ძველი მსოფლიოს კულტურებში ციფრი შვიდი გამორჩეული რიცხვი იყო. ეგვიპტელები და ბაბილონელები მას გნსაკუთრებულ
მნიშვნელობას ანიჭებდნენ და „სიცოცხლის რიცხვად“ მიიჩნევდნენ. კერძოდ შვიდი სამის და ოთხის ჯამს შეადგენს. სამი - დედა, მამა, შვილი. ანუ სიცოცხლის საფუძველი; ხოლო ოთხი - ჰორიზონტის ოთხ მხარეს შეადგენს. ქრისტეშობამდე VI საუკუნეში ცხოვრობდა ბერძენი ფილოსოფოსი და მათემატიკოსი პითაგორა, რომლისათვისაც რიცხვ შვიდის განსაკუთრებულობა სამის და ოთხის ჯამს ეყრდნობოდა; სამკუთხედი და ოთხკუთხედი ანტიკური ხანის მათემატიკოსებს სრულყოფილ გეომეტრიულ ფიგურებად მიაჩნდათ. ამიტომაც შვიდი როგორც სამისა და ოთხის ჯამი წმინდა რიცხვად ითვლებოდა.