პიქსელი გრაფიკული გამოსახულების უმცირესი ელემენტია და მისი დანიშნულება არის შეინახოს და გადმოსცეს ინფორმაცია ფერის შესახებ. პიქსელების მიერ ფერის გადმოცემის ხარისხი დამოკიდებულია გამოსახულების პიქსელების ფერის სიღრმეზე და იზომება ბითებით (ბითი – ინფორმაციის ზომის უმცირესი ერთეულია). რაც უფრო დიდია ფერის სიღრმე ე. ი. რაც უფრო მეტ ბითიანია გამოსახულება, მით უკეთესად გადმოსცემს პიქსელი ფერს.
გამოსახულებაზე, რომლის ფერის სიღრმე 1 ბითია, არის მხოლოდ ორი ფერი: თეთრი და შავი (კომპიუტერი იყენებს გამოთვლის ორობით სისტემას, 2×1=2).
2 ბითიან გამოსახულებაზე ოთხი ფერია (2×2=4): თეთრი, შავი და ორი ნაცრისფერი.
შავ-თეთრი ფოტოსურათების ფერის სიღრმე, უმეტეს შემთხვევაში, 8 ბითია: შავი, თეთრი და 254 ნაცრისფერის სხვადასხვა ტონი ( 2x2x2x2x2x2x2x2=256). ე.ი. ამ შემთხვევაში პიქსელს შეუძლია გადმოსცეს ფერის 256 შესაძლო ვარიანტიდან ერთი. ნულოვან მნიშვნელობას შეესაბამება შავი ფერი, ხოლო 255-ს – თეთრი.
ფერად ციფრულ ფოტოსურათს აქვს 3 არხი (წითელი, მწვანე, ლურჯი) და 8 ბითიანი ფერის სიღრმე თითო არხზე. ამიტომ, ასეთ გამოსახულებას 24 ბითიანს უწოდებენ და ამ შემთხვევეში, პიქსელს ფერის გადმოცემის 16, 7 მილიონი (2-ის 24-ე ხარისხი) შესაძლო ვარიანტი არსებობს. ფერის ეს რაოდენობა სავსებით საკმარისია გამოსახულების ფერის რეალურად გადმოცემისათვის, თუმცა არსებობს 48 ბითიანი გამოსახულებები (16 ბითი თით არხზე), რაც 281 ტრილიონი ფერის გადმოცემის შესაძლო ვარიანტს იძლევა. ადამიანის თვალი ამდენ ფერს ვერ არჩევს, მაგრამ გამოსახულების რედაქტირებისას, ბითების დიდი რაოდენობა შედეგზე დადაებითად აისახება. 16 ბითიანი გამოსახულებით პროფესიონალი ფოტოგრაფები მუშაობენ და აქვე უნდა აღინიშნოს რომ, სამოყვარულო კამერით ასეთი ფოტოსურათის გადაღება შეუძლებელია. ამ სურათზე მოცემულია 1 ბითიანი, 8 ბითიანი და 24 ბითიანი გამოსახულებები.

ეს იყო ინფორმაცია პიქსელების მიერ ფერის გადმოცემის შესახებ. ახლა კი გავარკვიოთ, თუ რა არის ფერი ციფრულ ტექნოლოგიებში.
მეცნიერება ფერის შესახებ, ანუ ფერთა თეორია დიდი ხნის წინ გაჩნდა. მისი დაარსების თარიღად შეიძლება ჩაითვალოს ი. ნიუტონის მიერ XVII საუკუნის შუა წლებში გაკეთებული აღმოჩენა იმის შესახებ, რომ მზის სხივი შეიცავს ბუნებაში არსებულ ყველა ფერს. მზის სხივის უწყვეტ სპექტრში არჩევენ 130-მდე ფერის ტონალობას. რეალურ ცხოვრებაში ამ ფერების ნახვა ცისარტყელაზე შეიძლება. ნიუტონმა სპექტრის საწყისი ფერი დაუკავშირა სპექტრის ბოლო ფერს და შექმნა ფერთა წრე, რომელზეც ფერის შერჩევა ძალიან ადვილია და რომლითაც დღემდე სარგებლობენ ისინი, ვისაც ოდნავი შეხება მაინც აქვთ ფერებთან და საღებავებთან.

