კულტურა რა ბედი ეწია რომაელ ხალხს რომის იმპერიის დაცემის შემდეგ? 2023, 4 ივლისი, 16:49 476 წელს დაქირავებულთა არმიის მეთაურმა ოდოაკერმა აიძულა იმპერატორ რომულუს ავგუსტუსს დაეთმო ძალაუფლება. დასავლეთ რომის იმპერია გაუქმდა. და მიუხედავად იმისა, რომ იმპერია შემონახული იყო აღმოსავლეთში, სასკოლო სახელმძღვანელოები, როგორც წესი, ამ მოვლენით ასრულებენ დიდი რომის ისტორიას. 476 წელს ოდოაკერმა თავი მეფედ გამოაცხადა და კონსტანტინოპოლში გაგზავნა იმპერიული ძალაუფლების სიმბოლოები, რითაც ოფიციალურად დასრულდა დასავლეთ რომის იმპერიის ეპოქა. თუმცა, თავად თანამედროვეები ასე არ ფიქრობდნენ.
უფრო მეტიც, აღმოსავლეთ რომის იმპერიის იმპერატორმა ზენონმა აიძულა ოდოაკერი ერთგულების ფიცი დაედო დასავლეთ რომის ბოლო იმპერატორის იულიუს ნეპოსის წინაშე. ბარბაროსი ამაღლდა პატრიციონში და იტალიის მმართველი გახდა. ამრიგად, ლეგალურად, ოდოაკერი დარჩა იმპერიის ვასალად.
იმ დროისთვის რომაელები დიდი ხნის განმავლობაში არ ცხოვრობდნენ ერთ სახელმწიფოში - ის ან დაყოფილი იყო ნაწილებად, შემდეგ მთელი რეგიონები დაშორდნენ მას, შემდეგ კვლავ გაერთიანდნენ. მაცხოვრებლებმა მხოლოდ ის იცოდნენ, რომ სადაც რომაული გარნიზონები დგას და დენარს იღებენ, იქ რომია. მაგრამ იყო ერთი პრობლემა - ოდოაკრის გამეფების დროისთვის რომაულმა ლეგიონებმა უკვე დაკარგეს კონტროლი ევროპის თითქმის ყველა ტერიტორიაზე. რომის მკვიდრნი კი წავიდნენ შიგნიდან - იტალიაში  დასავლეთ რომის „დაცემის“ შემდეგ, პროვინციების უმეტესობაში ძალაუფლება ადგილობრივმა არისტოკრატებმა ან ბარბაროსებმა ჩაიგდეს ხელში. აღმოსავლეთ რომი პრაქტიკულად არ მოქმედებდა.
გარდა ამისა, რომაული ლეგიონები აგრძელებდნენ სამხრეთ ბრიტანეთს, დალმაციას და ჩრდილოეთ გალიას კონტროლს. ამ უკანასკნელმა ყველაზე დიდხანს გაუწია წინააღმდეგობა და მისი ბედი ტრაგიკული იყო.
ოდოაკრის ასვლის შემდეგ გალიის გამგებელმა სიაგრიუსმა ელჩები გაგზავნა კონსტანტინოპოლში. სარდალი აპირებდა რომის დაბრუნებას და დახმარება ითხოვა. თუმცა მას უარი უთხრეს. სიაგრიუსს ძალა აკლდა. სამწუხაროდ, რომაული გალია ყველა მხრიდან მტრებით იყო გარშემორტყმული. 486 წელს ფრანკებმა რეგიონის საზღვრები გაარღვიეს. იმავე წელს დაეცა რომაული ბოლო დასაყრდენი სუასონი.
 ოდოაკრის შემდეგ, თეოდორიკი მოვიდა ხელისუფლებაში - და მან ასევე ოფიციალურად აღიარა თავი აღმოსავლეთ რომის იმპერატორის ვასალად. ჩვეულებრივი იტალიელებისთვის ცხოვრებაში ფორმალურად არაფერი შეცვლილა. ერთი და იგივე ვალუტა, ერთი და იგივე კანონი, ერთი და იგივე გზა. ფაქტობრივად, ნახევარკუნძულის მკვიდრნი განაგრძობდნენ ცხოვრებას და თავს რომის დიდი იმპერიის ნაწილად თვლიდნენ.
