უძველესი დროიდან შუა საუკუნეებამდე წამება იყო დასჯის ერთ-ერთი რეალური სასჯელი, რომლის შესრულებას სხვადასხვა სახის იარაღი და საინჟინრო ფიქრი ჭირდებოდა. მსხვერპლი იყო უამრავი, მიზეზი კი ჯადოქრობა, დისიდენტობა და სხვა, სანახაობას კი ათასობით მსურველი ესწრებოდა.

მოდით ერთად გადავხედოთ წარსულს, თუ როგორი დასჯის მეთოდებს იყენებდნენ შუა საუკუნეებამდე. (შეგახსენებთ, რომ სტატია ეფუძნება რეალურ ფაქტებს და არის მძიმე წასაკითხი)

1. სარზე ჩამოცმა. მსგავსი სასჯელით დასჯის იდეა Vlad Tsepesh-ის წყალობით გაჩნდა. სარს ვერტიკალურ მდგომარეობაში ჩაასობდნენ მიწაში და მასზე წამოაცმევდნენ ადამიანს, რომელიც წონიდან გამომდინარე მისრიალებდა ქვევით და ეხლიჩებოდა შინაგანი ორგანოები. სიკვდილი დგებოდა ნელა, თუმცა იყო საშინელად მტანჯველი, ზოგჯერ ამას სამი დღე ჭირდებოდა.

2. ჯვარცმა. ჯვარცმა არის ანტიკური წამების ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი მეთოდი. ამ მეთოდის შემთხვევაშიც სიკვდილის დადგომას დღეები ჭირდებოდა.

3. ცემენტის ფეხსაცმელი. ამერიკელი მაფიოზების მიერ გამოგონილი სიკვდილით დასჯის ერთ-ერთი ფორმა, რომელიც იშვიათად, მაგრამ დღესაც გვხვდება. მსხვერპლს (მოღალატეს, ჯაშუშს) რკინის ყუთებში ჩააყოფინებდნენ ფეხებს, რომელსაც ჩააცემენტებდნენ და აგდებდნენ წყალში. ადვილი მისახვედრია, რომ დაზარალებული წყლიდან ვეღარ ამოვიდოდა, რადგან სიმძიმე მას ფსკერზე ძირავდა.

4. გელიოტინა. მასზე თავის კვეთით სიკვდილით დასჯა ხდებოდა, რომელიც მეტად მყისიერი და უმტკივნეულო მეთოდი იყო.

5. გაჭიმვა-გახლეჩა. შუა საუკუნეების დასჯის მეთოდებში ეს ერთ-ერთი ყველაზე მტკივნეული იყო. დააწვენდნენ დამნაშავეს, ოთხივე კიდურზე მოაბამდნენ თოკს, თოკის მეორე ბოლოს კი გამოაბამდნენ ცხენებს და გამათრახების შემდეგ პირუტყვები გარბოდნენ. კიდურები ეგლიჯებოდა მსხვერპლს.

6. ვირთხებით დასჯა. მსხვერპლს დააწვენდნენ ზურგზე, მუცლის ღრუზე კი დაადებდნენ მღრღნელების გალიას, რომელსაც ძირი ღია ჰქონდა. შიგნით ათავსებდნენ რამდენიმე მღრღნელს, გალიის თავზე კი ანთებდნენ ცეცხლს. გადახურებული გალიიდან მუცლის გაღრღნის შემდეგ აღწევდნენ ვირთხები თავს.

7. გადახერხვა. მსხვერპლს დაკიდებდნენ თავდაყირა, შემდეგ კი ორი კაცის დახმარებით მას ცოცხლად ხერხავდნენ.

8. სპილენძის ხარი. წამების ერთ-ერთი ყველაზე ცუდ მეთოდათ, რომელიც ძველ საბერძნეთში დაინერგა, სპილენძის ხარი ითვლება. სპილენძის ხარს, რომლის შუა გულში მსხვერპლს შესვამდნენ და კარს ლუქავდნენ, ქვევიდან უნთებდნენ კოცონს და როდესაც სპილენძი გაყვითლდებოდა, ადვილი მისახვედრია, რომ მსხვერპლი შიგნით იხრუკებოდა.

9. სპილოთი დასჯა. ასეთი სახით დასჯა ძირითადად სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის ქვეყნებში გამოიყენებოდა, სადაც მკვლელის როლს სპილო ასრულებდა. ძირითადად "დეზერტირ" ჯარისკაცებს სჯიდნენ ასე, სპეციალურად ველურად გაზრდილ სპილოებს უბრძანებდნენ ისინი გაესრისათ.

10. ცოცხლად დამარხვა. ეს მეთოდი სიკვდილის დასჯისთვის ძირითადად მეორე მსოფლიო ომის დროს გამოიყენებოდა. ქალაქ ნანკინში ხშირად ხდებოდა იაპონელი ჯარისკაცების მიერ თავდასხმის შემდეგ ჩინელი მოსახლეობის ამ გზით დასჯა.

11. ცოცხლად დაწვა კოცონზე. ამ მეთოდით სიკვდილის დასჯა საკმაოდ დიდხნას, მე-18 საუკუნეშიც გამოიყენებოდა. ძირითადად სჯიდნენ მოღალატეებსა და ჯადოქრობაში ბრალდებულებს.