მანვე გამოყო სპექტრში 7 ძირითადი ფერი: წითელი, ნარინჯისფერი, ყვითელი, მწვანე, ცისფერი, ლურჯი და იისფერი. ყველანაირი ფერი, სწორედ ამ 7 ფერის სხვადასხვა რაოდენობით შერევის გზით მიიღება.
როდესაც ვსაუბრობთ ფერზე, უნდა გვახსოვდეს, რომ ზოგიერთი ნივთს ვხედავთ იმიტომ, რიმ ისინი ასხივებენ სინათლეს, ხოლო სხვებს, იმიტომ რომ აირეკლავენ მას. ნივთებს რომლიბიც ასხივებენ, იმ ფერისები ხდებისნ რა ფერსაც ჩვენ ვხედავთ, ხოლო იმ ნითების ფერი, რომლებიც აირეკლავენ სინათლეს, დამოკიდებულია იმ სინათლის ფერზე, რომელიც მის ზედაპირზე ეცემა და იმ სინათლის ფერზე, რომელიც მისგან აირეკლება. ე.ი. ფერის მატარებელი არის არა საგანი, არამედ სინათლე და როგორც უკვე ვნახეთ, ის შეიძლება იყოს გამოსხივებული აქტიური წყაროდან (მზე, მონიტორის ეკრანი, ტელევიზორი) და არეკლილი სხვადასხვა საგნებიდან (კედელი, მანქანა, ქსოვილი, მცენარე).
თუ გამოსხივებული სინათლე შეიცავს ყველა ფერს, მაშინ ის თეთრი ფერისაა (მზის სინათლეს სწორედ ამიტომ ვერ ვხედავთ). საგანზე დაცემისას, სინათლის გარკვეული ფერები შთაინთქმება საგნის ზედაპირის მიერ, ხოლო ზოგიერთი აირეკლება (ეს დამოკიდებულია საგნის ზედაპირის ქიმიურ შემადგენლობაზე). სწორედ ამ სინათლის ფერებს ვხედავთ ჩვენ და საგანს იმ ფერად აღვიქვამთ, რა ფერის სხივებსაც ის აირეკლავს. ე.ი. ფერი არის შეგრძნება, რომელიც იქმნება ადამიანის გონებაში იმ სხივების ზემოქმედებით, რომელებსაც ის ხედავს.
სწორედ ამ „შეგრძნებების“ შესწავლის მიზნით, 1931 წელს შეიქმნა ფერთა სტანდარტიზაციის I საერთაშორისო კომისია (CIE), რომელმაც მრავალი ცდისა და დაკვირვების შედეგად, საერთაშორისო კოლომეტრული სისტემის მთავარი ფერები გამოავლინა: წითელი (Red), მწვანე (Green), და ლურჯი (Blue). ინგლისური დასახელების პირველი ასოების მიხედვით, ფერთა ამ სისტემას დაერქვა – RGB.
RGB ფერთა სისტემა საფუძვლად უდევს მონიტორებს, სკანერების ერთ ნაწილს და კომპიტერული პროგრამების უმრავლესობას. კომპიუტერის ეკრანზე ყველა ფერის მიღება, სწორედ ამ სამი ფერის სხვადასხვა პროპორციის შერევით არის შესაძლებელი.
