ჰერაკლე, ჰრაკლე, ლათ. ჰერკულესი (Herakles, Hrakles, Hercules) - "ჰერას დევნის წყალობით სახელგანთქმული", ე.ი. ვინც ჰერას მიზეზით საგმირო საქმეებს ახდენდა. ასე უწოდა მისანმა. მისი პირველი სახელია ალკიდი, ალკეოსი (Ikeides, Alkaios - დევგმირი, ძალუმი კაცი) - ბერძენთა, დორიელთა უდიდესი ეროვნული გმირი. ადამიანის დევგმირული ძლიერების უმაღლესი იდეალი, უზენაესი ზევსისა და მ...
მეგრულ-ლაზურ რწმენა-წარმოდგენებში არაფერია ისე შეუცნობელი, როგორც იდუმალი ჭაობი, მის მიერ გამოცემული თავზარდამცემი ხმებით, მისტიური ბინადრებით თუ ხაშმით, რომელიც სონასთან, სომნაბულიზმთან არის დაკავშირებული. ამ წარმოდგენებში ჭაობი არის უძირო, მოტროტმანე შრე, "არასამყარო", რომელსაც ყველაზე ძლიერი ტაბუ ადევს. თვით ტაბუირებულ ჯოჯოხეთზეც კი, რადგან მეგრელი ჯოჯოხე...
2020, 12 თებერვალი, 20:00
ჰალიძონები, იგივე ალიზონები, ანუ ალაზონები (Halizonians, Alizons, or Alazones) ძველთაგანვე მნიშვნელოვანი კოლხური ტომი იყვნენ იგივე ხალიბები (ლუბკ. 402). ალაზონები იყვნენ პრიამოსის მოკავშირეები, მათი დედაქალაქი კი პონტოს სანაპიროზე იყო და იწოდებოდა ეს ქვეყანა ბერძენთა მიერ, როგორც "შორეული ალიბე" (ჰომერ. "ილიადა", 3, 856; 5, 39). ამ დიდი კოლხების შესახებ ძალზე საგუ...
2020, 10 თებერვალი, 17:59
ჯოჯოხეთი (ბერძ. აიდეს, ჰადეს; ლათ. ჰადეს, მიცვალებულთა ღმერთი). ჰომეროსის შემდეგ - შავეთი; რუს. "ად" - ბერძნულიდან; გერმ. "ჰოლლე", შუა ზემო გერმან. "ჰელლე", მიცვალებულთა სამფლობელო; სათავსი კედელსა და ღუმელს შორის გემზე; ინგ. "ჰელლ", ძვ. ისლადიურად "ჰელ", ინდო-გერმ. "კელ", დამალვა დაფარვა; ჩრდილოურ მითოლოგიაში ისევ მიცვალებულთა სამყოფელი, იგივე მიცვალებულთა ღმერთი, პლუტონის შესატყ...
2020, 10 თებერვალი, 11:39
ჯადოქრობა, მაგია (Magie, ars magica, Zauberei, Magic) - რელიგიებამდელი და მის შემდგომი დამკვიდრებული რწმენა, რაც ზებუნებრივი, მაგიური ძალით საგნებზე და მოვლენებზე ზემოქმედებას ცდილობს და შესაძლებლად თვლის. მაგია უძველესი დროიდან იღებს სათავეს, იმ დროიდან, რაც ადამიანმა ღრმა აზროვნება დაიწყო. ადამიანი ბუნების ძალთა, მოვლენათა, საგანთა ბატონი ხდება, რაც...
ქართული მითოლოგიის ერთ-ერთი ნათელი სახე არის ხოგაის მინდი, ვაჟა-ფშაველას მინდიას პროტოტიპი "გველის მჭამელი". იდუმალებით მოცულ თქმულებათა გმირი, ნახევრად ღმერთი, რომლის დაბადებასა და "გვიან სიკვდილში" ერევიან ბუნების ძალნი, ცა და მზე: "ხოგაის მინდი კვდებოდა, მზე წითლდებოდა, ცხრებოდა, ცა ჭექდა, მიწა გრგვინავდა, სული გვიანა ჰხდებოდა. ჩამოდიოდა ვარსკვლავი, მთვარე უკუღმა დგებოდა, ... |
|
