:))

ბატონო ლიცი, რატომ გვაყენებთ სევდიან განწყობაზე:)

ქვიშის საათი

ვახუშტი

მიახლოვდება სამოცდაათი
და, სამწუხაროდ, ვგრძნობ, რომ ვბერდები.
როგორც უბრალო ქვიშის საათი _
ზემოთ ვიცლები, ქვემოთ ვბევრდები.

ფიქრს მოსწყინდება რიალ-რიალი,
სულს გაეყრება ცოდვილი ხორცი.
დავრჩები ზემოთ სიცარიელე,
ხოლო ქვემოთ კი - პატარა ბორცვი.