ადამიანის ირგვლივ უამრავი ფერია და რადგან ფერი „შეგრძნებაა“, ძნელად თუ მოიძებნება ორი ადამიანი ერთი და იგივე ფერის ერთნაირად აღქმითა და გადმოცემის უნარით. მდგომარეობა კიდევ უფრო მძიმდება, თუ იმასაც გავითვალისწინებთ, რომ ფერის სახელების რაოდენობითაც ძალიან შესღუდული ვართ. ხშირ შემთხვევაში, ფერებს ფართოდ გავრცელებული საგნების სახელებით გადმოვცემთ. მაგ., ვარდისფერი, ცისფერი, იისფერი და ა. შ. ყველა ადამიანს ამ ფერებზე საკუთარი წარმოდგენა აქვს (მაგ., იის ოცამდე სახეობა და სამასამდე ქვესახეობა არსებობს და არც ცა არის ყოველთვის ერთი ფერის). ზეპირი სიტყვით გადმოცემული ფერის წარმოდგენა, რათქმაუნდა შეიძლება, მაგრამ არსებობს ისეთი დარგები (მაგ., პოლიგრაფია, კომპიუტერული ტექნოლოგიები), სადაც ფერის დახასიათება მათემატიკური სიზუსტით არის საჭირო.
ზემოთ უკვე აღვნიშნეთ, რომ ფერთა წრეზე ნებისმიერი ფერის მოძებნა შეიძლება, მაგრამ იქ მოძებნილი ფერის კომპიუტერის ეკრანზე გადატანა შეუძლებელია (დიდია შეცდომის ალბათობა). გარდა ამისა, არსებობს ფერთა კატალოგები, მაგრამ მათში ფერთა შეზღუდული რაოდენობა არის წარმოდგენილი (კატალოგები პოლიგრაფიული პროდუქტია და ქაღალდზე შეუძლებელია ფერის მრავალფეროვნების სრულად გადმოცემა).
ყველაზე კარგად ფერს ადამიანის თვალი არჩევს, მონიტორის ეკრანზე შესაძლებელია ადამიანის მიერ დანახული ფერების მხოლოდ გარკვეული ნაწილის ასახვა და კიდევ უფრო ნაკლები ფერების გადმოცემა შეიძლება პოლიგრაფიული მეთოდებით.
ფერთა ობიექტური და საფუძვლიანი დახასიათებისთვის შეიქმნა ფერთა მოდელები, რომლებიც ყოველ ფერს წარმოადგენენ ციფრული კორდინატებთ. სწორედ ეს მოდელები გამოიყენება კომპიუტერულ ტექნოლოგიებში გამოსახულების პიქსელების ფერის ციფრული მნიშვნელობების ჩასაწერად.
თითოეული პიქსელის ფერი RGB მოდელში სამი ციფრული მაჩვენებლით იწერება. როგორც უკვე აღვნიშნეთ, მონიტორის ეკრანი შედგება პიქსელებისგან, თავის მხრივ პიქსელები შედგება სამი ფერადი (წითელი, მწვანე, ლურჯი) წერტილისგან – სუბპიქსელებისგან. მათი ნახვა შეიძლება გამადიდებელი მინით ჩართული მონიტირის ან ტელევიზორის ეკრანზე (გამადიდებელი მინით ეკრანზე დიდ ხანს ყურება რეკომენდირებული არ არის). თითოეულ სუბპიქსელს განსხვავაებული ინტენსივობით შეუძლია გამოსხივება და ამ სხივების ფერთა შერევით ჩვენ ვხედავთ გამოსახულების პიქსელის ფერს, ანუ ფერად გამოსახულებას.
RGB მოდელის გარდა, არის ფერთა სხვა მოდელბიც (CMYK, HSB, Lab, Graiscale, Indexed color და სხვა), რომლებსაც ქვემოთ გავეცნობით.

