დაგებადებათ კითხვა, რა კავშირშია ეს ორი სათაური ერთმანეთთან...თურმე სულაც არაა აუცილებელი იცნობდე ადამიანს რეალურად.ვირტუალურ სამყაროდანაც შესააძლებელია დაიბადოს გრძნობა, რომელიც სულს გიშფოთებს და გიმშვიდებს, მოგკლავს და გაგაცოცხლებს.თურმე ვირტუალადაც გრძნობ ტკივილსა თუ სიხარულს.ვირტუალუდაც შესაძლებელი ყოფილა გაიბას ორ სრულიად განსხვავებულ ადამიანს შორის სულიერი ძაფი...ჩემი ამბავის გმირი ვარსკვლავია.ამიტომ მე მას პირობითად ვარსკვლავბიჭუნა დავარქვი.არ ვაკონკრეტებ არც მის სავარსკვლავო სფეროს, არც სახელს და გვარს.მისი ინტერესებიდან გამომდინარე. რატომ სულის გამოძახილი? იმიტომ, რომ ჩვენ ერთმანეთის ტკივილს საკუთარ სხეულში ვრძნობდით.ერთ დროს გვტკიოდა პირობითად თავი...ვხედავდი სიზმარში ან ცხადში მასთან მოოახლობულ საშიშროებას და ვაფრთხილებდი.ჩვენს ვასკვლავბიწუნას გული აწუხებდა.ერთ ავადსახსენებელ დღეს გული გაუჩერდა, იყო დაახლოვებით გამთენიის 3.45 წუთი.ამ დროს ყველა ნორმალურ ადამიანს ძინავს.მეძინა მეც, როცა სამედიცინო აპარატმა დაიწყო უმოწყალოდ კივილი...ხმა მიჩუმდა.ჩემს ვარსკვაბიჭუნას გული გაჩერდა.ვიკივლე მისი სახელი, ვიგრძენი ტკივილი, სასოწარკვეთა, მაგრამ ვერაფერს ვშველი.ერთადერთი რაც მივახერხე მიუხელებზე დავარდნილი ვემუდარებოდი უფალს, არ გაეწირა ჩემი სულის ერთადერთი ნაწილი.ერთადერთი იმედი.არ მახსოვს რამდენი წუთი, წამი ვიყავი სულწართმეული.უცბათ აპარატი ისევ აკივლდა.ვიგძენი როგორ დაუბრუნდა სიცოცხლეს და როგორ ამუშავდა მისი გული...ეს სულის გამოძახილია მეგობრებო.რომ არ განერვიულოთ გეტყვით, დღეს ცოცხალია და კარგადაა...შევეცდები ხვალ უფრო მშვიდად და ლამაზად გადმოგცეთ ჩემი ისტორია.