მშობლებმა უნდა აკონტროლონ ახალგაზრდა ქალღმერთის ყოველი ნაბიჯი, რადგან შემთხვევით დაღვრილი სისხლი (მაგალითად, ჭრილობა) ავტომატურად წაართმევს მას ამ ტიტულს. სწორედ ამიტომ, პირველივე მენსტრუაციასთან ერთად, კუმარი იძულებულია თავისი წოდება ახალ პრეტენდენტს გადასცეს.

მრავალშვილიან ოჯახებში არც ისე ადვილია გოგონას მცირე ნაკაწრებისგან დაცვა. ამიტომ, როცა კუმარის თამაში უნდა, მას რბილ საბანს უფენენ და ყველა ბასრ საგანს აშორებენ.

ჩვენი დროის ბევრ ჩვეულებრივ ბავშვს შეშურდება ახალგაზრდა ნეპალის ქალღმერთების პოზიცია. ყველა დიდ დღესასწაულზე ისინი მოოქროვილ ტახტზე სხედან და ქალაქის მთელი 240 ათასიანი მოსახლეობის ყურადღების ცენტრში არიან. მაგრამ თანატოლებისთვის კიდევ უფრო მნიშვნელოვანია ის ფაქტი, რომ გოგონები სკოლაში არ დადიან! მხოლოდ მშობლების თხოვნით შეუძლიათ მასწავლებლებს ქალღმერთის სახლში მისვლა. უფრო მეტიც, ეს კეთდება აბსოლუტურად უფასოდ და „ნებაყოფლობით-სავალდებულო“ საფუძველზე.
კუმარების უმრავლესობისთვის ღვთაებრივი მოვალეობების შესრულების „ვადის“ დასრულება მძიმე ფსიქოლოგიური დარტყმაა. ზოგიერთი მათგანი ვერასოდეს ახერხებს ნორმალურ ცხოვრებაში გადასვლას, რადგან ბავშვობაში მათ მუდამ ფუფუნებაში და დიდ პატივში ამყოფებდნენ. მხოლოდ სულით ძლიერები პოულობენ ადგილს საზოგადოებაში, იწყებენ მუშაობას, ქმნიან ოჯახებს და... წარმატებით აგრძელებენ მომავალი ქალღმერთების დაბადებას.