„პატრიოტთა ალიანსის“ წევრმა ორგანიზაციის დამფუძნებელმა, ადა მარშანიამ 2021 წლის 19 თებერვალს პარტია დატოვა.

„ხომ გითხარით, პოლიტიკურ ველზე ბევრი ხელოვნური ნაღმია-მეთქი. ტყუილებითა და ჭორებით სავსე. ხომ გაგვივრცელეს ხმა, რომ თითქოს მე და ემზარ კვიციანი მოსკოვში ჯვარს ვიწერდით. ნაღმზე მაშინ ფეთქდები, როცა ამ ხმას სინამდვილესთან აქვს კავშირი. ფიქრობთ, რომ მე დავადგი ფეხი ამ ნაღმს და „ავფეთქდი”? რა თქმა უნდა, არა! ასეთი ცილისწამება ხომ გაუგონარი სიბინძურეა. ემზარს ჩემი ძალიან სჯერა და დიდ პატივს მცემს, დამყვა და გამოვიდა. მე მასთან ისეთ ურთიერთობებში ვარ, შემეძლო, კომენტარის უფლება არ მიმეცა. ემზარი გაიზარდა აფხაზებთან, მათ წრეში, კარგად იცნობს აფხაზების წეს-ჩვეულებებს. ჩვენ ურთიერთობის სხვა კოდექსი გვაქვს, შესაბამისად, კარგად გვესმის ერთმანეთის. გვერდიდან, ალბათ, არ იყო კარგი სანახავი, როგორ გამოვარიდე ემზარი ჟურნალისტებს, მაგრამ მას რომ ინტერვიუ მიეცა, უფრო გაფუჭდებოდა საქმე. ჩვენ მერე ვისაუბრეთ ამ თემაზე და ემზარი მიხვდა, რაშიც იყო საქმე. მამაკაცია და სხვანაირად ვერ მოიქცეოდა. აი, ამ ფაქტს მიაბეს-მოაბეს და „ჯვარი დაგვაწერინეს” მოსკოვში. ჩვენ ხომ აგენტები ვართ და მეტი დამაჯერებლობისთვის, თუ ჯვარს ვიწერდით, მაინცდამიანც იქ უნდა დაგვეწერა. ამ ჭორების ავტორებს ავიწყდებათ, ჩემი სტატუსი – იმდენი წელია, გათხოვილი ვარ, არც კი მახსოვს. ქმარი მყავს და ასეთი ჭორების გავრცელება არ შეიძლება“- ამბობს ადა მარშანია.

,

ადა მარშნიას მეუღლე არ აჩენს, მისი მეუღლის შესახებ ინფორმაცია მიუწვდომელია, რაზეც პოლიტიკოსი ერთ-ერთ ინტერვიუში ამბობს, რომ

.

„რატომ არის ჩემი ქმარი ხშირად გამოსაჩენი?! ის არ არის საკმარისი, რასაც ჩემზე თხზავენ, რომ ახლა მასზე არ ილაპარაკონ? თვითონ ისედაც გაბრაზებულია ამ ხმების გამო ჟურნალისტებზე და არ მინდა, დარტყმისა და თავდასხმის ქვეშ რომ იყოს. ევგენი ძალიან განიცდის ჩემს ამბებს. მადლობა ღმერთს, მას მაინც არ აქვს კავშირი პოლიტიკასთან. როცა მე და მამაჩემი ერთმანეთს ვხვდებოდით, ჩვენი საუბრის 89 პროცენტი ეხებოდა აფხაზეთს და არა მამაშვილურ მოკითხვას. ჩემი მეუღლე ტრანსპორტის ინჟინერია. თავისი პროფესიით არ მუშაობს. მე არ მიცდია მისთვის სამსახური მეშოვა. თვითონ იზრუნა თავის საქმეზე. რაჭაში გვაქვს სახლი, ნაკვეთი და იქ ბევრი საქმეა. მეც ძალიან მიყვარს რაჭა. 14 წლის ვიყავი, როცა მამამ პირველად წამიყვანა რაჭაში. აფხაზეთის მთები გვქონდა მოვლილი, მაგრამ მამას შოვის ნახვა უნდოდა. ჩავედით რაჭაში და ისე მოვიხიბლეთ, იქ „დარჩა” ჩემი გული. მას მერე ყოველ წელს სოხუმიდან რაჭაში დავდიოდით.“