ამ მიწისძვრის შემდეგ შეშინებული გორის მოსახლეობა, შენობებთან ახლოს გავლას ერიდებოდა და შუა გზაზე დადიოდა. აქედან მომდინარეობს გამოთქმა, - „რა გორელივით დადიხარ შუა გზაზეო“. შუა გზაზე სიარულის ჩვევამ კიდევ დიდ ხანს გასტანა გორელებში და შეიძლება ითქვას, რომ ერთგვარ სტერეოტოპადაც ჩამოყალიბდა. სამწუხაროდ გორს მას შემდეგ კიდევ არაერთი განსაცდელის გამოვლა მოუხდა. ასე იყო 2008 წლის აგვისტოს ომის დროსაც, როცა რუსეთის საავიაციო ბომბდამშენებმა ქალაქი რამდენჯერმე დაბომბეს. 9 აგვისტოს რუსულმა ავიაციამ გორში საცხოვრებელი შენობები დაბომბა, რასაც მშვიდობიან მოსახლეობაში მსხვერპლი მოჰყვა. სუხიშვილის ქუჩის მე-4 კორპუსის დაბომბვას 15 სამოქალაქო პირის სიცოცხლე ემსხვერპლა. იმავე დღეს რუსეთის ბომბდამშენებმა გორის რაიონის სოფლები - კარბი, მერეთი, ქერე და ვარიანიც - დაბომბეს. ამ დღეს სულ 26 სამოქალაქო პირი დაიღუპა. გორის უახლეს ისტორიაში 9 აგვისტო ყველაზე ტრაგიკულ დღედ შევიდა.
ტრაგიკულმა 5 დღემ, გორელებს თავისი კვალი დაატყო. ომიდან 10 წლის შემდეგ გორის მაცხოვრებლებში კვლავაც რჩება შიშისა და სასოწარკვეთის განცდა. დღესაც კი, თვითმფირნავის ხმაზე ცაში იყურებიან და იმ საშინელი დღეებით გამოწვეულ მტკივნეულ მოგონებებს იხსენებენ.
ერთი შეხედვით სახალისო გამოთქმებს, რომლებზეც ხშირად თავადვე ვხუმრობთ ხოლმე, სინამდვილეში ტრაგიკული წარსული უდევს საფუძვლად. თუმცა გორელებს ტკივილების მოშუშება ძნელად, მაგრამ მაინც შეგვიძლია. ამიტომ ის, რაც ადრე ცრემლის მიზეზი იყო, ახლა ხუმრობად ვაქციეთ.
ხატია მუმლაძე radiomosaic.ge რადიო "მოზაიკა"
