x
ანაფილაქსიური შოკი
image
ანაფილაქსიური შოკი - ეს არის მწვავე პათოლოგიური მდგომარეობა, რომელსაც იწვევს ალერგენის ხელახლა შეღწევა ორგანიზმში, რის შედეგადაც ვითარდება მძიმე ჰემოდინამიკური დარღვევები და ჰიპოქსია. ანაფილაქსიის ძირითადი მიზეზებია სხვადასხვა მედიკამენტების მიღება, მწერების ნაკბენები და საკვებისმიერი ალერგია. შოკის მძიმე შემთხვევებში სწრაფად ვითრდება ცნობიერების დაკარგვა, ვითარდება კომა და გადაუდებელი დახმარების არარსებობის შემთხვევაში მთავრდება ფატალურად . მკურნალობა შედგება ორგანიზმში ალერგენის შესვლის შეწყვეტით, სისხლის მიმოქცევისა და სუნთქვის ფუნქციის აღდგენით და საჭიროების შემთხვევაში- რეანიმაციული ღონისძიებების ჩატარებით.

ზოგადი ინფორმაცია.
ანაფილაქსიური შოკი (ანაფილაქსია) - არის დაუყოვნებლივი ტიპის მძიმე სისტემური ალერგიული რეაქცია, რომელიც ვითარდება უცხო ნივთიერებებთან-ანტიგენებთან (მედიკამენტები, შრატები, საკვები და ა.შ.) კონტაქტისას, რომელსაც თან ახლავს სისხლის მიმოქცევის მძიმე დარღვევები და ორგანოებისა და სისტემების ფუნქციური დარღვევები.

ანაფილაქსიური შოკი დაახლოებით 50 ათასი ადამიანიდან ერთს უვიდარდება და ამ სისტემური ალერგიული რეაქციის შემთხვევების რაოდენობა ყოველწლიურად იზრდება. ასე რომ, ამერიკის შეერთებულ შტატებში ყოველწლიურად რეგისტრირებულია ანაფილაქსიური რეაქციების 80 ათასზე მეტი შემთხვევა, ხოლო სიცოცხლის განმავლობაში ანაფილაქსიის მინიმუმ ერთი ეპიზოდის რისკი არსებობს აშშ-ს 20-40 მილიონ მაცხოვრებელში. სტატისტიკის მიხედვით, დაახლოებით 20% შემთხვევაში, ანაფილაქსიური შოკის მიზეზი მედიკამენტების გამოყენებაა. ანაფილაქსია ხშირად ფატალურია.

მიზეზები:
ანაფიკაქსიური რეაქციის გამომწვევი ალერგენი შეიძლება იყოს ნებისმიერი ნივთიერება, რომელიც ადამიანის ორგანიზმში ხვდება. მემკვიდრეობითი მიდრეკილების არსებობისას (აღინიშნება იმუნური სისტემის რეაქტიულობის ზრდა – როგორც უჯრედული, ასევე ჰუმორული) უფრო ხშირია ანაფილაქსია. ანაფილაქსიური შოკის ყველაზე გავრცელებული მიზეზებია:


-მედიკამენტების შეყვანა ორგანიზმში.

ეს არის ანტიბაქტერიული (ანტიბიოტიკები და სულფონილამიდები), ჰორმონალური პრეპარატები (ინსულინი, ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონი, კორტიკოტროპინი და პროგესტერონი), ფერმენტული პრეპარატები, საანესთეზიო საშუალებები, ჰეტეროლოგიური შრატები და ვაქცინები. იმუნური სისტემის ჰიპერრეაქცია ასევე შეიძლება განვითარდეს ინსტრუმენტულ კვლევებში გამოყენებული რენდგენოკონტრასტული პრეპარატების შეყვანის შედეგად.


-ნაკბენები.

ანაფილაქსიური შოკის კიდევ ერთი გამომწვევი ფაქტორია გველებისა და მწერების ნაკბენები (ფუტკრები, ჭიანჭველები). შემთხვევათა 20-40% - ში ფუთკრის კბენის შედეგად მეფუტკრეები ხდებიან ანაფილაქსიის მსხვერპლნი.

