1989 წლის 9 აპრილს, თბილისში მომხდარი ძალზედ სისხლიანი მოვლენები, რაც გამოიხატა საბჭოთა არმიის, საქართველოს დამოუკიდებლობისათვის მოწყობილ უიარაღო-მშვიდობიან დემონსტრაციის დარბევაში, რის შედეგაც დაიღუპა 21 ადამიანი, ასობით კი დაიჭრა, მოიწამლა და დიდი ზიანი მიიღო.

საქართველოში ანტი-საბჭოთა, დამოუკიდებლობისათვის მერბძოლი მოძრაობა 1988 წლისთვის უფრო და უფრო გააქტიურდა. ისინი აწყობდნენ თბილისში მაშტაბურ აქციებს, გაფიცვებსა და მიტინგებს.

ურთიერთობა საბჭოთა ხელისუფლებასა და ქართველ ნაციონალისტებს შორის 1989 წლის 18 მარტს ძალზედ გამწვავდა.

საპროტესტო აქციებმა პიკს 5 აპრილს მიაღწია, როდესაც ასობით ათასი ქართველი შეიკრიბა მთავრობის სასახლის წინ, რუსთაველის გამზირზე. მომიტინგეებმა რომელთა ხელმძღვანელთა რიგებში შედიოდნენ (ზვიად გამსახურდია, მერაბ კოსტავა, გიორგი ჭანტურია, ირაკლი წერეთელი და სხვები) . მასობრივი საპროტექსტო აქციების შემდეგ ადგილობრივმა ხელისუფლებამ დაკარგა კონტროლი სიტუაციაზე დედაქალაქში და ვეღარ აცხრობდა საპროტესტო მუხტს. 9 აპრილს 11 საათზე გამოცხადდა კომენდანტის საათი, რომლის შესახებაც მოსახლეობამ ტელევიზიით 10 საათზე შეიტყო. ქალაქის სამხედრო კომენდანტათ დაინიშნა როდიონოვი.

აქციის დარბევისას გამოყენებული იქნა:ქიმიური საშუალებები, სასანგრე ბარები, ცეცხლსასროლი იარაღები, ტანკები და ჯავშანტრანსპორტები.

ხშირად 1989 წლის 9 აპრილს მომხდარ ტრაგედიას განიხილავენ, როგორც უნიკალურ მოვლენას საბჭოთა იმპერიის დაშლაში და დამოუკიდებლობის მოპოვებაში.