ოდოაკერმა და მის შემდეგ თეოდორიხმა შეინარჩუნეს ძველი რომაული მმართველობა და წესრიგი. სენატმა განაგრძო არსებობა. რომის სამართალი ძალაში დარჩა. მაგრამ მიუხედავად იმისა, რომ ძველი საგადასახადო სისტემა ფუნქციონირებდა, თეოდერიკე გადასახადებს აღარ უგზავნიდა კონსტანტინოპოლს.
შეიცვალა იტალიის სტატუსიც. საუკუნეების მანძილზე ქალაქი რომი ითვლებოდა იმპერიის ცენტრად, ხოლო აპენინის ნახევარკუნძული - მის ბირთვად. ახლა ეს სტატუსი დაკარგულია. ცენტრიდან იტალია პერიფერიად გადაიქცა. მისი დედაქალაქიც კი გადავიდა რომიდან რავენაში - 350 კმ ჩრდილოეთით.
ბარბაროსები, რომლებიც ცოტანი იყვნენ, სწრაფად შეერივნენ რომაელებს. მათ ეცვათ რომაული ტანსაცმელი და ძალაუფლების სამოსი. უფრო მეტიც, ისინი ამაყობდნენ ასეთი უაღრესად სულიერი კულტურისა და წეს-ჩვეულებების მიღებით. რომაული სამყარო, თუმცა უცნაური ფორმით, განაგრძობდა არსებობას.
უფრო მეტიც, მეექვსე საუკუნეში თანამედროვეებს სჯეროდათ, რომ საბოლოოდ შეძლეს ამ იმპერიის აღდგენა. 565 წლისთვის იუსტინიანე I-მა დააბრუნა აფრიკა, იტალია და ესპანეთის ნაწილი კონსტანტინოპოლის კონტროლის ქვეშ.
თუმცა, სწრაფად გაირკვა, რომ იმედები ამაო იყო. ჭირის პანდემიამ, რომელიც მოხდა VI საუკუნის ბოლოს, წარუმატებლობამ სპარსელებთან ომებში, ასევე ისლამისა და არაბული ხალიფატის გავრცელებამ, თითქმის გაანადგურა აღმოსავლეთ რომის იმპერია.
მომდევნო საუკუნეებში სახელმწიფო იბრძვის თავისი არსებობისთვის. რომაული კულტურა, ფაქტობრივად, ნელ-ნელა ქრებოდა ყველგან - როგორც დასავლეთში, ბარბაროსული სამეფოებით, განადგურებითა და სრული სიღარიბით, ასევე აღმოსავლეთში, ჯარზე გაზრდილი ხარჯების და მუდმივი ომების გამო. იტალიაში “გრძელწვერიანებმა" ძირფესვიანად გაანადგურეს რომაული კულტურა და მოკლეს მთელი ძველი არისტოკრატია.
 ბიზანტიაც დაკარგავს თავის „რომაულ პათოსს“. სახელმწიფოში აღარ იყო ტრიუმფები, ფესტივალები და მრავალი დღესასწაული. რომაული თავისუფლებები და თავისუფლების სიყვარული შეიცვლება მკაცრი ბრძანებებით. ცნობილი ლეგიონებიც კი წარსულს ჩაბარდებიან და ადგილს ფეოდალური მმართველები დაიკავებენ.
მაგრამ ყველაზე მნიშვნელოვანი, რაც გაქრა, არის მოქალაქეობის იდეა. რომაელი შეიძლება ყოფილიყო ყველგან, გალიიდან ეგვიპტემდე. მათ შეეძლოთ თავისუფლად გადაადგილება, ნებისმიერ ადგილას ცხოვრება. მომდევნო ათასი წლის განმავლობაში ამას დაივიწყებენ: მოქალაქეები გახდებიან მიწაზე მიჯაჭვული სუბიექტები და ყველა სოციალური ლიფტი დაიხურება.
რომაული კულტურა ნელ-ნელა დავიწყებას ეძლეოდა რამდენიმე საუკუნის განმავლობაში და მე-10 საუკუნისთვის ის გაქრა. ყოველ შემთხვევაში, მისი თავდაპირველი ფორმით, ლათინური წარმოშობს რომანულ ენათა ჯგუფს, რომელზეც დღეს ლაპარაკობს დაახლოებით 900 მილიონი ადამიანი მთელს მსოფლიოში.
405 1-ს მოსწონს
|
  |
Intermedia.ge © 2011-2024 წელი
საავტორო უფლებები დაცულია
 |