-საკვებისმიერი ალერგია.

ანაფილაქსიას ხშირად იწვევს საკვები ალერგენები (კვერცხი, რძის პროდუქტები, თევზი და ზღვის პროდუქტები, სოიო და მიწის თხილი, საკვები დანამატები, საღებავები და არომატიზატორები, ასევე ბიოლოგიური პრეპარატები, რომლებიც გამოიყენება ხილისა და ბოსტნეულის დასამუშავებლად). ასე რომ, აშშ-ში თხილზე ვითარდება მძიმე ანაფილაქსიური რეაქციების შემთხვევათა 90% - ზე მეტი. ბოლო წლებში გაიზარდა ანაფილაქსიური შოკის შემთხვევების რაოდენობა სულფიტებზე - საკვები დანამატები, რომლებიც გამოიყენება იმისათვის, რომ პროდუქტი უფრო ხანგრძლივი შენარჩუნდეს. ამ ნივთიერებებს ემატება ლუდი და ღვინო, ბოსტნეული, ხილი და ა.შ.

-ფიზიკური ფაქტორები.

დაავადება შეიძლება განვითარდეს სხვადასხვა ფიზიკური ფაქტორების ზემოქმედების შედეგად (დატვირთვა, რომელიც წვევს ი კუნთების დაძაბულობას, სპორტი, სიცივე და სითბო), ისევე გარკვეული საკვების მიღება (უფრო ხშირად კაკალი, ქათმის ხორცი, ნიახური, თეთრი პური) და შემდგომი ფიზიკური აქტივობა იწვევს ამ მდგომარეობას.

-ალერგია ლატექსზე.

ლატექსის პროდუქტებზე ანაფილაქსიური რეაქციები (რეზინის ხელთათმანები, კათეტერები, და ა.შ.) გახშირებულია.

პათოგენეზი.


ანაფილაქსიური შოკი სწრაფი გენერალიზებული ალერგიული რეაქციაა, რომელიც გამოწვეულია ანტიგენური თვისებებისა და იმუნოგლობულინის IgE-ს მქონე ნივთიერების ურთიერთქმედებით. ალერგენის განმეორებითი მიღებისთანავე გამოიყოფა სხვადასხვა მედიატორები (ჰისტამინი, პროსტაგლანდინები, ქემოტაქსიური ფაქტორები, ლეიკოტრიენები და სხვ.) და მრავალი სისტემური გამოვლინება ვითარდება გულ-სისხლძარღვთა, სასუნთქი სისტემებიდან, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, კანიდან.

ეს არის სისხლძარღვთა კოლაფსი, ჰიპოვოლემია, გლუვი კუნთების შეკუმშვა, ბრონქოსპაზმი, ლორწოს ჰიპერსეკრეცია, შეშუპება და სხვა პათოლოგიური ცვლილებები. შედეგად მცირდება მოცირკულირე სისხლის მოცულობა, ქვეითდება არტერიული წნევა, ვითარდება გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობის მოვლენები. ანაფილაქსიური შოკის დროს სისტემური ალერგიული რეაქცია თან ახლავს ბრონქული სპაზმის გამო სუნთქვის უკმარისობის განვითარებას, ბრონქების სანათურში ბლანტი ლორწოვანი გამონადენის დაგროვებას, ფილტვის ქსოვილში ჰემორაგიებისა და ატელექტაზის წარმოქმნას. დარღვევები ასევე აღინიშნება კანის საფარველიდან, მუცლის და მენჯის ორგანოებიდან, ენდოკრინული სისტემიდან და ტვინიდან.


სიმპტომები.