**********************************************************************************************************************************

ზემოთ, ზოგადად იყო განხილული ფერთა მოდელები, ახლა უფრო ახლოს გავიცნოთ ისინი. სულ შვიდი სახის ფერთა მოდელია: RGB; HSB; Lab; CMY; CMKY; YIQ და YCC. მათშორის ძირითადი მოდელები გამოიყენება:
RGB – კომპიუტერულ გრაფიკაში;
CMYK – პოლიგრაფიაში;
HSB – ფერის აღწერა-კატალოგიზაციაში;
Lab – ტექნიკური მიზნეისთვის;
მოდელების საშუალებით ხდება ფერის ციფრული მაჩვენებლების ჩაწერა, მაგრამ იმისათვის, რომ ამ ინფორმაციის გამოყენება იყოს შესაძლებელი, შექმნილია ფერთა რეჟიმები. Adobe Photoshop-ში ყოველ მოდელს შეესაბამება საკუთარი რეჟიმი.
ზემოთ ჩამოთვლილი ძირითადი მოდელები, სრულად აღწერენ ფერს და სრულფეროვანი მოდელები ეწოდებათ. მათი საშუალებით შეიძლება გადმოიცეს ფერთა უწყვეტი დიაპაზონი. ფერის დეტალური აღწერა იწვევს ინფორმაფიის მოცულობის ზრდას, რაც საბოლოო ჯამში, ზრდის ფაილის ზომას. პრაქტიკული თვალსაზრისით, დიდი ზომის ფაილების გამოყენება, ზოგიერთ შემთხვევაში (მაგ., ინტერნეტში გამოსახულების განთავსების მიზნით) შეუძლებელია. ამიტომ, შეიმუშავეს ფერის ჩაწერის უფრო მარტივი ვარიანტები, ფერის ჩაწერის შეზღუდული შესაძლებლობებით. ასეთ რეჟიმემს არასრულფეროვანი რეჟიმები ეწოდება. მათ შორის, სამი ყველაზე ხშირად გამოიყენება:
Indexed color – ფერთა პალიტრა შეიცავს 255 ფერს. გამოიყენება Web -დიზაინში.
Greyscale – შავ-თეთრი ფოტოსურათების რეჟიმი. ყოველ პიქსელს აქვს ფერის გადმოცემის შესაძლებლობა 255 ტონალობაში, სადაც 0- შავია, ხოლო 255 თეთრი.
Monochrome – ორფეროვანი გამოსახულების რეჟიმი (ფოტოშობში ამ რეჟიმს “Bitmap“-ი ჰქვია).
გამისახულების ერთი მოდელიდან მეორეში გადაყვანა, ტექნიკური თვალსაზრისით, უპრობლემოდ შეიძლება. ამისათვის არსებობს სპეციალური ალგორითმაბი, მაგრამ პრობლემა ის არის რომ, კონვერტირებისას ინფორმაციის გარკვეული ნაწილი იკარგება. მაგ., RGB მოდელში სამი ფერია, ხოლო CMYK- ში – ოთხი და ეს ფერები ერთმანეთისგან კარდინალურად განსხვავდებიან. როდესაც ხდება მოდელის შეცვლა, პიქსელის ფერი მისი ფერის მიახლოვებული ფერით იცვლება. ამიტომ, გამისახულების მოდელის შეცვლა, მხოლოდ რედაქტირების მიზნით არ შეიძლება. სრულფეროვან მოდელიან გამოსახულებებში, ყველაზე ნაკლებად ინფორმაცია RGB მოდელიდან Lab მოდელში გადაყვანის დროს მახინჯდება, რის გამოც, Lab მოდელს იყენებენ რედაქტირების დროს. იმ შემთხვევეში, თუ გამოსახულება მზადდება სტამბისათვის, მისი გადაყვანა CMYK მოდელში ხდება რედაქტირების ბოლო ეტაპზე.
ფერებისა და ფერთა მოდელების ურთიერთდამოკიდებულების უკეთესად გასაგებად, საჭიროა სრულფეროვანი ფერის მოდელების უფრო დეტალურად განხილვა:
1) RGB მოდელი
RGB – მთავარი მოდელია კომპიუტერულ გრაფიკაში. წითელი, მწვანე და ლურჯი ფერების კომბინაციით ყველა ფერის მიღება შეიძლება მონიტორის ეკრანზე, მაგ., წითელი და მწვანე ფერების შერევით მიიღება ყვითელი, მწვანისა და ლურჯის შერევით – ცისფერი, ლურჯისა და წითელის შერევით მეწამური, სამივე ფერის შერევით თეთრი. ასეთი ფერები მიიღება მაშინ, როდესაც სრული სიმკვეთრის საღებავების შერევა ხდება.

ამ მოდელის გამისახულებას აქვს სამი არხი და თითოეულ არხზე პიქსელების ინტენსივობა განისაზღვრება 0-დან 255-მდე ტონალობაში, სადაც 0 არის შავი, ხოლო 255 არის ყველაზე მკვეთრი ფერი შესაბამის არხზე

255 ვარიანტიდან, თითო არხზე მხოლოდ ერთი მაჩვენებლის არჩევა შეიძლება, რაც შეეხება ციფრული მნიშვნელობის ჩაწერას მაგ., ნარინჯისფერი მიიღება, როდესაც: R=255; G=115; B=20. შავი ფერის მისაღებად საჭიროა: R=G=B=0, ხოლო, თეთრის მისაღებად: R=G=B=255
2) CMYK მოდელი
თერი ფერი იმიტომ არის თეთრი, რომ იგი აირეკლავს ყველა ფერს. თუ თეთრ ფურცელზე დავასხავთ წითელ საღებავს, ის შთანთქავს მასზე მოხვედრილი სინათლის მწვანე და ლურჯ სხივებს და აირეკლავს მხოლოდ წითელს. იგივე ხდება მწვანე და ლურჯი საღებავების შემთხვევაში: მწვანე შთანთქავს წითელს და ლურჯს და აირეკლავს მწვანეს, ლურჯი შთანთქავს წითელს და მწვანეს და აირეკლავს ლურჯს. კომპიუტერის ეკრანზე, ამ სამი ფერით ყველა ფერის მიღება შეიძლება, ხოლო ფურცელზე ისინი ერთმანეთს ანადგურებენ. საჭირო გახდა ისეთი ფერის საღებავების მოძებნა, რომლებიც შთანთქამენ ერთი ფერის სხივს და აირეკლავენ ორს. ექსპერიმენტების შედეგად დაადგინეს, რომ:
ცისფერი – შთანთქავს წითელს და აირეკლავს მწვანეს და ლურჯს;
მეწამური – შთანთქავს მწვანეს და აირეკლავს წითელს და ლურჯს;
ყვითელი – შთანთქავს ლურჯს და აირეკლავს წითელს და მწვანეს;
ასე გამოვლინდა ურთიერთ დაპირისპირებული ფერების ორი სამეული:

