(ჯორჯ ორუელის მოტივებზე)

*

გიგამ ლობიოთი სავსე მათლაფა ამოტლაკა, არყი რუმკა ტუჩებთან მიიტანა, ამოიხვნეშა, თვალები მოწკურა და გადაყლურწა. კმაყოფილი ჩანდა არა მხოლოდ სიმაძღრით, წინასაარჩევნო გამოკითხვებითაც - ყველა სახის “გამოკვლევებულობამ'' აჩვენა, რომ წლის ბოლოს ძალაუფლება უნდა გადაიბაროს. გიგამ დაამთქნარა, მერე კისერი გადააქან-გადმოაქანა და აივანზე გავიდა.

- დედაკაცო, რას აკეთებ მანდა?! - გასძახა თავის კნეინას, რომელიც ღორს ელაპარაკებოდა.

ჩერგომ არ უპასუხა, ვერაფერი გაიგო თუ არ ეცალა, მხოლოდ ეშმაკმა უწყის.

- დედაკაცო-მეთქი! - აუწია ხმას გიგამ.

- რა იყო, რა მოუთმენლობა გეტაკა, ვერ ხედავ, წინასაარჩევნო კამპანიას რო ვაწარმოებ?! - გამოსძახა ჩერგომ.

- ჯერ ადრე ხო არ არი?

- რაღა ადრეა? რვა თვეში ხელისუფლება უნდა გადმოვიბაროთ!

- ჰოოო, მაშინ ჰოოოო!

- აგე, ხაზარაძე თხებს ელაპარაკება, შინაური ცხოველების ხმებზე ნადირობს, ანა ნაცვლიშვილმა ძაღლები გადაიბირა, აქაც თუ დაგვასწრეს, პრემიერ-მინისტრობაზე აღარც იოცნებო!

- გავიგე, ხაზარაძეს თხები რო გადაუბირებია, მეწყინა, მაგრამ არა მგონია, რამე გამოუვიდეს.

- ვითამ რატო?!

- იმათა, რომე თხების იმედზე ჩემი მტერი და დუშმანი დადგა, მაგათთან თავის დროზე საქმე როლანდ ახალაიამაც ჩაგვიწყო, მაგრამ ბედის ბორბალი უკუღმა დაგვიტრიალდა.

- ჰო, ეგეც კი არი, მაგრამ ჩვენ შინაურ ცხოველებთან მოლაპარაკებები მაინც უნდა გავმართოთ.

- მეც მაგ აზრზე ვარ.

- თუ მაგ აზრზე ხარ, ჩამოდი და ინდაურებს დაელაპარაკე!

- დაველაპარაკები, მა რას ვიზამ? სხვათა შორის, გუშინაც ველაპარაკე.

- მერე, რაო?

- თქვენ მხარეზე ვართო.

- კარგია, თუ ინდაურები ჩვენ მხარეზე არიან, აწი აღარაფერი გვიჭირს, მამუკას თხები ვეღარაფერს დაგვაკლებენ.

- რა იცი, თხა მაინც ეშმაკის მეგობარია.

- იიიჰ... შენა, ინდაური ნაკლები ეშმაკი გგონია?!

*

(გაგრძელება იქნება)