ანაფილაქსიური შოკის კლინიკური სიმპტომები დამოკიდებულია პაციენტის სხეულის ინდივიდუალურ მახასიათებლებზე (იმუნური სისტემის მგრძნობელობა კონკრეტული ალერგენის მიმართ, ასაკი, თანმხლები დაავადებების არსებობა და ა.შ.), ანტიგენური თვისებების მქონე ნივთიერების შეყვანის მეთოდზე (პარენტერალურად, სასუნთქი გზების ან საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის საშუალებით). ამავე დროს, დამახასიათებელი სიმპტომები შეიძლება განვითარდეს როგორც ელვის სისწრაფით (პრეპარატის პარენტერალური მიღების დროს), ასევე ალერგენთან შეხვედრის 2-4 საათის შემდეგ.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მწვავე დარღვევები დამახასიათებელია ანაფილაქსიისთვის: არტერიული წნევის დაქვეითება თავბრუსხვევით, სისუსტით, გულის წასვლით, არითმიით (ტაქიკარდია, ექსტრასისტოლია და სხვ.), სისხლძარღვთა კოლაფსის განვითარებით, მიოკარდიუმის ინფარქტით. ანაფილაქსიური შოკის რესპირატორული ნიშნებიდან გამოხატულია ქოშინი, რინორეა, ხიხინი, ბრონქოსპაზმი და ასფიქსია. ნეიროფსიქიკური დარღვევები ახასიათდება ძლიერი თავის ტკივილით, ფსიქომოტორული აგზნებით, შიშის გრძნობით, შფოთვით, კრუნჩხვითი სინდრომით.შეიძლება მოხდეს მენჯის ორგანოების დისფუნქცია (უნებლიე შარდვა და დეფეკაცია) . ანაფილაქსია კანის ნიშნები - ერითემა, ჭინჭრის ციება.

კლინიკური სურათი განსხვავდება ანაფილაქსიის სიმძიმის მიხედვით. სიმძიმის 4 ხარისხი არსებობს:

შოკის პირველი ხარისხით დარღვევები უმნიშვნელოა, არტერიული წნევა ქვეითდება 20-40 მმ-დე. ცნობიერება არ არის დარღვეული, აღინიშნება სიმშრალე ყელში, ხველა, ტკივილი გულმკერდის არეში, ზოგადი შფოთვა, შეიძლება იყოს გამონაყარი კანზე.

ანაფილაქსიური შოკის II ხარისხისათვის დამახასიათებელია უფრო გამოხატული დარღვევები. ამავე დროს, სისტოლური არტერიული წნევა ქვეითდება 60-80-მდე, ხოლო დიასტოლური არტერიული წნევა ქვეითდება 40 მმ Hg-მდე. ახასიათებს შიშის გრძნობა, ზოგადი სისუსტე, თავბრუსხვევა, რინოკონიუნქტივიტი, გამონაყარი კანზე ქავილით, კვინკეს შეშუპება, ყლაპვისა და საუბრის გაძნელება, მუცლის ტკივილი, ქოშინი . ხშირად ჩნდება განმეორებითი ღებინება, შარდვისა და დეფეკაციის პროცესი არაკონტროლირებადია.


შოკის სიმძიმის III ხარისხი ვლინდება სისტოლური არტერიული წნევის დაქვეითებით 40-60 მმ Hg-მდე, ხოლო დიასტოლური - 0-მდე. ვითარდება გონების დაკარგვა, გუგები ფართოვდება, აღინიშნება ცივი წებოვანი კანი, ვარდება პულსი, ვითარდებაკრუნჩხვითი სინდრომი .

ანაფილაქსიის IV ხარისხი ელვის სისწრაფით ვითარდება. ამავე დროს, პაციენტი უგონო მდგომარეობაშია, არტერიული წნევა და პულსი არ არის შეინიშნება, არ აღინიშნება გულის ცემა და სუნთქვა. პაციენტის სიცოცხლის გადასარჩენად სასწრაფო რეანიმაციული ღონისძიებებია საჭირო.

შოკის მდგომარეობიდან გამოსვლისთანავე პაციენტს აღენიშნება სისუსტე, მოთენთილობა, ცხელება, მიალგია, ართრალგია, ქოშინი, გულის ტკივილი. შეიძლება აღინიშნოს გულისრევა, ღებინება და მუცლის ტკივილი . ანაფილაქსიური შოკის მწვავე გამოვლინებების კუპირების შემდეგ (პირველი 2-4 კვირის განმავლობაში), გართულებები ხშირად ვითარდება ბრონქული ასთმის და მორეციდივე ურტიკარიის, ალერგიული მიოკარდიტის, ჰეპატიტის, გლომერულონეფრიტის, სისტემური წითელი მგლურას სახით და ა.შ.

