი ცვლილებები შეიმჩნევა გულის გადანერგვის შემდეგ.

შერიდანის დონორზე ცნობილია რომ მას ბავშვობიდან ყვარებია ხატვა როგორც ამ დონორის დედამ თქვა მისი ვაჟი ქეიტ ნევილი საბირჟო ბროკერად მუშაობდა და 24 წლის ავტო კატასტროფაში დაიღუპა. შერიდანიმ თავის დონორის დედას აჩუქა ნახატი სადაც ხელისგულზე ადამიანის გული დევს და ეწერა "თქვენ იმაზე მეტი მაჩუქეთ ვიდრე გულია. მადლობას გიხდით ამისთვის".

ამის თაობაზე ბევრი მედიკოსი, ბიოლოგი, ფსიქოლოგი და სხვები სკეპტიკულად არიან განწყობილი . ექიმი ტრანპალტატორი შარონ ჰანტი ამბობს რომ ყველაფერი გამოგონილია და არ არსებობს მეცნიერების დარგი რომელიც ამას დაასაბუთებს.

საბედნიეროდ არიან მეცნიერები რომლებიც ამ ფენომენს უკვე სერიოზულად სწავლობენ ერთ-ერთია არიზონის უნივესტეტის ფსიქიატრიისა დაქირულგიის პროფესორი, დოქტორი ჰარის სვორცი. მის კოლექციაში თავმოყრილია 70 შემთხვევა რომლითაც დასტურდება, რომ რეპეციენტი იღერბს დონორის თვისებებს.