თუ ამ ფერებს ფერთა წრეზე მოვძებნით, ვნახავთ რომ ურთიერთდაპირისპირებული ფერები ერთმანეთის პირისპირ მდებარეობენ, ხოლო ერთი ჯგუფის ორ ფერს შორის მოთავსაბულია ფერი, რომელიც მეზობელი ფერების შერევით მიიღება.
გამოსახულების ფერის კორექციის დროს, ფერთა ამ ურთიერთდამოკიდებულების ცოდნა ძალიან მნიშვნელოვანია, რადგან ფოტოშოპის ზოგიერთ ხელსაწყოს ამ ორი ჯგუფის დაპირისპირება უდევს საფუძვლად: წითელი ფერის შემცირება, იწვევს ცისფერი ფერის ზრდას (და პირიქით), მწვანეს შემცირებით, იზრდება მეწამური (და პირიქით), ლურჯის შემცირებით, იზრდება ყვითელი (და პირიქით).

ისევე, როგორც წითელი, მწვანე და ლურჯი ფერებით მიიღება ყველა ფერი კომპიუტერის ეკრანზე, თეორიულად, ცისფერი, მეწამური და ყვითელი ფერები უნდა იძლეოდნენ ყველა ფერს ფურცელზე.

მაგრამ, პრაქტიკაში, ამ საღებავების გარდა, გამოიყენება შავი ფერის საღებავიც. ეს იმიტომ ხდება რომ, მხოლოდ სამი საღებავით ბეჭვდვა, ძალიან ძვირი ჯდება (შავი საღებავის მისაღებად, დიდი რაოდენობის საბაზო ფერები არის საჭირო თანაბრად დაბალანსებული პროპორციებით, წინააღმდეგ შემთხვევაში, შავის ნაცვლად, ნაცრისფერის რომელიმე ტონალობა მიიღება).
ასე ჩამოყალიბდა პოლიგრაფიაში CMYK მოდელი, რომლის სახელი, საღებავების ინგლისური სახელწოდების პირველი ასოებისგან შედგება: Cyan – ცისფერი (C); Magenta – მეწამური (M); Yellow – ყვითელი (Y); blacK – შავი (K), ამ ფერის ინგლისური სახელწოდებიდან აიღეს ბოლო ასო, რადგან პირველი (B) უკვე დაკავებული დაკავებული იყო RGB მოდელში.
ფერთა CMYK მოდელში, გამოსახულებას აქვს ოთხი არხი და თითო არხზე პიქსელების მაჩვენებლები 0 -დან 100% – მდე დიაპაზონში იცვლება. ეს იმიტომ ხდება რომ, პოლიგრაფიაში საღებავების ბალანსს პროცენტებში ანგარიშობენ.

ფერის ჩაწერა ამ მოდელში, შემდეგნაირად ხდება: მაგ., ნარინჯისფერი საღებავის მისაღებად საჭიროა, რომ C=0%; M=68%; Y=99% და K=0%. როდესაც C=M=Y=K=0%, ე. ი. საღებავი არ არის, ანუ ფურცელი თეთრია. შავი ფერი თეორიულად C=M=Y=100% -ით იწერება, მაგრამ პრაქტიკაში, როგორც უკვე აღვნიშნეთ, შავ საღებავს ხმარობენ.
სტამბაში ბეჭვდის დროს, CMYK მოდელის გამოსახულების ოთხი არხის ინფორმაცია ცალ-ცალკე გადადის ქაღალსზე (ქაღალდი ოთხჯერ გადის სტამბის ქვეშ). საბოლოო სახეს გამოსახულება, ყველა საღებავის ერთმანეთზე დადების შემდეგ იღებს.

