რა ვქნა ღმერთო?
იერარქია როცა ასე მაღალია...
როცა არ ვიცი ვინ ვარ და რა მინდა,
გამიდნა სითბო,
-ვკითხო ვის,
რომ შევძლო მოსვლა შენთან,
რომ ეს სოციუმი ბარიკადია
და ყველა გზა ჩამიხერგეს.
გადიან დღეები...
ფილოსოფიურ ჩაქუჩით ვლეწავ ან-იმისტებს,
ვებრძვი კალაპოტებს,
დააბოტებს ფიქრი სიძულვილში.
რა ვქნა ღმერთო?
როცა ყველაფერი ჩემთვის აბსურდია,
ველი ექსორიას პირველ გავლენისგან,
სისხლით გაბერილი მწვანე დედამიწა,
ისევ მითიური ძველი ხმაურია,
აურია შოპენჰაუერმა.
რა ვქნა ღმერთო?
მიტევება არის ცოდვა?
-მძულხართ!
მწიგნობრებო თქვენი მეტაფორით
(როცა არ ვიცი: ჩოსერი, შექსპირი, შელი,
როცა არ ვიცი: ფოლკნერი, ცვაიგი, დოდე
და ძუნწი გეომეტრია).
მშველის მოციქული როცა მეთევზეა,
თავი მეორე და ტკბილი ეპისტოლე,
სწორედ სუნთქვა არის ცოდვის განაჩენი,
გამაჩერე ღმერთო! ღმერთო გამაჩერე!
რა ვქნა ღმერთო?-მიუტევე.
