თუ ოდეს ფარი მიმუხთლებს მარდად,
თუ ოდეს გრძნობა დამტოვებს მსწრაფლად,
იცოდე, მიყვარხარს დაგიწერ ნაზად
და გულს დაგიყოფ უთვალავ ფაზად.
თუ ჩემი გრძნობაა უჩინო, ბნელი,
სიტყვები იქნება ათასჯერ ნელი,
ნეტავ, იცოდე, რომ შენ მე გელი,
ვერას დამაკლებს სამოთხის გველი.
ტირი და ვსტირი,
დარდობ და ვდარდობ,
ჩემი პოეზია დარჩება მარტო,
ჩემი სიტყვები დარჩება მგ...
"მინდოდა ჩემთვის ვმჯდარიყავ, რაღაცა მეფიქრა, -მეწერა, ჰოი განგებავ რა მიყავ, ოთახში შემოფრინდა პეპელა. ბავშვივით აღვფრთოვანდი, -ამრია, გულში ჩავიხუტო ლამის, სულში იღვრება არიად, აჰა, საოცრებაც ღამის. გავშტერდი ფარვანის ნარნარით, დროც ნეტრ-გზნებით გადის. აწ გზა წაგიყვანს სხვა მხარით, კაცი გავხდები დარდის.
მინდოდა ჩეთვის ვმჯდარიყავ, რაღაცა მეფიქრა, - მეწერა, ჰოი ...
ქართველი მწერალი და პოეტი ბესიკ ხარანაული 1939 წლის 11 ნოემბერს დაიბადა, თიანეთში. მისი ლექსები თარგმნილია ფრანგულ, გერმანულ, რუსულ, ჩეხურ, უნგრულ, ბულგარულ, აზერბაიჯანულ და სხვა ენებზე.
*
ღმერთო, ნუთუ ვერასდროს
გნახოს ადამიანმა?
ალერსს მონატრებულ გულს,
ალერსს შეუჩვეველ გულს...
ღმერთო, ნუთუ ვერასდროს
...
- პაპა! ე გავერანებული ვენახი ვისია? არც გაფურჩქვნა-წამლობისა რომ არაფერი ეტყობა და არცა რწყვისა.
- ეჰ, ეგა, შვილო, ჭოლაანთ გოგიასია. იცი, რა გამრჯე ხელი ჰქონდა, იმ საცოდავსა?! ამ არემარეში მაგის ზვრებზე უკეთესსა კაცი ვერა ნახამდა, მაგრამა...
- რა მაგრამა, პაპა?
- ავარიაში მოყვა, შვილო, შარშანწინა. ჰოდა, შრომის უნარი დაჰკარგა. კარმიდამოში თუ წაიჩუ...
ალბათ, ყველა წიგნის მოყვარულისთვის ნაცნობია სიტუაცია, როდესაც დაეკარგა ადგილი, სადაც გაჩერდა ბოლოს კითხვისას, მხოლოდ იმიტომ, რომ ხელთ არ ჰქონდა სანიშნე. ხშირად სანიშნის ნაცვლად ვიყენებთ იმას, რაც ხელთ მოგვყვება. მაგალითად, ფურცლის ნაგლეჯი, თავად წიგნის კუთხე, საკუთარი ხელი, ბოლოს და ბოლოს. ქვემოთ მოცემულიდან ერთ-ერთი სანიშნე რომ გქო... |
|
