ბუნებრივია, თავისი თაობა ყველას უყვარს, არც მე ვარ გამონაკლისი. წარსულს არ მივტირი, მაგრამ ძალიან მენატრება ჩემი ახალგაზრდობის დროინდელი თბილისი, მისი ქუჩის ინტონაცია, თბილისური ჟარგონი...სულო ცოდვილო, მაშინდელი წიწკვები (აქ-ღიმილის ღიმილაკი). სამწუხაროდ, დაკარგა თბილისმა ძველი და განუმეორებელი ხიბლი, თუმცა საქმე მთლად ასე მარტივად ა...
2012, 28 დეკემბერი, 14:05
"საკვირველი ხალხია გურჯები: მუშაობენ-მღერიან, იბრძვიან-მღერიან, ქორწილი აქვთ-მღერიან, კვდებიან და მაინც მღერიან! ან დიდი ჭკუისაგან ჭირთ, ან დიდი უჭკუობისაგან"
ლევან გოთუა, "უგზო ქარავანი"
უფრო მეტიც: რჩეული ახალგაზრდები დავკარგეთ, ტერიტორიები დავკარგეთ, გადაგვიარეს, სულში ჩაგვაფურთხეს, მაგრამ რუსთაველის გამზირზე არამარტო ვმღეროდით, ვცეკვავდით და ა...
2012, 14 დეკემბერი, 17:01
ჩვენ ერთნი ვართ, ბაბუა და შვილიშვილი, ერთნაირი, ერთი და იმავე თიხისგან მოზელილნი
ჩემი პატარა ანასტასიას, ჩემი პატარა შვილიშვილის წყალობით, სამყაროს ისევ პატარა ბავშვის თვალით აღვიქვავ. ბავშვურად მწყინს, ბავშვურად მიხარია, ბავშვურად ვმეტყველებ. თურმე ასაკის და ათასი უბედურების მიუხედავად ისევ შემორჩა ჩემში ბავშვი, ...
2012, 13 დეკემბერი, 21:24
|
|
