მეორე მსოფლიო ომის დასრულების თარიღად, ოფიციალურად, 1945 წლის 8 (9) მაისი ითვლება. თუმცა, რეალურად, ეს ომის დამთავრების კი არა, გამარჯვების დღე არის — დღე, როდესაც კაპიტულაციაზე მოეწერა ხელი.

აქტი გერმანიის უპირობო კაპიტულაციის შესახებ ხელმოწერილი იყო 7 მაისს. მაგრამ, ოფიციალურად განცხადება, საკითხთან დაკავშირებით, ევროპაში 8 მაისს დღის საათებში გამოცხადდა, ხოლო სსრ კავშირში — 9 მაისის, საღამოს.

ამის შემდეგ, ომმა დიპლომარიურ ფრონტზე გადაინაცვლა და ის თითქმის 10 წელი კიდევ გრძელდებოდა, რადგან ბევრ საკითხზე, რომელიც ქვეყნის დიპლომატიურ და იურიდიულ მდგომარეობას ეხებოდა, სსრ კავშირი, აშშ და დიდ ბრიტანეთ წლების მანძილზე მსჯელობდნენ და წყვეტდნენ გერმანიის მომავლის ბედს.

სამშვიდობო ხელშეკრულება გერმანიასთან საფრანგეთმა და დიდმა ბრიტანეთმა 1951 წ. 9 ივნის გააფორმეს, ხოლო აშშ-მ, იმავე წლის, 19 ოქტომბერს.

რაც შეეხება სსრ კავშირს, მან გერმანიასთან სამშვიდობო შეთანხმებას 1955 წლის 21 იანვარს მოაწერა ხელი. უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის ბრძანებულება, «გერმანიას და საბჭოთა კავშირს შორის ომის დასრულების შესახებ», 1955 წ. 25 იანვარს გამოიცა. მასში ნათქვამია:

1941 წლის 22 ივნისში ჰიტლერული გერმანიის მუხანათური თავდასხმის შედეგად, საბჭოთა კავშირი საომარ მოქმედებაში აღმოჩნდა გერმანიასთან. საბჭოთა ხალხმა თავისი თავგანწირული ბრძოლოთ და ანტიჰიტლერული კოალიციის ქვეყნების ხალხების დახმარებით, აგრესორი დაამარცხა და გაათავისუფლა ევროპის ხალხები, მათ შორის გერმანელი ხალხიც, ფაშური მონობისგან. 1945 წლის 17 ივლისი/2 აგვისტოს პოტსდამის (გერმანია) კონფერენციაზე განისაზღვრა გერმანიის, როგორც ერთიანი, მშვიდობისმოყვარე და დემოკრატიული სახელმწიფოს განვითარების გზები და გერმანიასთან სამშვიდობო ხელშეკრულების გაფორმების საჭიროება დადასტურდა.

სსრ კავშირის უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმი არანორმალურად მიიჩნევს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ გერმანიასთან საომარი მოქმედებების დასრულებიდან, თითქმის, 10 წელი გავიდა, გერმანია დღემდე გაყოფილია და არ გააჩნია სამშვიდობო ხელშეკრულება, ხოლო გერმანელი ხალხი ისევ უთანასწორო მდგომარეობაშია სხვა ერებთან შედარებით.
სსრ კავშირის უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმი ახდენს იმის კონსტატაციას, რომ აშშ-ს, დიდი ბრიტანეთის და საფრანგეთის პოლიტიკა მიმართულია დას. გერმანიის რემილიტარიზაციისკენ, შემდგომში, მის აგრესიულ სამხედრო დაჯგუფებაში ჩასართავად. ყოველივე ამან გამოვლინება ლონდონის და პარიზის შეთანხმებებში ჰპოვა (1954 წ. გერმანიის ფედერაციული რესპუბლიკა დას. ევროპის რიგმა ქვეყნებმა დამოუკიდებელ, სუვერენულ ქვეყნად აღიარეს. რედ.).
იმის გათვალისწინებით, რომ სსრ კავშირის და გერმანიის დემოკრატიულ რესპუბლიკას შორის კავშირი მეგობრულ ურთიერთობებზე და ქვეყნებს შორის სუვერენიტეტის და თანასწორობის აღიარების პრინციპებზეა დაფუძნებული, ასევე გერმანიის დემოკრატიული რესპუბლიკის ხელისუფლების სურვილის და როგორც ფედერაციული, ისე დემოკრატიული გერმანიის მოსახლეობის ინტერესების გათვალისწინებით, სსრ კავშირის უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმი აღნიშნული ბრძანებულებით აცხადებს:

1. საომარი მდგომარეობა გერმანიასა და სსრ კავშირს შორის სრულდება და მათ შორის მშვიდობიანი ურთიერთობა მყარდება.

2. ყველა იურიდიული შეზღუდვა გერმანიის მოქალაქეებთან დაკავშირებით, რომელიც საომარ მდგომარეობას უკავშირდებოდა, ძალადაკარგულად ცხადდება.

3. გერმანიასთან საომარი მდგომარეობის შეჩერება არ აუქმებს მის საერთაშორისო ვალდებულებებს და არ ეხება სსრ კავშირის მოსახლეობის უფლებებს და ვალდებულებებს, რომლებიც გერმანიასთან დაკავშირებულ საერთაშორისო შეთანხმებისას იყო მიღწეული ოთხ სახელმწიფოს (იგულისხმება აშშ, დიდი ბრიტანეთი, საფრანდეთი და სსრ კავშირი. რედ.) შორის.

მოსკოვი. კრემლი
1955 წლის 25 იანვარი

თქვენთვის ასევე საინტერესო იქნება:
სტალინი და ჰიტლერი: იპოვეთ განსხვავება (+ ნაციზმი და კომუნიზმი – პლაკატებით გაშიშვლებული იდეოლოგია)
გერმანიამ ომი ნარკოტიკების გამო წააგო. რატომ არ მოკლეს ჰიტლერი 1944 წელს

მეცნიერებმა III მსოფლიო ომის დაწყების მაქსიმალური ვადა დაასახელეს