ფერის CMYK მოდელი მხოლოდ პოლიგრაფიაში არ გამოიყენება, სამომხმარებლო პრინტერების უმრავლესობა, სწორედ ამ მოდელით მუშაობს.
ამრიგად, RGB და CMYK მოდელები ციფრული ინფორმაციის აღწერის, ჩაწერის და გადმოცემის ყველაზე მნიშვნელოვანი და გავრცელებული მოდელებია. RGB გამოიყენება კომპიუტერულ ტექნოლოგიებში და ინახავს ინფორმაციას ადიტიური ( ტერმონი ინგლისური სიტყვიდან add – დამატება) ფერების შესახებ, როდესაც ფერი მიიღება საბაზო ფერის შერევით, ხოლო CMYK მოდელი ინახავს ინფორმაციას სუბტრაქტრული (ინგლისური – sabtract გამორიცხვა) ფერების შესახებ, როდესაც ფერი მიიღება რომელიმე ფერის შანთქმით.
3) HSB მოდელი
RGB და CMYK მოდელებისგან განსხვავებით HSB მოდელი ტექნიკურ საშუალებებზე (კომპიუტერი, პრინტერი, საღებავი სტამბაში) არ არის დამოკიდებული. აქ ფერის აღწერა ხდება ინტუიციურად: H -ფერის ტონის (Hue), S – გაჯერებულობის (Saturation) და B – სიკაშკაშის (Brightness) კომპონენტებით (ხან ბოლო კომპონენტი L -თი იცვლება (Lightness-ინტენსივობა) და მოდელს HSL ეწოდება).
ტონი (H)- ამ პარამეტრს საფუძვლად უდევს ფერთა წრე და რადგან ყველა ტონს წრეზე საკუთარი ადგილი უკავია, კორდინატის ჩაწერა გრადუსებში ხდება – 0-დან 359-მდე დეაპაზონში.
გაჯერებულობა (S) – განსაზღვრავს ფერის სისუფთავეს. ამ მაჩვენებლის შემცირება იწვევს გამოსახულების გაფერმკრთალებას. პრაქტიკაში გაფერმკრთალება გამოიხატება საღებავში თეთრი ფერის დამატებით.
სიკაშკაშე (B) – ნიშნავშ ფერის განათებულობას. ამ პარამეტრის შემცირება იწვევს ფერის გამუქებას. ეს ეფექტი საღებავში შავი ფერის დამატებით გამოიხატება. S და B პარამეტრების ციფრული მაჩვენებელი იწერება პროცენტებში – 0-დან 100%-მდე დიაპაზონში.

მოდელი გამოიყენება ფერთა კატალოგიზაციისათვის და ეკრანზე კაშკაშა ფერების შესაქმნელად. მას არა აქვს ფერთა არხები და ამიტომ, გამოსახულების შენახვა ამ მოდელში არ შეიძლება. სჭიროა მისი გადაყვანა RGB ან CMYK მოდელებში.
4) Lab მოდელი
Lab მოდელი ყველაზე ახლოს დგას ადამიანის მიერ ფერთა აღქმის მოდელთან. ნებისმიერი ფერი ამ მოდელში განისაზღვრება : L სიმკვეთრით (Lightness) და a და b ქრომატული კომპონენტებით, სადაც a-ს ცვლილების დიაპაზონი მუქი მწვწნიდან-მეწამურამდე, ხოლო b-ს დიაპაზონი – ღია ლურჯიდან-კაშკაშა ყვითლამდეა. მოდელი სამ არხიანია. L პარამეტრების ციფრული მაჩვენებელი იზომება 0-დან 100-მდე დიაპაზონში, ხოლო a და b პარამეტრების კორდინატები, -128-დან +127-მდე დიაპაზონებში.

Lab მოდელი მოიცავს ფერთა სრულ დიაპაზონს, ამიტომ გამოიყენება ფერის ეტალონიზაციისთვის იმ სისტემებში, რომლებიც სხვადასხვა მოდელებში მუშაობენ. მაგ., თუ საჭიროა გამოსახულების გადაყვანა RGB მოდელიდან CMYK მოდელში, ჯერ უნდა გადავიყვანოთ RGB-დან Lab მოდელში, ხოლო შემდეგ, Lab-დან CMYK-ში. გარდა ამისა, როგორც უკვე აღვნიშნეთ, ამ მოდელის გამოყენება შეიძლება გამოსახულების ფერის კორექციის დროს.