ერთ დროს მეც ვიყავ ჯეელი, ქვეყნად არ მყავდა ბადალი, გულის ფანცქალით მელოდა ბევრი თვალშურთხა წაწალი. იმათი ეშხით მთა-ბარში არ მბეზრდებოდა წანწალი. ეხლა კი ვის რად ვუნდივარ ბეჩავ-ბებერი, საწყალი, არც რამ შამამრჩა, დამხედეთ, ფეხთ წინდები მცვავ ცალ-ცალი.
კი, ბატონო კარგი , გონიერი და განათლებული ადამიანი იყო
ვახუშტი კოტეტიშვილი ერთი უბრალო კაცია, თავზე ახურავს ბერეტი, გაქექილ ჯინსებ აცვია, ლექსების ფარას მოდენის როგორც რო მწყემსი ქაცვია. მისთვის კაცია მთავარი, არა ჯური თუ ნაცია. ხან საქმე უკეთებია, ხან ცოტა უზარმაცია, თავისას არ იშურებდა, სხვისი არ წაუტაცია, ყველაფერს წერდა მარჯვენით, არ უხმარია ცაცია. კარგ ლექსებს იჭერს შორითვე, თითქოს ყურს უდგას რაცია. პურ-მარილისას დინჯია, მთვრალს არსად ურაცრაცია. ბუნებით დარბაისელი ქალებთან ცოტა ანცია. შეუნდეთ, ჯეელობისას თუკი რამ უქიცმაცია.
აი, კიდევ ერთი :)
ერთ დროს მეც ვიყავ ჯეელი,
ქვეყნად არ მყავდა ბადალი,
გულის ფანცქალით მელოდა
ბევრი თვალშურთხა წაწალი.
იმათი ეშხით მთა-ბარში
არ მბეზრდებოდა წანწალი.
ეხლა კი ვის რად ვუნდივარ
ბეჩავ-ბებერი, საწყალი,
არც რამ შამამრჩა, დამხედეთ,
ფეხთ წინდები მცვავ ცალ-ცალი.
კარგი , გონიერი და განათლებული ადამიანი იყო
ვახუშტი კოტეტიშვილი
ერთი უბრალო კაცია,
თავზე ახურავს ბერეტი,
გაქექილ ჯინსებ აცვია,
ლექსების ფარას მოდენის
როგორც რო მწყემსი ქაცვია.
მისთვის კაცია მთავარი,
არა ჯური თუ ნაცია.
ხან საქმე უკეთებია,
ხან ცოტა უზარმაცია,
თავისას არ იშურებდა,
სხვისი არ წაუტაცია,
ყველაფერს წერდა მარჯვენით,
არ უხმარია ცაცია.
კარგ ლექსებს იჭერს შორითვე,
თითქოს ყურს უდგას რაცია.
პურ-მარილისას დინჯია,
მთვრალს არსად ურაცრაცია.
ბუნებით დარბაისელი
ქალებთან ცოტა ანცია.
შეუნდეთ, ჯეელობისას
თუკი რამ უქიცმაცია.