დიაგნოსტიკა.
ანაფილაქსიური შოკის დიაგნოზი ძირითადად კლინიკური სიმპტომებით დგინდება, რადგან ანამნეზური მონაცემების დეტალური შეგროვების, ლაბორატორიული ტესტებისა და ალერგოლოგიური ტესტების დრო არ არის.

გამოკვლევის დროს ფასდება პაციენტის ზოგადი მდგომარეობა, ძირითადი ორგანოებისა და სისტემების (გულ-სისხლძარღვთა, რესპირატორული, ნერვული და ენდოკრინული) ფუნქცია. უკვე ანაფილაქსიური შოკის მქონე პაციენტის ვიზუალური გამოკვლევა საშუალებას გვაძლევს განვსაზღვროთ პაციენტის ცნობიერება, რეფლექსის არსებობა, სუნთქვის სიღრმე და სიხშირე, კანის მდგომარეობა, შარდვისა და დეფეკაციის ფუნქციის კონტროლირება, ღებინების არსებობა ან არარსებობა, კრუნჩხვითი სინდრომი. შემდეგ განისაზღვრება პულსის არსებობა და არტერიული წნევის დონე, აუსკულტაციური მონაცემები .

ანაფილაქსიური შოკის მქონე პაციენტისთვის გადაუდებელი დახმარების შემდეგ ტარდება ლაბორატორიული და ინსტრუმენტული კვლევები დიაგნოზის გასარკვევად და მსგავსი სიმპტომების მქონე სხვა დაავადებების გამორიცხვის მიზნით:

ლაბორატორიული ტესტები;ალერგოლოგიური გამოკვლევა;ინსტრუმენტული დიაგნოსტიკა.

მკურნალობა.
ანაფილაქსიური შოკის მკურნალობა მიზნად ისახავს სასიცოცხლო ორგანოებისა და სხეულის სისტემების ფუნქციის დარღვევების ადრეულ აღმოფხვრას. უპირველეს ყოვლისა, აუცილებელია ალერგენთან კონტაქტის აღმოფხვრა (ვაქცინის, პრეპარატის შეყვანის შეჩერება, .), ისევე ალერგენის შეყვანის ადგილას უნდა გაკეთდეს ადრენალინის ინექცია. აუცილებელია სასუნთქი გზების განვლადობის აღდგენა ( ტრაქეალური ინტუბაცია ან ტრაქეოტომია), ფილტვებისთვის სუფთა ჟანგბადის მიწოდების უზრუნველსაყოფად.

სიმპათომიმეტიკების (ადრენალინი) კანქვეშ განმეორებით შეყვანა სანამ მდგომარეობა არ გაუმჯობესდება. მძიმე ანაფილაქსიური შოკის დროს დოფამინი ინტრავენურად შეჰყავთ ინდივიდუალურად შერჩეული დოზით. გლუკოკორტიკოიდები (პრედნიზოლონი, დექსამეტაზონი, ბეტამეტაზონი) შედის გადაუდებელი დახმარების სქემაში, ინფუზიური თერაპია ხორციელდება მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შესავსებად, ჰემოკონცენტრაციის აღმოსაფხვრელად . სიმპტომური მკურნალობა მოიცავს ანტიჰისტამინების, ბრონქოდილატორების, დიურეტიკების გამოყენებას (დანიშნულების მიხედვით და არტერიული წნევის სტაბილიზაციის შემდეგ).

ანაფილაქსიური შოკის მქონე პაციენტების სტაციონარული მკურნალობა ხორციელდება 7-10 დღის განმავლობაში. მომავალში საჭიროებს მონიტორინგს.


0
32
შეფასება არ არის
ავტორი:მარია პავლიაშვილი
მარია პავლიაშვილი
32
  
კომენტარები არ არის, დაწერეთ პირველი კომენტარი
0 1 0