ყველამ იცის კატა როგორი არსებაცაა, საოცრად თბილი და დადებითი აურის მატარებელი.

რომ არ დაგიმალოთ მეც მყავს კატა, რომელიც არ შგაწუხებს, არაფერს აფუჭებს, თუ მოშივდა მოვა და თათს დაგადებს ფეხზე, თან ისე ბრჭყალები დამალული აქვს.

გარეთ გასვლა თუ მოუნდა კარებთან დადგება და კნავილს იწყებს რაც იმისი ნიშანია, რომ გარეთ გასვლა უნდა.

პატარებთან განსაკუთღებით ფრთხილად იქცევა, უხეშადაც რომ მოექცნენ უხეშობით არ პასუხობს, ცდილობს ფრთხილად მოიშოროს.

რაც მთავარია წუწკი არაა, მაგიდაზე არ ძვრება და სამზარეულოს არ აწიოკებს, ჩემს გერმანულ ნაგაზთანაც მეგობრობს.

ერთი სიტყვით ზოგადად კატა აგრესიით არ გამოირჩევა თუ ის სწორადაა აღზრდილი (ბევრს გაეცინება, შვილი ვერ აღუზრდია ბევრს და რას წერს ეს კაცი რა დროს კატის აღზრდაზე საუბრობსო?!), მაგრამ მე ვთვლი ყველაფერს სწორად მიდგომა უნდა.

ზღვის სანაპიროზე გასარუჯად გაწოლილ გოგოს სრულიად უცხო კატა მიუწვა და ისე იქცევა თითქოს პატრონთან იყოს, გოგოს თბილად ექცევა და სახელებს ეკითხება გეგონება კატა პასუხს გასცემდეს, ისე მაინც "გვიკბინა" ამ გოგომ, რადგან კატას კაცის სახელებით მიმართავს.

თავიდან ეტყობა ცოტა შეშინდა და ბიუსტი ხელით დაიფარა ალბათ იფიქრა კატა გამკაწრავსო.

კატის ადგილზე ყოფნას რამდენი ინატრებდა ახლა იმდენი სიკეთე მე და არც გაემტყუნება, ტანკენარი გოგოა ნამდვილად კადრში.