- მამი, მამი, მომიყევი რა, ზღაპარი! - ეხვეწებოდა პატარა ალექსანდრე მამას.
- ჰო, შვილო, ახლავე!
იყო და არა იყო რა, იყო ერთი კაცი, რომელიც ტყეში დადიოდა, ჩიტებს იჭერდა, ჩასვამდა გალიაში, გაიტანდა ბაზრობაზე, ყიდდა და ამით ირჩენდა თავს. ერთ დღეს, როდესაც ტყეში შევიდა, უცებ ძალიან ლამაზი ჩიტი მოფრინდა და ხეზე დაჯდა. კაცს გაუხარდა, ის იყო უნდა დაეჭირა, რომ ჩიტმა ენა...
როგორ მიყვარდი.... უსიტყვოდ მტოვებ, ...უსიტყვოდ მტოვებ ბედის ამარა, მე უშენობა რომ არ შემეძლო, შენ სწორედ ამან გაგათამამა.
რაღა ვქნა თუკი ისევ მაჩნიხარ, ისევ თუ მინდა შენი დანახვა, შენი სიტყვები.... ~ო რა კარგი ხარ...~ ახლა სადა ხარ, ახლა სადა ხარ?...
...კარავი... კოცნა... ალერსი.... სითბო, თითების სითბო, შენი თითების, ო, ის აპრილი.... იმ აპრილს თითქოს კი... |
|
