“დავით სარაჯიშვილმა პირველმა შემოიღო საწარმოებში 8 საათიანი სამუშაო დღე, დააწესა ხელფასის შენარჩუნებით შვებულება, ქარხნის მუშებისთვის გახსნა სასადილო, სამკითხველო დარბაზი, ბიბლიოთეკა. მუშებისთვის გაიხსნა უფასო სკოლა.

წერა-კითხვასა და არითმეტიკას არა მხოლოდ მუშებს, მათ შვილებსაც ასწავლიდნენ. ყველას, ვინც წერა-კითხვას და ანგარიშს ისწავლიდა, ჯამაგირს უზრდიდა. თუკი სხვაგან კვირაში ერთ დღეს (კვირას) ისვენებდნენ, სარაჯიშვილმა ამას შაბათიც დაუმატა. ყველა მუშა თავისსავე ფონდში ჰყავდა დაზღვეული და ჯანმრთელობასთან დაკავშირებულ ხარჯს უფარავდა. თუ მისი გამოზრდილი თანამშრომელი ცალკე წარმოების გახსნას გადაწყვეტდა, ფინანსურად მხარს უჭერდა.

ქარხნის შესასვლელში ეწერა: გახსოვდეს, რომ არიან ღარიბნიც! მან ვლადიკავკაზთან არყის ქარხანა იყიდა, რომლის ბალანსზე სამედიცინო პუნქტი და საკვირაო სკოლა არსებობდა, სადაც წერა-კითხვას და სამეურნეო საქმეს ასწავლიდნენ. რამოდენიმე წელი ქარხანა ადგილობრივ გლეხებს სიმინდს უფასოდ ურიგებდა.