წყალი პირდაპირი გაგებით ითვლება სიცოცხლის წყაროდ, ჩვენი ორგანიზმის 80%-ი

წყლისგან შედგება(ახალშობილის 90%). ამიტომ მის სისუფთავეზე დაწესებულია ყვე-

ლაზე მკაცრი მოთხოვნები. სამწუხაროდ წყალი რომელსაც ჩვენ მოვიხმართ წყალგაყვა-

ნილობის სისტემით ხვდება ჩვენს სახლებში, წყალი შეიცავს როგორც სასარგებლო შენა-

ერთებს, ასევე ქლორის ელემენტებს, სხვადასხვა მძიმე და მავნე მეტალებს და მინერა-

ლებს რომლებსაც თანამედროვე ფილტრებიც კი ვერ ასუფთავებენ, მიწისქვეშა წყაროს

წყლებიც კი, სპეციალისტების შეფასებით გარანტიას ვერ იძლევიან ისეთ სისუფთავეზე,

როგორითაც ამაყობდნენ. ერთ-ერთი სადეზინფექციო მეთოდი და მოსახმარებელი

წყლის ხარისხის გასაუმჯობესებელი საშუალება იყო და დღესაც რჩება მისი ადუღება,

რომლის დროსაც იხოცებიან ბაქტერიები, ქლორის შემცველობის დონე დაბლა იწევს,

წყალი ხდება რბილი. მაგრამ მრავალმა გამოკვლევებმა აჩვენა, რომ მძიმე მეტალები

არ ქრებიან წყლის ასე დამუშავების დროს, ხოლო ზოგიერთი ქლორის ნაწილაკები სხვა

ელემენტების შემადგენლობაში შედიან და გადაიქცევიან ძალიან მავნე ნივთიერებებად.

და თუკი ერთი და იმავე წყალს ავადუღებთ რამდენჯერმე, რაც პრაქტიკაში არაერთხელ

გამოგვიყენებია ოფისებში და დაწესებულებებში შესვენების დროს, კონცენტრაცია

ასეთი საშიში ნივთიერებებისა ჩვენს ორგანიზმში იზრდება, ხოლო სასარგებლო ჟანგ-

ბადის შენაერთების პროპორცია მცირდება მინიმუმამდე უბრალოდ, რომ ვთქვათ

“ცოცხალი" სასარგებლო წყალი, გადაიქცევა “მკვდარ" და მავნებელ წყლად.